[TAMAMLANDI]
Bir kitabın içinde olduğunuzu...Düzeltiyorum,klişelerle dolu bir kitapta olduğunuzu fark etseniz,ne yapardınız?
.
Her şeyi değiştirmeye çalışabilir miydi?Yoksa kendisi için yazılmış olan kaderine,son sayfaya kadar uymak zorunda mıydı...
Ferhan klavye sesiyle kendisini odasında otururken bulmuştu.İçinden 'Evet,yine başlıyoruz..' Diye geçirerek ayağa kalktı ve kapıyı açmaya gitti.
Annesi bu satte eve gelmezdi hafta sonu olsa bile çalışıyordu 'Kiracı falandır herhalde.' Diyerek kapıyı açtığında Arda'yı görmeyi beklemiyordu.
Aslında bekliyordu...Ama yazarın Ferhan'ı beklemiyordu tabii.
"Sen neden buradasın?Evimi nasıl buldun?" Diyerek cümlelerini arka arkaya sıraladı."İçeri davet et."Dedi Arda emir vererek.
"Hayır...Git!İstemiyorum seni!"Diye bağırarak çocuğu ittirdi Ferhan,tabii Arda bir milim kıpırdamamıştı."Konuşacağız."Arda bana mısın demeden, Ferhan'ın kolundan tutarak içeriye girdi.
'Hassiktir!' Arda içinden bir küfür mırıldandı...Yazar çocuğu öldürtmezdi değil mi?Katil olmazdı?
Ferhan kendisine dolu dolu olmuş gözlerle bakarken titreyen bacakları ile zar zor ayağa kalktı."N-ne istiyorsun?"
"Konuşacağız..Geçen gün tuvaletteki çocuğu sen mi kışkırttın?"Diye sordu."N-ne?"Şokla konuştu Ferhan.
"Sen mi azdırdın çocuğu?Götünü falan mı gösterdin?"Diye alayla konuştu Arda.Ferhan'ın gözyaşları akmaya başlarken cebinden telefonunu çıkarttı."Gitmezsen,polis çağıracağım."Arda,tek hamlede çocuğun elindeki telefonu alarak, yere attı.
Paramparça olmuş telefona şokla baktı Ferhan, Arda ise sinirle soluyarak çocuğun yakasından tuttu."Bir daha millete kuyruk sallama ibne!"Son sözlerini söyleyerek oturma odasından çıktı.
Evin kapısına geldiğinde derin bir nefes alınca istediğini yapabildiğini fark etti,hızlı adımlarla içeriye girdiğinde Ferhan hala telefona bakıyordu.
"Ferhan!Ben..Özür dilerim..Her şey için canını yaktığım,söylediğim kötü sözler ve telefonun için."Diye dolu dolu olan gözleriyle çekingence çocuğa yaklaştı."Hayır,özür dileme senin bir suçun yok."Dedi Ferhan gülümseyerek."Ne yapacağız?" Üzgünce sordu Arda.
Ferhan biraz düşündükten sonra omuz silkti. "Bana yeni telefon alacaksın."Dedi. "Tamam, hadi gidip alalım." Mahcup bir şekilde konuştu Arda.
Ferhan kıkırdayarak gitmek için hamle yapan çocuğun, bileğinden tuttu."Şapşal çocuk...Şimdi alsan bile, öbür paragrafta veya bölümde telefon kaybolacak."
Arda üzgünce "Peki o zaman,ne yapacağız?" Diye mırıldandı.
"Sen,bana boşlukta olmadığınız bir zaman telefon alacaksın.Klişedir bu,pasif karakterin telefonu bozulur ya da kırılır ve aktif karkater ona telefon alır.Büyük ihtimalle ilerleyen vakitlerde kavga edeceğiz ve ben telefonu sana fırlatarak geri vereceğim vesaire vesaire.Sen hiç kitap okumaz mısın?"Diye sordu Ferhan.
Arda çocuğu parlayan gözlerle dinlemişti."Vay canına..."Diye yarım ağız mırıldandı.Arda'nın Etrafında parlayan yıldızları gören Ferhan,kıkırdayarak bir anda gelen istekle çocuğa sarıldı.
Arda gözlerini şaşkınlıkla kırpıştırdıktan sonra kocaman gülümseyerek, sarılışına karşılık verdi.
.
Klavye sesiyle Arda,gözlerini okulun bahçesinde açtı.Arkadaşları ve popüler kızlarla ayakta durmuş bir şeyler konuşuyorlardı.
"Yarın evimde parti vaaaar,davetlisiniz.Arda,sen benim özel davetlimsin.Kesin gel."Kız,kırmızı ruj sürmüş dudaklarını bükerek kalçasını bir sağa bir sola oynattı."Gelirim."Diye yan bir sırıtışla onayladı onu,Arda.
Hiç gitmek istemiyordu.'Umarım kafam koparda partiye gitmem.'Diye düşündü.
"İbnemiz geliyor...İyi izleyin şimdi."Yanlarına gülerek gelen bir grup öğrenciyle baktıkları yere,merakla döndü.
Bir sınıfın penceresinde kovayla duran iki çocuğu fark ettiğinde kaşlarını çattı.Hemen arkasından hiçbir şeyden haberi olmayarak, okul kapısına doğru giden Ferhan'ı gördü.
Çocuklara bağırmak,Ferhan'ı uyarmak ve hareket etmek istedi ama paragrafta oldukları için hiçbir şey yapamıyordu.
Çocuklar, kovayı ters doğru çevirince içindeki su aşağıya doğru dökülmeye başladı.Arda endişeyle yerinden kıpırdamaya çalışıyordu 'Lütfen...' Diye arka arkaya içinden mırıldandı.
Ferhan, birden üzerine dökülen su ile şok geçirirken etraftaki flash ve kahkaha sesleri kulağına boğuk bir şekilde geliyordu.
Her mevsim üşüyen biri için ıslanması hiç iyi olmamıştı.Büyük ihtimalle öbür bölüm körkütük hasta olacaktı.
Başını yana çevirdiğinde kendisine endişe ile bakan Arda'yı gördü.Kendisini zorlayarak 'İyiyim.' Anlamında gülümsedi ama anında yüzü düşerken ağlamaya başlamıştı, Arda ise pis pis sırtımaya.
Arda ayaklarının bağının çözülmesi ile fotoğraf çeken bir çocuğun telefonunu, aldığı gibi yere fırlattı.Bu sefer herkes şok olarak ona bakıyordu."ÇEKMEYİN LAN!ATA!FATİH!FOTOĞRAFLARI SİLİN,HER ŞEYİ SİLİN!"Diye kükredikten sonra kendisine bakan Ferhan'ın yanına koştu bir yandan ceketini çıkartıyordu.
Ferhan çocuğa gülümserken,Arda dolan gözleri ile ceketi çocuğun omuzlarına bırakarak gelin tarzı kucağına aldı.
"Ben iyiyim.."Diye mırıldandı Ferhan,Arda dolu gözlerini kırpıştırarak bir iki damlayı özgür bırakırken soyunma odalarına doğru ilerliyordu."Arda...Ağlama."
"Benim suçum...Eğer resimlerini asmasaydım bu olmazdı."Diye mırıldandı. "Senin suçun değil.Yazar böyle istedi,böyle oldu....Her an başka bir sahneye gidebiliriz zaten,boşuna üstümü falan değiştireceğim ve sen boşuna fıtık olacaksın."Diyerek güldürmeye çalıştı çocuğu ama dedikleri zerre işe yaramamıştı.
Arda iç çekerek yürümeye devam etti.Yazarın kendisi için yazdığı karakterden nefret ediyordu.
"Bunlar ne zaman bitecek?" Diye sordu Arda."Büyük ihtimalle sen,akıllanana kadar bitmeyecek." Diye cevapladı onu Ferhan."Peki ne zaman akıllanırım?"
"Bak işte bunu bende bilmiyorum.Yazarın insafına bağlı."Üşümeye başlamıştı ve konuştukça sesi titriyordu.
Arda bunu fark ettiğinde koşar adımlarla soyunma odasına girdi.Çocuğu oturaklara nazikçe oturtup dolabından giyecek bir şeyler çıkarttımaya çalıştı ama klavye sesiyle,kendisini bir partinin ortasında buldu.
İçinden 'Hay böyle işin...'Diye geçirdi.
Ups! Tento obrázek porušuje naše pokyny k obsahu. Před publikováním ho, prosím, buď odstraň, nebo nahraď jiným.
