Just Be Happy~ Bang Chan

13|i love u

Sizden çok çok özür diliyorum. Uzun zamandır bölüm atmıyordum. Açıkçası yazar tıkanması yaşıyordum. En azından bir kez bile hikaye yazmayı deneyenler biliyorlardır.

Aslında kurgunun devamında yaşanacak olan olayları biliyorum fakat o olaylara nasıl bağlayacağımı kestiremiyorum. Bu yüzden kafamı toparlamak için ara vermem gerekti.

Zaten bu kitabımı çok fazla uzatmadan bitireceğim finale az kaldı yani. 2-3 bölüm sonra final olacak. Çok bozmadan bitirmek istiyorum. Kitaba kötü adamlar eklemek istemiyorum. Bu sade kalsın istiyorum. O yüzden bitireceğim.

Bu arada aslında Bang Chan kurgusuna başladığımdan beri ayrı yeten farklı bir kurgu daha yazıyordum. Lee Know için. Ona da şuanda 13 bölüm kadar yazdım. Bir süre sonra- ben iyice bir kontrol edip düzelttikten sonra- sizinle buluşturmayı planlıyorum.
Adı PHOBIA. Onun içinde oldukça heyecanlıyım. Yayınladığımda haber vereceğim. Ona da bir göz atarsanız çok sevinirim.

Neyse lafı daha fazla uzatmayayım. İyi okumalar dilerim.

Stray kids'i sevin STAY!!

》》》》》》》》》》》》》》

Kim Hana

Dört ay olmuştu. Koskoca dört ay biz çıkmaya başlayalı.

Bu süreçte bir sürü şey oldu aslında. Öncelikle, artık kabus felan görmüyorum. Uyur gezerliğimde tamamen sona erdi. Bu yüzden aşırı mutluyum.

Sonra,
Yaz tatiline girdik. Yani en azından ben girdim. Haneul'un iki dersi kaldığı için yaz okuluna kaldı. Chan daha önceden zaten staj yapmak için gittiği bir psikoloğun yanında gerçekten işe girdi. O da mezun olur olmaz işe girebileceğini düşünmüyordu. Oldukça sevindi.

Hyunjin sunbae kendi isteğiyle okulunu bir yıl daha uzattı. Önümüzdeki yıl Üniversitenin tadını çıkarmak istediğini söyledi. Klüplerden felan yararlanacakmış ve kütüphaneye artık sadece ders çalışmak için değil, başka şeyler üzerine araştırma yapabilmek içinde kullanacakmış.

Se Ra ise, ona sonunda Minho sunbae'den vazgeçmesini söyleyebildim. İlk başta hayal kırıklığına uğramıştı. Depresyona felan gireceğini düşündüm fakat bir iki güne toparladı. Hatta gidip onunla ve sevgilisiyle arkadaş bile oldu. Ama gerçekten arkadaş.

Bazen ben işte çalışırken o da gelip hem bize yardım ediyor hem de onlarla sohbet ediyordu. Şu son iki aydırda bir çocukla flörtleşyor. Adı Yang Jongin. Gamzeli, diş telleri olan aşırı sevimli bir çocuk.
Allahım Jongin'imin diş tellerini özledim. Ne tatlıydı ya. Minicikti daha.
Çokta saygılı ve sevecen birisi. Açıkçası ben onay veriyorum onlara. Tabii onların bildiği iş ama... Henüz Chan'ın haberi yok. Se Ra söylememi istemedi. Ben de bir şey diyemedim.

Bu arada annem Chan ile tanıştı. İlk başta Chan ile birlikteyken onu sevmemiş gibi yapsa da, o gittikten sonra yanıma gelip 'ne tatlı çocuk' demişti.

Ben ise Chan'e hemen bunu söylememiş ve onu biraz daha germiştim. Hala o anki gerginliğini unutamıyorum. Aşırı komikti.

Fakat Karma işte. Birkaç hafta sonra da onun babası gelmiş ve aynı şeyleri de ben yaşamıştım. Bu arada babası aşırı şeker bir insan. Annemle de tanışmasını istemiştim fakat sadece üç günlüğüne gelmişti ve geri dönmesi gerekiyordu.

Chan sonra benimle dalga geçti...

Hah! Unutmadan, Haneul ve Hyunjin sunbae de birbirlerine kur yapmaya başladılar.
Fakat ısrarla birbirlerine açılmıyorlar. Hayır sevdiklerini görebiliyoruz, neden inkar ediyorlar onu anlamıyorum.

Anlayacağınız her şey mükemmel.

Şimdi de sevgilim ile birlikte pikniğe gidiyoruz. Yani umarım gideceğiz. Arabayı kullanmayı kabul ederse.

Aslında Hyunjin, Haneul, Se Ra ve hatta Jongin artı biz, hepbirlikte pikniğe gidecektik. Fakat ben hazırlanamadığım için diğerleri önden gitmiş ve Chan ile beni geride bırakmışlardı. İki araba olarak gidiyorduk. Arabanın biriyle onlar gitmişti. Diğeri de bizimdi. Araba nereden çıktı diye sorarsanız, Chanin babası verdi. Bu aralar işleri aşırı iyimiş ve oğlu ve kızına bir araba almak istemiş. Diğer arabada Hyunjin'in kendi arabası.

Ben sonunda hazırlanıp aşağı indiğimde arabanın önünde bekleyen Chan ile uzunca bir bakıştık.

Ne o biniyordu ne de ben. Arabayı benim kullanacağımı zannediyormuş. İyi de benim ehliyetim yok ki. Nasıl kullanayım? Chan de araba kullanmayı bilmesine rağmen kullanamayacağını söylüyordu.

Oysaki pikniğe gitmeyi en çok o istemişti. Fakat şimdi araba kullanmak iatemediğini söylüyordu. Piknik alanı da hiç yakın değildi ve otobüsle gitmek istemiyordum.

Nedenini de söylemiyordu ki. Sinirle nefes gerip "Ya, canım, neden böyle yapıyorsun? Alt tarafı araba kullanacaksın."dedim bıkkınca.

Yutkundu önce. Gözleri buğulu buğulu olmuştu.
"Ben araba kullanamam. Annemde benim kullandığım arabada öldü. Hatta karnındaki kardeşim bile. O zamandan beri yanımda birisiyle araba kullanamıyorum. Sevdiklerimin başına bir şey gelmesini istemiyorum."dedi.

Duraksadım bir süre ardından gidip sarıldım ona. Gamzelerinden ve dudaklarından öptüm. "Canım, korkma. Geçti gitti. O senin suçun değildi. O zaman küçüktün. Hem ben hep yanında olacağım senin. Söz vermiştim ya. Gitmem hiçbir yere. Endişe etme."

Gülümsedi hafifçe. Onunla bende gülümsedim ve baş parmağımla yanağını okşadım. "Hadi gidelim artık. Çocuklar biz oraya varana kadar pikniği biterecekler yoksa."dedim.

Tereddüt etsede bindi en sonunda. Bende hemen yanındaki yerimi aldım. Kemerlerimizi taktık ve piknik alanına doğru ilerledik.

Bir süre sonra sıkıldığım için radyoyu açtım ve çalan şarkıya eşlik ettim. Az sonra o da eşlik etmeye başladı. Arabanın içinde kahkalarımız yankılanıyordu. Çok güzeldi.

Elimi uzatıp boştaki elini tuttum ve sıktım. Bana baktı ve gülümsedi. Ardından tekrar yola döndü. Yüzünü incelerken "Seni çok seviyorum."dedim gülümseyerek.

Gamzelerini çıkartarak tebessüm etti ve bana baktı. "Ben de seni çok seviyorum."

Tebessümlerimizin arasında bakışları arkamdaki camdan dışarı kaydı. Dehşetle açıldı gözleri. "Hana!"diye bağırdığında direksiyonu kırmaya çalıştı. Ne olduğuna bakmak için başımı arkaya çeviremeden büyük bir gürültü duydum. Ve vücudumun her yerinde büyük bir acı. Sonrası karanlık...

Diş telli Yang Jongin'imiz. Çok tatlıış.