Bringing Her Back (on-hold)

Chapter 2

London, England

Sabi ng nakararami if you're hurt enough, it's time to grow and let go. Pero paano ko magagawang mag let go sa isang taong kahit anong gawin ko ay hindi makalimutan ng puso at isip ko. Mag-ta-tatlong taong gulang na ang mga anak ko pero kahit isang ala-ala ay hindi ko kayang talikuran.

Kasabay ng panganganak ko sa kambal ang pagsibol ng bagong pag-asa. Sa nakalipas na mga taon ang mga anak ko ang nagbigay sa'kin ng pagasa para patuloy na lumaban sa buhay.

"Mommy! What are you thinking? Your in a daze." My eldest daughter said with an annoyed expression.

I pinch her cheeks light causing her to pout. "It's nothing dear, where is your brother. We're going to be late for your check up."

Tinuro nito ang lalagyan ng mga gamit panlinis ng bahay sa ilalim ng hagdanan. Pareho nilang ayaw pumunta sa doktor lalo na at ayaw nilang dalawa na makakita ng mga batang umiiyak. If they saw one they can't help but to also cry silently in a corner. They can be mature sometimes but they are still a child that had a soft and forgiving hearts.

"Baby Y, come out now. I'll make your favorite cookies later after we got home." I tried bribing my youngest but to no avail.

"I don't want to go see the doctor. There are many crying patients. I don't want to cry mommy. Can we just call tito Adrian so that we can conduct the check up at home?"

I sigh ang open the door revealing his cute face. Yumakap rin sa binti ko ang ate niya at sabay pa silang nagmakaawa na papuntahin dito si kuya Adrian. Sadly wala ang tito nila dito sa London dahil inaasikaso nito ang lovelife niya na sinukuan na naman ng tita nila.

"Kids listen to me, it's not that I don't want to call your tito, but he's out of the country for now. We don't have much of a choice. Don't you want your tito Adrian and tita Karisha to be together?"

"Of course we want it to happened." Sabay nilang sagot at yumakap sa binti ko.

"Hey, what did we miss?" Sabay na sabi ng mga pinsan nila na kakagaling lang mula sa eskwela.

"Ate Ashei, kuya Lean! Did you bring anything for H and Y?" Tanong ng kambal na kaagad kumapit sa mga pinsan nila.

Napapailing nalang ako sa kakulitan ng dalawang bata. Atleast hindi sila gaanong pasaway.

"Ashei, Lean. Mommy ninyo?" Tanong ko sa dalawa.

"Tita, mommy is your secretary. She's on the way to the office right now. Something happened to the company." Sagot ni Asheira.

Kahit kailan talaga ay napakasipag ni Lia, magkapatid nga talaga sila ni Kris. Mula kasi ng maka-graduate ako at nagtrabaho sa kompanya namin dito ay kinuha ko si Lia bilang sekretarya ko, nagkataon din na sekretarya at kaibigan ni kuya ang kapatid niya kaya palagi silang nagkikita sa opisina.

Sa mga taon na lumipas ay tahimik kaming namuhay sa bansang ito. Naging masaya ang mga bata lalo na noong ipinanganak ko ang kambal. Hindi naging madali sa parte ko ang panganganak lalo na at muntik na akong mamatay habang ipinapanganak ko si Y. Pero hindi ko naman pinagsisisihan na biniyayaan ako ng dalawang mapagmahal na bata, ang kaso nga lang kuhang-kuha naman nila ang mukha ng kanilang ama. Nagpapasalamat lang talaga ako at hindi nila namana ang masamang ugali nito.

"Let's go kid's, malapit na ang oras ng check up ninyo." Sabi ko habang hinahanap ang susi ng kotse ko.

"Mommy... what did you say?" Tanong ni Y na nakakunot noo.

"What's malakit?" Tanong naman ni H.

"Tita said that you should leave before the both of you gets late for your check ups." Sabi ni Asheira at yinakap ang mga pinsan.

Nakalimutan kong hindi pala sila masyadong nakakaintindi ng Tagalog. Mabuti nalang at marunong at nakakaintindi ng Tagalog ang dalawang bata na iyon. I think it's time for the twins to learn our home country's language.

Nakarating kami sa ospital ilang minuto lang mula ng umalis kami ng bahay. Tahimik lang ang kambal sa likod habang takam na takam sa dinalang pasalubong ng mga pinsan nila. Paniguradong allowance na naman nila ang pinambili nila ng mga pasalubong na'to, mabuti sana kung hindi mahal ang pagkain sa loob ng school nung dalawa. Pero ang mamahal, eh. Nung sinuway ko naman ang mga anak ko ang sabi lang ng dalawa nilang pinsan ay okay lang daw.

"H, Y. What did I said about asking your cousin about pasalubong?"

Napayuko naman sila habang nakanguso. "But mommy. It's from ate Ashei ang kuya Lean's school."

"Are you the one who gives their allowance?"

"No." They answered in chorus.

"If you want to eat something like that, you should tell mommy next time. The next time I caught the both of you asking your cousins about pasalubong, I'll send you back to granny and grandad's house." I said with warning.

Nanlalaki ang mga matang sabay silang napatitig sa'kin. Alam ko naman na ayaw nilang bumalik sa mansion nila lolo at lola, lalo na at tinatakot sila ni kuya Sanril na may mga multong sumusunod sa kanila sa mansion na iyon. Aside from that, the twins enjoyed staying in our ancestral mansion. Lalo na sa portrait hall.

"We're here, get down and wait for me at the entrance okay?" I said to them before I search for a parking slot.