[TAMAMLANDI]
Bir kitabın içinde olduğunuzu...Düzeltiyorum,klişelerle dolu bir kitapta olduğunuzu fark etseniz,ne yapardınız?
.
Her şeyi değiştirmeye çalışabilir miydi?Yoksa kendisi için yazılmış olan kaderine,son sayfaya kadar uymak zorunda mıydı...
Arda klavye sesiyle,kendisini bir partinin ortasında buldu.
İçinden 'Hay böyle işin...'Diye geçirdi.Acaba Ferhan nasıldı?Okuldaki olaydan sonra kaç gün geçmişti?Partide olduğuna göre iki gün olmuştu.Sıkıntıyla bir nefes vermek istedi ama paragrafta olduğu için onu bile yapamıyordu!
"Ardaaaa!Benimle ilgilensene."Cilveli bir şekilde tam dibine oturan kıza çevirdi başını."Güzelim,içkim bitsin sonra güzelce ilgileneceğim seninle."Diyerek göz kırptı.
'Hayır...Hayır lütfen ilgilenmeyeyim bölüm bitsin,bir şey olsun...'Diye çaresizlikle yalvarıyordu,içinden.
Kız,Arda içkisini bitirene kadar orasını burasını elleyerek öpmüştü.Arda o kadar rahatsız oluyordu ki,yapabilse camdan atlayarak kaçacaktı!
İçkisi bittiğinde kız heyecanla ayağa kalkarken,onunla beraber Arda'da kalkmıştı.İkisi üst kattaki odaların birine giderken kız,Arda'nın koluna yapıştı."Sert sevdiğini duydum~ Bana istediğin kadar sert davranabilirsin...Becer beni.."Diye fısıldarken Arda, yan bir sırıtışla kıza bakıyor olsada içinden 'İMDAAAAT!' Diye bağırıyordu.
Boş bir odaya geldikleri anda Arda derin bir nefes aldı.Kolunu,kızdan kurtardı ve arkasına bakmadan kaçarken evden çıktı.
Ferhan'ın nerden bildiğini,bilmediği evine doğru otomatik koşarken üzerindeki her şeyi çıkartıyordu.
Sonuçta kız elleyip durmuştu ve pis bir şekilde Ferhan'ın yanına gidemezdi.
Bir yandan koşuyor,bir yandan soyunuyor ve bir yandan da bütün trafiği birbirine katıyordu.
Sonunda nefes nefes çocuğun evine geldiğinde üzerinde sadece baksırı kalmıştı.
Eski apartmanın açık demir kapısını ittirerek içeriye girdi.İki kat merdiven çıktıktan sonra yorgunluktan nalları dikmek üzere bir şekilde kapıyı çaldı.
Çok geçmeden açılan kapıyla gülümsedi."Arda senin burada-AY!NİYE ÇIPLAKSIN SEN BE?!"Ferhan,hızla gözlerini kapatırken,battaniye omuzlarından kayarak yere düşmüştü."Uzun hikaye...İçeriye gelebilir miyim?" Ferhan parmaklarının arasından çocuğun kaslarına bakarken başını sallayarak geriye çekildi ama pikeye takılınca ayağı kaydı.Geriye doğru düşecekken Arda,Ferhan'ın belinden tutarak kendisine doğru çekti.
Arda,gülerek başıyla onayladı."İyi misin?Okuldaki olayın üzerinden iki gün geçmiş..Sanırım."
"Hasta oldum...Diğer bölüm bir şekilde buraya geleceksin zaten,merak etme."Ferhan bilmişçe konuşurken pozisyonlarını bozmamışlardı."Umarım buraya geldiğimde,hasta halinle seni daha fazla üzmem."
"Yazarın Arda'sı beni üzebilir belki ama Ferhan'ın Arda'sı üzmez."Dedi,ne dediğini Arda'nın kendisine kocaman bir gülümseme ile baktığını görünce fark etti.
ÇOCUĞA,FERHAN'IN ARDA'SI DEMİŞTİ YA!
Yanakları kızarırken "Yani...Gerçek Arda diyecektim."Diyerek olayı toparlamaya çalıştı.İkisi bir süre birbirlerine baktıktan sonra kahkahalarla gülmeye başladılar.Arda çocuğu kendisine daha çok çekip sarılırken,Ferhan'ın elleri hala aynı yerde duruyordu.
Artık gülmekten çene ve yanakları ağrıyınca -Hatta Arda üşümeye ve bacaklarının ağrısı 'Geç otur bir yere lan!' Uyarısı vermeye başlayınca mecburen ayrılmak zorunda kaldılar.
Ferhan yere düşen battaniyeyi alarak iki ucundan tuttu,Arda'nın sırtını örterek uçları omuzlarına bıraktı.
Arda,battaniye düşmesin diye omuzlarındaki uçları tutarken,Ferhan kapıyı kapattı ve odasına doğru gittiler.
Küçük odaya girdiklerinde,Arda odayı hayran olmuş bir şekilde etrafa bakınmaya başladı.Oda küçüktü belki ama Ferhan'ı tam olarak anlatıyordu..Kitaplığı sığmadığı için yerde duran ufak tepecikler oluşturmuş kitaplar,bebek mavisi duvarların üzerinde beyaz bulut desenleri,camın önündeki tek kişilik yatağı ve çalışma masasının üzerindeki çizim eşyaları vardı.
Arda odayı incelerken Ferhan dolabını açmıştı "Sana uygun kıyafetim var mıdır emin değilim..."Diye mırıldanarak kıyafetlerine baktı.
Arda yan bir sırıtış ile "Boşluktayız zaten hiç çıkarma kıyafet,ayrıca..." Dedikten sonra sol ayağını yatağa koyarak,bacağına vurdu 'Şap' sesi odada yankılanırken Ferhan şokla kendisine döndü."Benim için atan kalbinin sesini duyabiliyorum. "Diyerek cümlesini tamamladı ve göz kırptı,Arda.
Ferhan şoku atlattığı gibi kahkahalarla gülmeye başladı."Keşke yazarın Arda'sı da böyle olsaydı.."Diyerek gülmeye devam ederken,Arda'da dişlerini göstererek gülüyordu.
Kahkahaları,Arda'nın karnından gelen büyük bir guruldama ile kesilirken Ferhan gözyaşlarını sildi. "Ay!Çok güldük...Sen yatağa gir,ben yiyecek bir şeyler getireyim."Diyerek odadan çıktı.
Arda kendisine denileni yaparak yatağa girdi,sırtını yatak başlığına daydı ve yorganı üzerine örttü.Dışarıya bakmak için perdeyi kaldırdığında mermerin üzerinde duran kitabı fark etti.
Kitabı alarak, siyah kapağın üzerinde beyazla 'MUKADDERAT' yazan kısma parmaklarını değdirdi sonra sayfaları karıştırarak son yaşanan olayların olduğu kısmı buldu ve okumaya başladı.
Ferhan ıslandıktan sonra çantasını aldığı gibi okuldan çıkmıştı,havanın soğuk olması ve kendisininde ıslak olmasıyla şifayı kapmıştı ve sonuç olarak hasta olmuştu okula iki gün gelmemişti.
Sayfaları çevirerek kendi anlatımı olan kısma yani parti gününe geldiğinde Ferhan elindeki tepsiyle içeriye girdi."Kitabı mı okuyordun?"
"Evet,bugünkü parti kısmına gelmiştim."Dedi Arda."Yerinde olsam devamını okumazdım."Diyerek tepsiyi dikkatlice Arda'nın kucağına bırakarak yanına oturdu."Neden?"
"Aslında devamı yaşamadığımız sürece yazılmaz ama bu kısmın devamı yazılı.Büyük ihtimalle buraya partideki odaya girdiğiniz kısımdaki,boşlukta geldin...Ondan sonrasını yaşamadın."Diyerek durdu.
"Eeee?Devamı?"Kitabı okumak yerine Ferhan'a sorması ayrı bir gariplikti."Kendini kızla beraber yatakta bulacaksın ama işi pişirdiğiniz sahneler yok."Diyerek,yaptığı sandviçten bir ısırık aldı umursamazca.
Arda üzgün bir şekilde çocuğa baktı."O kızla beraber olmama üzüldün mü?"Ferhan lokmasını yutarak,boş eliyle çocuğun saçlarını karıştırdı."Üzülmedim çünkü yazarın isteği bu şekilde.Sen niye üzüldün ki?"
"Seni aldatıyormuş gibi hissediyorum."Dedi.Ferhan büyük bir kahkaha atarak sarı saçları karıştırmaya devam etti.
Sandviçleri yedikten sonra çizgi roman okumuş, film izlemişlerdi çok geçmeden birbirlerine sarılarak uyuyakalmışlardı.
Aslında boşlukta bu kadar vakitleri olmazdı...Yazarın onlara bu kadar vakit tanımasına,teşekkür etmeliydiler.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
