Just Be Happy~ Bang Chan

7|nanın çalle?

Oy, yorum, vote her bir haltı istiyom bana destek çıkın siz nası okursunuz ya alla alla

●●●●●●●

En sonunda bir gayret kalkıp duş aldım. Biraz daha kendime gelmiş gibiydim ama başım dönüyordu. Uyumamak için camı açtım ve soğuk havanın yüzüme vurmasına izin verdim. Boş sokağı ne kadar izledim bilmem ama en sonunda başımı camın kenarına yaslamış ve hafif uykuya dalmıştım...

●●●●●●●●

Beyaz odanın içine girdiğimde kulaklarıma yine melodi doldu. Uzaktan baktım müzik kutusuna. Şimdi hareketlenip oraya gitmem gerekiyordu. Ardından babamın ölü bedenini görecek ve yine taciz edildiğimi görecektim.

Rüyadaydım.

Rüyadayım. Bu sadece bir rüya. Neden aynı şeyleri tekrar tekrar görüyorum ki? Ve neden sonunu bildiğim şeyden korkuyorum?

Zaten defalarca yaşamadım mı?

"Yeter."

Dedim kendimden emin bir şekilde. Buna son vermem gerekmez miydi? Ne olursa olsun babam geri gelmeyecekti.

Ayaklarım kendiliğinden gitmeye çalışıyordu ama izin vermedim. Aynı yerde kaldım.

Müzik kutusu hızlanmaya başladı. Ardından etraf kararmaya, korkutucu bir hâl almaya başladı. Hiçbir şey görmemeye başladığımda korktum. Neler oluyordu?

Yer sallanmaya başladı. Ardından ayaklarımın altından yer çekildi sanki. Düşmeye başladım. Sonra bir şey tuttu beni.

Açtım gözlerimi.

Bir beden vardı karşımda. Altımda acıyla inliyordu. Başımı biraz daha kaldırdım ve baktım. Yüzü acıdan buruşmuş bir Chan sunbae vardı karşımda.

Hâlâ rüyada mıydım?

Hayır. Ayağım acıyordu. Rüyada acı hissetmezsin değil mi?

Etraf hafif aydınlanmıştı ama sokak lambası hâlâ yanıyordu. Etrafıma bakındım kısaca. Binamızın önündeydim. Ben buraya nasıl gelmiştim? Asıl soru neden Chan sunbae ile yerdeydim?

"Sunbae,"dedim, "Neler oluyor?"

Başını bana çevirip doğrulmaya çalıştı. Fakat sırtı acıyordu sanırım. Elini tutup doğrulmasına yardım ettim usulca.

"İyi misin?"diye sordu ilk önce. Hafifçe başımı salladım.
"Çok şükür..."dedi ve derin bir nefes verdi. Ardından,

"Madem uyuyacaktın neden camını ve kapını kilitlemedin? Eğer ben olmasaydım ölebilirdin!"dedi.

Başımı kaldırıp ikinci kattaki evimizin camına baktım. En son orada uyuya kalmıştım. Oradan mı düşecektim?

Ölmesem bile sakat kalırdım herhalde. Demek rüyamdaki düşüşüm gerçekmiş...

Chan sunbaeye baktım tekrar. Bu beni üçüncü kurtarışı, değil mi? Sormak istediğim o kadar çok soru vardı ki. Fakat cevapları onda değildi, biliyorum.

Acı çekiyora benziyordu. Sanırım beni tutmaya çalışırken yaralanmıştı. Sol omzunu tutuyordu.

"Hastaneye gidelim sunbae. İyi görünmüyorsun."dedim.

Başını iki yana sallayıp ayaklandı. Bende ayağa kalktım. Ayağım hafif acıyordu. "Gerek yok iyiyim ben."dedi ama yalan söylediği belliydi.

"Omzun çıkmış olabilir."dedim. "O kadar ciddi olduğunu zannetmiyorum."dedi.

"O zaman beni götür. Ayağım acıyor. Ayrıca başım dönüyor."dedim.
Gerçektende başım dönüyordu. Hem o da koluna baktırırdı. Neden inat ediyorsa...