နွေအပူဒဏ် ကာကွယ်ဖို့
ကိုယ့်အချစ်တွေနဲ့ အေးချမ်းလှည့်ပါ....။
မိုးပေါက်လေးတွေရဲ့ ကျီစယ်မှုမှရှောင်တိမ်းဖို့
ကိုယ့်ရင်ခွင်မှာ ခိုလုံလှည့်ပါ....။
ဆောင်းရဲ့ အအေးဒဏ်ကို အံတုနိုင်ဖို့
ကိုယ့်မေတာ္တတွေနဲ့ နွေးထွေးလှည့်ပါ.....။
မင်းစိတ်တိုင်းကျဖြစ်စေဖို့
ကိုယ့်နှလုံးသားကို 'ခြွေ ' လှည့်ပါ ချစ်ရသူ......။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
နီဆွေးနေတဲ့မေပယ်ပင်အောက်၌
ရပ်နေဆဲဖြစ်တဲ့
လူတစ်ယောက်ဟာ နာကျင်နေ
တဲ့နှလုံးသားတစ်စုံနှင့်အတူ
အချိန်တွေကို နောက်ပြန်
ဆုတ်လို့ရခဲ့လျှင် ဟူ၍တွေးကောင်း တွေးနေလိမ့်မယ် ။
ကိုယ့်ရှေ့ရောက်ရင်အမြဲလိုလို
ပြုံးနေတတ်တဲ့ မျက်နှာနုနုလေး....
စိတ်ဓာတ်ကျတိုင်း နှစ်သိမ့်ပေးတဲ့
ရင်ခွင်တစ်စုံ...။
ဆံနွယ်တွေကို အကြိမ်ကြိမ်အခါခါ
သပ်တင်ပေးတတ်တဲ့
လက်သေးသေးလေးတွေ...။
စသဖြင့်် ထိုလူသားရဲ့
မြတ်နိုးဖွယ် ပုံရိပ်
လေးများ အသေးစိတ်ပေါ်လာ
တာနှင့်ပင် အက်ကွဲနေတဲ့ ရီသံနဲ့
အတူ မျက်ဝန်းအိမ်ထဲက
အရည်ကြည်များဟာ
ရက်စက်စွာကျဆင်းလာခဲ့ပြန်
တယ် ။
"ဟား"
ပြုပြင်လို့မရနိုင်တော့တဲ့ အမှားနဲ့
ဖြေမဆည်နိုင်တဲ့
တစ်သက်စာ နာကျင်မှုများကို
ဘယ်သောအခါမှပြန်လာတော့
မှာမဟုတ်တဲ့ထိုလူသားက
အကျည်းတန်စွာ
ထားရစ်ခဲ့ပြီလေ...။
မည်သူတစ်ဦး တစ်ယောက်မျှ
ခြွေ ချခြင်းမရှိ .....
ကြွေ ကျလာတဲ့
မေပယ်နီတို့ကို တရှိုက်ငင်ငင်
မော့ကြည့်ရင်း လက်ဖဝါးနုနုအား
ဖြန့်ခံထားမိခဲ့တယ် .... ။
တစ်ပွင်ထဲသော...
မေပယ်ရွက်ငယ်လေး တစ်ရွက်အား ခပ်ကျစ်ကျစ်
ဆုပ်ကိုင်မိရင်း .........
