Het internaat

Hoofdstuk 14

Robine's POV

Samen met Dave, Chris en Lucy loop ik naar het lokaal van meneer Verstraeten, we kunnen niet wachten om te zien wat er gaat gebeuren. "Ga je weer naast Chris zitten?" Ik kijk Dave even aan en kijk daarna naar Chris die met Lucy aan het praten is, hij doet tegen haar heel vriendelijk. "Heb ik dan een keus?" "Nee, ga nou gewoon naast hem zitten." Ik zucht en slenter naar de stoel naast Christoffer, hij merkt niet eens dat ik naar hem toe kom. Met een nog grotere zucht ga ik zitten, hij merkt me nog steeds niet op. Hij zit de hele tijd met me te flirten en dan daarna doet hij net alsof ik er niet ben, dat doe je een meisje toch niet aan. Iedereen weet dat je niet moet spelen met een meisje haar gevoelens. "Allemaal zitten!" Ik schrik me rot van het geschreeuw van meneer Verstraeten. Iedereen zit meteen neer op zijn stoel en is stil, het is nog nooit zo stil geweest. In mijn vorige school maakte het de leerkrachten niet uit als je aan het praten was of druk bezig was met je mobieltje. Je kreeg af en toe wel eens een opmerking, maar dat was het dan ook. Ze lachte vaak mee met de domme grappen die de jongens maakten en met domme grappen bedoel ik dan ook echt domme grappen. "Hij is weer lekker bazig," Fluistert Chris in mijn oor. Meneer Verstraeten is wat op het bord aan het schrijven, weer eens onleesbaar. Dat is dus iets dat je in elke school hebt waar ze het niet projecteren. "Ik zie het." "Dus wat speelt er nou precies tussen jou en Dave?" Ik kijk hem even aan, maar hij kijkt me niet aan. Hij is veel te druk met de woorden die op het bord staan te schrijven op een blaadje papier, hij kan het geschrift van meneer Verstraeten dus wel lezen. Waarschijnlijk omdat zijn geschrift net zo onleesbaar is als dat van hem. "Hoe bedoel je?" Ik pak een blaadje uit mijn rugzak en neem mijn balpen stevig vast in mijn hand. De woorden die op het bord staan zijn echt niet leesbaar. "Jullie flirten de hele tijd met elkaar." "Doen we niet." "Ga je mij nou zeggen dat ik het verschil niet weet tussen gewoon vrienden en iemand leuk vinden?" Dat is ook weer waar, hij flirt de hele dag door met iedereen. Als hij het verschil niet weet, dan weet niemand het. "Wat maakt het nou uit als we dan volgens jou wel zouden flirten? Wij zijn geen koppel, dus ik doe niets fout." Hij lacht zacht en schud even met zijn hoofd. Zijn blonde lokken die heen en weer bewegen en daarbij nog een schattig lachje, zijn echt aantrekkelijk. Als hij niet met iedereen zo zou flirten, dan zou hij meteen een vriendin hebben die hem alleen voor zichzelf zou willen hebben. "Wat?" "Vind je Dave leuk?" Die vraag zag ik niet aankomen, ik slik en wrijf snel mijn zweterige handen droog aan mijn rokje. Chris staart me aan, het voelt net alsof zijn ogen dwars door me heen kijken. "Nee." Hij trekt zijn wenkbrauwen op en lijkt licht geïrriteerd. Vind ik Dave leuk? Ik zie zijn gezicht voor me, met zijn warrige haar van gisteren en grote glimlach die me zou kunnen smelten. Dave is een lieve jongen, maar ik weet niet of ik wel een lieve jongen wil. Maar hij is zo mooi en schattig. Iedereen vindt de schattige jongen leuk. Iedereen vindt ook de stoere jongen leuk. Ik denk dat iedereen wel begrijpt dat ik niet kan kiezen tussen Chris en Dave. "Misschien een beetje." "Mens toch, je vindt hem gewoon leuk en daar lieg je over." "Doe niet zo, ik hoef je niet alles te vertellen." Hij snuift, maar glimlacht meteen daarna. "Daar heb je gelijk in." Ik schrik van het geluid van iets dat kei hard op de grond valt. Mijn ogen staren meteen meneer Verstraeten aan die op de grond ligt, met zijn laptop in zijn handen. De hele klas moet lachen en ik moet zelf ook moeite doen om niet te lachen. Ons plan was gelukt en ik ben blij om het feit dat ik het dus wel kon, Margo was fout over het feit dat ik het zou verpesten. Zijn bureau en bureaustoel zijn helemaal uit elkaar gevallen toen hij ging zitten, zijn gezichtsuitdrukking is onbetaalbaar. Dave kijkt mijn kant al lachend uit en geeft me een knipoog. "Je vriendje zit kei hard met je te flirten." "We zijn geen vriendje en vriendinnetje." "Nog niet." Ik negeer het gewoon en volg de lessen zo goed mogelijk verder.

"Het is ons echt gelukt!" Roept Dave bijna terwijl we met z'n vieren naar de kantine lopen. "Ik wist al van de eerste keer dat ik je zag, dat je een top meid zou zijn!" Hij slaat zijn arm om mijn schouders heen en drukt een kus in mijn haren, wat een schatje. Ik lach zacht terwijl ik de grijns van Chris negeer. "Denken jullie dat Margo morgen naar de grote wedstrijd gaat komen kijken?" "Lulu, ze zou niet eens durven om niet naar ons te komen kijken. Ze moet nu eenmaal voor haar beste vrienden supporteren." We lopen de kantine in en gaan snel aan de tafel zitten waar Dries en Kyle al aan het eten zijn. Voor deze ene keer heb ik geen honger en ik speel dus eigenlijk meer met het eten op mijn bord. "Wat voor wedstrijd is er morgen?" Chris kijkt me even aan en begint net zoals alle anderen heel luid te lachen. "Wat?" Vraag ik verontwaardigd. "Oh kom op, Robin. Weet je nu nog altijd niet dat Kyle, Dave en ik in het voetbalteam van het internaat spelen?" "Niemand heeft me ooit iets gezegd." "Dus je vindt het niet raar dat er in onze kamer voetballen liggen en dat er truitjes aan de buitenkant van onze kast hangen?" Ik haal mijn schouders op. Het was me niet opgevallen toen ik die ene keer in hun kamer was. "Voor wie ga je supporteren?" "Moet ik dan voor iemand supporteren? Ik denk dat jullie alle drie al heel erg geliefd zijn bij de meisjes hier." "Dat zijn we ook, maar dat betekend niet dat jij niet voor iemand van ons moet supporteren." Voor wie zou ik dan moeten supporteren? Ze zijn alle drie vrienden van me en van die drie vrienden, vind ik er twee leuk. "Dus voor wie ga je supporteren?" Vraagt Dave met een grote glimlach. Voetbal is altijd al een zwak punt voor me geweest. Ik kijk zelf nooit naar voetbal, maar ik vind het zo aantrekkelijk als een jongen kan voetballen. "Dat zie je dan wel."

Sorry dat het langer duurde dan verwacht! Bedankt voor het stemmen en voor het lezen van mijn verhaal. Ik wil ook nog eens de mensen bedanken die het vorige deel helemaal hebben gelezen en de tijd hebben genomen om die vragen te beantwoorden. Ik hou echt van jullie! :) x