ခြွေ

​ေႁခြ - 12

ထွက်​သွားလုဆဲဆဲ လူသား၏လက်​​ကောက်​ဝတ်​အား
မိမိရရဆွဲဖမ်းရင်း ပါးလှပ်​​သောနှုတ်​ခမ်းတစ်​စုံ​ပေါ်သို့
အရဲစွန့်ကာ ထပ်​တူကျ​စေမိသည်​ ။ကိုယ်​သိပ်​ချစ်​ရတဲ့
သူဆိုတာမင်းပဲ ​ဂျောင်​ကု...။

"ကိုယ်​က​နေကြာပန်း​လေးဆိုရင်​ မင်းကကိုယ့်ရဲ့
​နေမင်းကြီးပဲ...

တစ်​နည်းအားဖြင့် မင်းကိုယ်​ကိုအရမ်းချစ်​တယ်​"

၅စက္ကန့်​လောက်​မျှသာကြာသည်​ထိ နှုတ်​ခမ်းပါးနှစ်​
စုံထိကပ်​ပြီး​နောက်​ ​ဂျောင်​ကု၏မျက်​ဝန်းထဲသို့
တည့်တည့်စိုက်​ကြည့်မိသည်​ ။ထိုမျက်​ဝန်းတို့ထဲ၌
​ကြောက်​ရွံမှု ရှက်​ရွံ့မှု အံသြမှုတို့အစုံပြည့်နှက်​​နေ
သည်​ကို ဂျီမင်းအတိုင်းသား​တွေ့ရသည်​ ။

ကိုယ်​ ကိုယ်​တိုင်​စတဲ့ဇာတ်​လမ်းမလို့...ဖြစ်​လာသမျှ
အဆိုးအ​ကောင်းအကုန်​ကိုယ်​ပဲရင်​ဆိုင်​မှာပါ ။

"​ဟျောင်း....ဂျီမင်း​ဟျောင်း....
မဟုတ်​​သေးဘူး​လေ...​ဟျောင်း​နောက်​​နေတာမလား
အဟားဟား"

​ပုရိသအချင်းချင်းချစ်​ကြိုက်​ရတာကို ဒီ​လောက်​​တောင်​
မှရွံရှာရလား ​ဂျောင်​ကုရယ်​..။ဘာ​ကြောင့် ဒီ​လောက်​
ထိ​သွေးပျက်​​နေရတာလဲ​...။

"​​နောက်​​နေတာမဟုတ်​ဘူး​ဂျောင်​ကု"

​စိုးထိတ်​​​နေ​သော​ကောင်​​လေးထံသို့ ဂျီမင်းတစ်​လှမ်း
တိုး​တော့ ​ကြောက်​ရွံစွာ ​နောက်​သို့တစ်​လှမ်းပြန်​
ဆုတ်​သွား​သော​ဂျောင်​ကု...။မင်းအဲ့​လောက်​ထိ
မတုန်​လှုပ်ပြနဲ့​လေ....ကိုယ်​ပြိုလဲသွား
မှာ​ပေါ့...။အခုမှ အား​စ​မွေးတုန်းပဲရှိ​သေးတာ​လေ
ကွာ...။

"မဟုတ်​ဘူးလို့....ဘာလို့ကျွန်တော်​ဖြစ်​​နေရတာလဲ
မဖြစ်​နိုင်​တာ​တွေဗျာ"

"ဘာလို့မဖြစ်​နိုင်​ရမှာလဲ လူတစ်​​ယောက်​က
လူတစ်​​ယောက်​ကိုချစ်​တာပဲ​လေ"

"မချစ်​နဲ့...ခင်​ဗျားချစ်​တာကိုမလိုချင်​ဘူး...
ဒီမှာပတ်​ခ်​ဂျီမင်း ကျ​နော်​က​အဲ့လိုgay​တွေဆို
သိပ်​ရွံတာ "