Bringing Her Back (on-hold)

Chapter 15

Alec's POV

We stayed in the hospital for days until Yohan recovered from the injury he suffered. Habang nasa ospital kami ay hindi siya iniwan ng kanyang kakambal, Hazel stayed beside him all the time taking care and monitoring him to the point where he gets annoyed.

"Ate! I can eat by my self! I don't need you to feed me." He yelled in frustration.

Tears welled up in Hazel's when she heard him yell at her. Her lips are trembling while she tried to stop the tears from falling down. Yohan started to panic when he notice something strange about his sister. I uncounciously smiled while looking at the two of them, asking my self questions that I'm afraid to answer.

After a while, Hannah arrived with a variety of fruits and a stack of paper works, she looks worn out and stressed. Agad ko itong sinalubong at tinulungang bitbitin ang ilang mga papeles na hawak-hawak niya. Tipid niya akong nginitian bago nagpasalamat at dumeretso sa mga bata.

"Love, uuwi muna ako ng Pilipinas. Medyo may problema ang kompanya, hindi rin naman kayang resolbahin ni Drake. Babalik rin naman ako agad."

"Okay."

"...Hindi mo tatanungin kung kailan ako babalik?"

"I don't have time to think about it. Besides, sabi mo babalik ka kaagad. I trust that you'll be back before we know it. How long can it be for you to solve such a minor problem."

Napakamot nalang ako sa ulo at napangiwi ng marinig ko ang sagot niya. Makailang beses ko pa siyang nilingon bago lumabas ngunit hindi man lang niya ako pinagtuunan ng pansin. Napabuntong hininga nalang ako at nakayukong lumabas ng ospital.

Naglalakad na ako sa parking lot ng biglang tumunog ang cellphone ko, sa sobrang pagmamadali ko ay hindi ko na tiningnan ang tumatawag at agad itong sinagot.

"Hello?"

"BABE! Bakit ngayon mo lang ako sinagot? Ilang araw na kitang sinusubukang kontakin, pero hindi ka manlang sumasagot! Where are you that even your secretary doesn't know when you'll be back?"

"Venus, pwede ba. Tigilan mo na ako, kasal na ako sa kapatid mo, I love Hannah, okay! My heart belongs to her since the beginning and we have childrens. I won't repeat the same mistakes that I once did, Kaya please tigilan mo na ako, lubayan mo na ako."

"No! You're mine, Alec. Ikaw ang may gusto at nagsimula nito!" Sigaw niya mula sa kabilang linya. "Hindi ko talaga kayo maintindihan, bakit ba puro nalang Hannah ang bukambibig ninyo? Anak rin naman ako ni Jace, pero bakit puro lang kayo Hannah ng Hannah?"

"Nababaliw ka na ba? Tigilan mo na ako! Oo inaamin ko ako ang unang lumapit sa'yo, pero kahit kailan hindi kita nagawang mahalin."

"Hindi... nagsisinungaling ka lang. Sinasabi mo lang yan dahil kasama mo si Hannah!" Natawa ito ng mahina sa kabilang linya kasabay ng tunog ng mga gamit na nabasag. "Kapag narinig ulit kitang sinabi na hiwalay na tayo, papatayin ko ang babaeng dahilan ng pagkasira ng buhay ko."

"Hindi pa ba sapat na nasa kulungan na si tita Janina? Kailan ka pa ba matatauhan? Ikaw lang rin ang sumisira ng buhay mo!"

"Sabi ng taong sumira ng pamilya niya! Come on, Alec. Hanggang ngayon pa ba ay hindi mo parin napagtatanto na tayong dalawa talaga ang para sa isa't isa? Sa tingin mo ba tatanggapin ka parin ng kapatid ko pagkatapos ng mga pinaggagagawa mo sa kanya noon?" Nanunuya niyang sabi. "Akala mo rin ba hahayaan ko kayong maging isang buong pamilya? Think twice, Alec. Nagawa ko na noong ipapatay ang asawa mo, akala mo ba wala akong lakas loob ulitin ang ginawa ko noon?"

Bigla akong kinabahan dahil sa sinasabi ng babaeng 'to. Biglang bumalik sa alaala ko ang nangyari kay Hannah noon. The guilt and my conscience is tormenting me just by the thought of her body lying motionless with a heart monitor and oxygen tank connected to her body. Naging blanko ang isip ko. 'No, I can't let that happened again."

"Hihintayin kita sa opisina mo, kapag hindi parin kita nakita dito bukas, asahan mong wala ka nang asawang babalikan." Nahihibang niyang sabi bago ako pinatayan ng tawag.

Ilang minuto pa akong nanatiling nakatayo doon habang pinoproseso ng utak ko ang nangyari. Nanlaki ang mga mata ko at agad na nag-book ng eroplano papauwi ng Pilipinas. Nanginginig na nagdrive ako papunta sa apartment na tinutuluyan ko dito at nag-impake ng mga gamit. Tatawagan ko na lang mamaya ang care taker nito mamaya kapag nakarating na ako ng airport.

Pababa na ako ng apartment building ng biglang tumunog ang cellphone ko, kinakabahan man ay sinagot ko ito, agad naman akong kumalma ng marinig ang boses ni Hannah sa kabilang linya.

"H-hello?" Bati niya.

Muntik na akong matawa ng bigla na lang siyang nautal habang nagsasalita, halatang kinakabahan. My anxiety stopped for a minute there, kagaya lang noon.

"Hi Love, miss me already?"

"Ugh!" Ungot niya. "Stop joking around will you? We have a big problem."

"Anong nangyari? Is it that bad?"

"Yeah, it's bad. Hindi pa kami pwedeng bumalik ng bahay." She cleared her throat before speaking. "Can we stay in your apartment for the time being? I mean, I can't let the childrens stay in a building that might collapse any time soon."

Naglakad ako papalabas ng building habang nagpipigil ng tawa. I didn't know that she is still terrible at lying. With a smile in my face I got inside my car and drove towards the airport.

"Yeah, sure thing. Papupuntahin ko na lang muna si Drake dito pagkauwi ko para may makatulong sa inyo."

Biglang natahimik ang kabilang linya na siyang ikinakaba ko. 'May nangyari ba? May mali ba sa sinabi ko?' 'Nagseizure ba ulit si Yohan? Dinala ba ulit sa emergency room ang anak ko?'. These are just a few thoughts that keeps circling inside my mind when she didn't speak, muntik ko na ngang paliparin ang kotse at dumiretso ng ospital dahil sa kaba.

"Uhm... A-alec?..."

"Anong problema, love? Hindi naman ulit dinala si Y sa ER di ba?"

"No... it's not that, but... can you please, you know... not send Drake here?..." She said with a hesitant voice.

Napakunot ang noo ko dahil hindi ko maintindihan kung bakit hindi niya gustong papuntahin si Drake dito habang wala ako, pero agad ko rin naalala kalaunan ang pagkakamali ko, I awkwardly laugh while scratching my head.

"So... did you realize why I can't allow your cousin to go here? Even though I can't stop him..." she said, her voice barely a whisper.

"Galit parin ba sila Lia...?"

Bumuntong hininga muna siya bago sinagot ang tanong ko. "Probably, hindi naman nagsasabi si Lia kung may nararamdaman pa siya para sa pinsan mo. But Ashei and Lean are definitely not thrilled to see their father. Remember Hazel's reaction when she first met you? Mas malala pa siguro ang magiging reaction ng dalawa kapag si Drake nakita nila."

"Okay, may bilin ka, namimiss na pagkain o snacks? Dadalhin ko paguwi ko."

"Wala na... Alec, ingat ka."

"Love you!"

"L-love y-you t-too."

Napangisi ako ng marinig ang nanginginig niyang boses. I'm sure she's now red cause of embarrassment. Sana lang talaga walang masamang mangyari sa kanila habang wala ako sa tabi nila.