အချစ်ဆိုတာ လူတစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်
အတွက်လက်ခံရရှိခြင်းနဲ့ တုံ့ပြန်မှုပုံတို့ကမတူညီ
ကြဘူး...။တချို့ဆို နူးညံစွာဆင်းသက်လာပြီး
တချို့ကြပြန်တော့လဲ ကြမ်းတမ်းရိုင်းစိုင်းစွာရောက်
ရှိလာတတ်ကြတယ်...။မထင်မှတ်စွာပြန်ထွက်သွား
တတ်သလို တစ်သက်လုံးလဲအတူရှိနေတတ်ပြန်
တယ် ။
ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော့်ရဲ့အချစ်ကတော့ ကျနော့်ကိုရှောင်
နေတတ်တယ်....။တစ်ခါတလေ စိမ်းကားသလို
တစ်ခါတလေကျပြန်တော့ သူမတူအောင်ဂရုစိုက်ပေး
ပြန်တယ်...။
မင်းကိုချစ်လို့ ရူးသွားမယ်ဆိုရင်တောင် ကိုယ်က
ကမာ္ဘ့အပျော်ဆုံး အရူးပဲဖြစ်သွားလောက်မယ်
ဂျောင်ကု...။
"ဂျီမင်း..ပတ်ခ်ဂျီမင်းရေ ပြုံးပြီးသေနေအုံးမယ်"
ကိုယ့်အတွေးနဲ့ကိုယ်ပြုံးနေမိတုန်း ဟိုဆော့ရောက်
နေတာတောင်သတိမထားမိပေ ။တကယ်ပါ ကိုယ်က
အရာရာကိုမေ့လျော့နိုင်လောက်အောင်ထိ မင်းအ
ကြောင်း တစ်ခုတ်တစ်ရတွေးနေချင်တာ ။
"ဟင် ဟိုဆော့ရ ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ"
"ရှိတယ် ရှိတယ် အဟင်း
မင်းဂျွန်ဂျောင်ကုကို ပွဲဦးထုတ်ပေးမို့ခေါ်တာလား
အလှကြည့်ဖို့ခေါ်ထားတာလား"
"အလှကြည့်ဖို့"
"ဘာ...."
"အဟား စတာပါကွာ..ဘာလို့အလှကြည့်ရမှာလဲ အလှ
ကြည့်ချင်းကြည့် ငါ့မျက်နှာပဲမှန်ထောင်ပြီးကြည့်
နေတော့မှာပေါ့"
ရယ်ကျဲကျဲပြောလာသော ဂျီမင်းစကားကြောင့်
ဟိုဆော့ နှုတ်ခမ်းအားမဲ့ကာ မျက်စောင်းထိုးလိုက်
လေသည် ။
"အေး မင်းလေ့ကျင့်ဖို့တွေ လှုပ်ရှားသင့်ပီနော်
ဒါမှမဟုတ် ဒီနေ့လာခိုင်းလိုက်"
