Her Seductive Way

Chapter 25

"Since you are one of the lucky, na naka ligtas sa aksidente sainyong 15, can you tell us why that happened to you? Sainyong lahat?" Tanong sa akin nung Lieutenant.

I am here in prison, being interviewed by so many police, I don't know if I will cry or be scared. Dahil sa mga nangyari makalipas ng tatlong araw. Dalawang araw akong nakahiga sa kama nitong hospital dahil sa natamo kung mga sugat sa aksidente.

Only eight of us survived and were found, and of the eight of us, I was the only one who was clean and unharmed, hindi ako masyadong napuruhan kagaya ng iba. Buti nalang walang na buong dugo sa ulo ko nung mauntog ako sa gilid ng kotse, ang sabi ng pulis, were the only eight of us wearing seat belts, so we were not carried away by the waves of water.

I do not know, I do not remember. Wala akong maalala, gulong gulo ang isip ko sa lahat ng nangyari. Akalain nyo yun? Ang saya saya palang namin pero bakit ganto? Bakit naman ganto ang dinanas ko? Namin?

"Okey let's start in the beginning, paano kayo nakapunta roon? why are you there? do you have class that time, right?" Tumango tango ako sa tanong nung Lieutenant, pinag lalaruan ko pa ang kamay ko habang nakayuko.

"N-nag c-cutting kasi kami dapat nasa 28 kami, pero maraming nag back out." Nanginginig na saad ko habang nakatingin parin sa sahig. Nararamdaman ko ang mahinang pag tulo ng mga luha ko sa mata ko.

"When you cut your subject, where do you go next? don't be afraid to tell us,"  Lorelei." Mahinhing saad ni Lieutenant, tumango tango ako dito na dahilan ng pag hagulgol ko ng iyak. I feel alone, I feel, I have no sympathy, I feel guilty about what happened to my classmates that I considered a friend, nararamdaman ko ngayon na kasalanan ko ang lahat ng nangyari sakanila.

Tumikhim ako at marahang tumango. "W-we go to the M-mall, to buy the things we will use to pick nick." Pahina ng pahina na saad ko kay Lieutenant, nakita kung may nag susulat sa gilid kaya lalo akong napayuko. Ikukulong ba nila ako? Iisipin ba nila ako ang may kasalanan ng lahat? I feel alone right now.

Gusto ko siyang makita, mayakap, at makasama ngayon pero paano? Kailangan ko narin syang kalimutan, para kay dad, para sa pinundar nya, at para sa mga implyeyadong mawawalan kung sa oras na mawala ang kompanya namin.

"When you buy, where are you going next?" Marahan na tanong ni Lieutenant. Napapansin kung kanina nya pa kinukuha ang simpatya ko, para syang may iniingatan na sikreto kaya ganto ang pag iingat nya.

Weirdo man kung weirdo pero ganto ang nararamdaman ko ngayon. Para kasi itong may kailangan na itago sa akin na hindi ko alam kung ano o kung gaano ba ito kahalaga.

"Dumiretso agad kami sa Duluhan, lieutenant." Mahinang saad ko. Tumango tango si lieutenant. Nag susulat parin sya sa maliit nyang book, ganon din ang ginagawa ng iba.

"Nang makarating kayo sa duluhan, ang ibig kung sabihin ay bago makarating sa duluhan. Yung papasok palang sa gubat. Have you noticed anything strange? Something looking at you like that?" Seryoso nitong saad. Inalala ko naman pero mukhang wala namang nakatingin sa amin habang bumabyahe, ang alam ko lang ay natakot ako ng unti dahil nawala kami na false alarm lang pala.

"N-no lieutenant." Mahinang bulong ko, tumango tango ulit ito. "Based on the test, you drank? not only you but also your friends, tama ba yun?" Tumango tango ako rito. Tama nga na uminom kami, mukhang tenest kami kaya naging matagal ang mga proseso ng mga papeles ko, bago umalis dito.

"Yes, that's true Lieutenant, but we have three proxies to drive, they are not very drunk." Nakayuko paring saad ko, sinulat nya ulit you.

"Who are those three? Are they among those found?" Tanong nito na tinutukoy kaming walong naka suot ng seat belt, 7 pa kasi ang nawawala, kasama sa pito nayon ay si Amora at Ayou. Tumango ako rito. "Yes, I am referring to kurt, gilbert and justine." Mag sasabi ko sa tatlong ugok.

Tumango tango ulit yung Lieutenant. "What next, when you finished drinking?" Tanong nito. Inisip ko naman ang sumod, napahawak ako sa ulo ko nung sumakit ito. "Don't force your self, Lorelei, okey lang kung wala kang maalala." Nakangiti nitong saad, ngumiti lang ako ng tipid sabay tango.

Muli ko ulit ina lala ang mga nangyari. "I don't remember anything, I just remember the one who called, blasted, fired, and when the car fell into the ravine, that's all after it got dark." Mahinang saad ko at lalong humagulgol nung marinig ko ang malakas na pag sabog.

"Can i know? Kung sino ang tumawag sayo?" Tumango tango ako kay Lieutenant. "That's my boyfriend, lieutenant, he's looking for me but I'm dropping the call because, I'm dizzy." Pag sasabi ko nang totoo rito.

"We will just call you Ms. Philomena, when something is updated with your other friends who are missing, just do not be afraid to bring out the truth, the law is behind you, nasa likod mo din ang panginoon, Lorelei." Ngumiti ako ng marahan kay Lieutenant.

"Sigeh po lieutenant lalabas na ako." Mahinang saad ko. Nag gesture naman sya sa mga tauhan ko na sundan ako dahil maraming paparazzi ang naka abang sa labas. Nag takip muna ako ng balabal sa mukha bago lumabas.

Gaya ng inaasahan ay parang na buhayan ang mga paparazzi nung makita nila akong lumabas ng opisina. Kanya kanya silang tanong sa akin pero ni isa ay wala akong sinunod, nanatili lang akong nakayuko.

"Huwag nyong kuyugin ang kapatid ko! Wala syang alam at wala syang kasalanan!" Malakas na sigaw ni Kuya Anderson, tinakpan nya ang ulo ko hanggang makapasok kami sa kotse. May nag hihintay na kasi agad na kotse sa labas nitong munisipyo.

"Are you okey Lei? Gusto mo bang ibalik kita sa Private Room mo, para makapag pahinga ka?" Nakangiting saad ni Kuya umiling lang ako sabay ngiti ng pilit. "A-ayos lang ako kuya." Mahinang saad ko bago pinahid ang luhang tumutulo sa mata ko.

"Are you mad at me dahil sa ginawa ko?" Mahinang saad nito, napatingin naman ako sakanya at mahinang tumawa. "No, kuya. Kahit anong gawin mo ay hindi ako magagalit sayo, your the best kuya in the world, masaya akong nag karoon ako ng panget, at madaldal na kuya." Nakangiti na nasaad ko.

Tumawa ng sarkastika si Kuya kaya natawa rin ako ng mahina. "Ang sama mo sa panget, eh. Mas panget kanga." Inirapan ko lang si Kuya bago kinuha ang phone ko. Bumaksak ang balikat ko nung wala man lang message si Zyair sa akin. Ilang araw lang akong nawala, wala narin syang paramdam?

Inis kung pinasok sa bulsa ang selpon ko. "Hinahanap mo ba sya? Alam mo bang alalang alala ang gagong yun? Gusto ka nga nya sana puntahan pero hindi pwede dahil nandoon ang mga tauhan ni Dad, may mga nakalagay na mga CCTV sa kwarto mo kaya pinag bawalan ko sya, ayokong mapahamak ka nanaman dahil sa akin kaya hindi ko sya pinatapos." Mahabang paliwanag na ikinanlaki ng mata ko.

Pumunta sya sa hospital pero pinauuwi sya ni Kuya? Tsk, dapat gumawa parin sya ng paraan. Kung nag aalala sya sa akin bakit hindi nya ako tinext? Kahit tinawagan man lang? Nararamdaman ko tuloy nama'y iba na sya.

"Okey, siguro papasalamatan ko nalang sya." Kunwaring walang ganang saad ko. Pero ang totoo ay gusto kung mag tanong kay Kuya kung anong nangyari kay Zyair habang tulog at wala ako. Nag babae ba sya? May ginawa ba silang kalukuhan? Pinag palit nya naba ako? O ano.

"Don't act na wala kang pakialam sakanya hindi bagay sayo." Mahinang tumawa si Kuya. Napataas naman ang kilay ko sa sinabi nya. "Excuse me? Ano bang pinag sasabi mo Kuya?" Irita kung tanong, ngumiti sya sa akin at tinap ang ulo ko.

"Dahil parehas kayo ng itsura kapag nag sisinungaling, huwag kang mag alala wala syang babae, dahil ikaw lang, hindi ko din sya tinuruan ng Anderson Tricks kaya huwag kang mag alala, Lei. Saka mas magaling yun sa akin, haha. Pero biro lang, ang masasabi ko lang ay masaya ako dahil nagiging matured kana, Lei."

****

It's 11:11pm still you. First time kung matapos ng 11:11 ng gabi gosh! Puro kasi ako 11:36 HAHAHA! Btw, kaya sinama ko ang trahedya nayan dahil lalabas yan sa mga lieutenant, secret agent kung story HAHAHA. May trivia na kayo kaya sana abangan nyo ang story kung yan. It's January 21,2021 padin mga babies! Night night! Muah!