Het internaat

Hoofdstuk 11

Robine's POV

"Ik zal je nooit verlaten!" Met deze zin eindigt de film, ik geeuw en ga met mijn hand door mijn haar. Deze film was saai en Lucas heeft meerdere keren mijn hand proberen vast te houden, waardoor ik elke keer in de bak met popcorn moest duiken. Dave en Margo hadden gelijk over wat ze zeiden over een date met Lucas, ik vraag me af hoe ze dat eigenlijk weten. "Wil je nog iets gaan drinken?" Ik kijk even op mijn telefoon en doe hem daarna weer in mijn zak, het is bijna vijf uur. "Nee, sorry. Ik moet nog iets bespreken met Dave." "Dan gaan we weer naar het internaat," Zegt hij met een glimlach. Ik knik en loop de bioscoopzaal uit, bijna iedereen is al weg.

"Vond je ons afspraakje leuk?" We staan aan de grote bruine deur van het internaat, de hand van Lucas leunt er tegenaan. Het is koud buiten en het wordt al donker, dit soort weer haat ik echt enorm. "Ja," Lieg ik. Ik vond deze date helemaal niet leuk, Lucas wilt duidelijk meer dan alleen vrienden zijn en ik zie hem niet als mijn toekomstig vriendje. Hij glimlacht naar me, "Wil je vrijdag nog eens met me uitgaan?" Ik slik en zucht zacht, dit is het moment waarop ik eerlijk moet zijn. "Ik denk niet dat dat een goed idee is." "Waarom niet?" Hij kijkt me niet begrijpend aan en ik voel me er schuldig door, ik had van in het begin eerlijk tegen hem moeten zijn. Waarom ben ik niet één van die meisjes die het niets kan schelen als je iemand kwetst? Dit is eigenlijk heel dom van me om te zeggen, omdat er sowieso een reden is waarom die meisjes zo doen en het zijn trouwens niet alleen meisjes die dat doen. "Lucas... Je bent een hele leuke en lieve jongen, maar ik wil alleen bevriend met je zijn." Hij knikt begrijpend en glimlacht. Hij glimlacht? "Oh oke, is goed. Als je dat eerder had gezegd zou ik niet de hele tijd met je flirten." Vind hij dit echt goed? Waarom maakte ik me zo druk als hij het toch allemaal goed vind? Ik ben echt een sukkel. "Kom je mee naar binnen?" Hij houdt de deur voor me open en glimlacht nog steeds naar me. Ik loop naar binnen en ga meteen naar de vrouw om te zeggen dat we weer in het internaat zijn. "Oke, jullie mogen gaan," Zegt ze nadat we een papiertje hebben ondertekend. We lopen een stukje van de vrouw vandaan en we kijken elkaar niet begrijpend aan, Lucas vind me waarschijnlijk maar een raar meisje. "Ik ga dan maar," Zegt hij na een paar minuten. "Nee, wacht!" Ik moet weten of hij het echt niet erg vindt en of hij niet boos op me gaat zijn. "Wat is er?" Hij komt weer naar me toe en trekt zijn wenkbrauwen op. "Vind je het echt niet erg dat ik je zomaar heb afgewezen?" "Nee, ik ben geen meisje." "Wat?" Hij lacht en schud zijn hoofd, ik begrijp echt niets meer van deze situatie. "Meisjes kunnen de waarheid vaak niet aan, maar jongens wel. Een sukkel gaat dom doen als een meisje hem afwijst, maar ik ben geen sukkel." Oke, ik begrijp het nog steeds niet. "Ik ga dan naar mijn kamer, ik zie je morgen wel in de les." Hij drukt een kus op mijn wang en loopt dan van me weg. Jongens zijn rare wezens...

Ik ga naast Dave en Chris op de bank zitten en kijk hoe ze allemaal soldaten vermoorden in een spelletje, ze lijken niet geïnteresseerd in wat er rondom hun gebeurd. Het is nu niet dat er echt veel gebeurd, we zijn vreemd genoeg de enige die hier zitten. Ik dacht eerst dat het hier vol met kinderen ging zitten, maar ik had het mis. "Chris, stop met je te verstoppen! Je speelt het spel niet eerlijk!" "Ik speel het spel slim," Zegt hij grijnzend. Dave zijn soldaat loopt rond een struik heen en wordt neergeschoten door de soldaat van Chris. "Neee!!" Dit wordt te veel voor me. "Ik heb al voor de tiende keer gewonnen." Op het gezicht van Chris zit zo'n grote grijns dat het me irriteert. Ik sta op en loop naar één van de flipperkasten, de andere spelletjes kun je niet alleen spelen. Er is een pingpongtafel die je kunt omtoveren tot een biljarttafel, meerdere flipperkasten, een dingetje waar je op moet dansen en nog wat gezelschapsspelen die mooi gestapeld zijn in de kast onder de televisie. In die kast zitten ook de spelletjes voor de ps3 waar Chris en Dave op aan het spelen zijn.

Net zoals ik dacht ben ik vreselijk slecht in die flipperkast dingen, terwijl ik op de computer vroeger altijd won! "Het ligt vast aan deze machine," zeg ik tegen mezelf. "Het ligt niet aan de flipperkast, maar aan jou." Ik draai me niet om, ik ga niet kijken naar het grijnzende gezicht van Chris. Dave was even naar het toilet toe, omdat het bijna tijd was om te eten en je tijdens het eten niet naar het toilet mag gaan. Als ik ooit naar het toilet moet tijdens het eten, kunnen ze het vergeten dat ik ga wachten. "Kun jij het dan zoveel beter?" "Ja, ik ben in alles beter." Zonder dat ik het doorheb staat hij vlak achter me en legt hij zijn handen op de knoppen, ik voel de hitte van zijn lichaam over mijn rug gaan. "Kijk goed naar het balletje," Zegt hij. Zijn lippen raken onbewust mijn wang aan als hij spreekt. Het balletje gaat de hele flipperkast door, maar mijn aandacht gaat niet naar het balletje. Ik zit met mijn lichaam geplet tussen de flipperkast en Chris, ik voel me net het beleg dat tussen een broodje zit. Het voelt langst de ene kant wel goed om zo tegen hem aan te staan, maar dan aan de andere kant weer niet. Chris zit weer eens met me te flirten, terwijl hij weet dat ik niet één van zijn zoveel vriendinnetjes wil zijn. "Je kijkt niet naar het balletje." "Jawel hoor," Probeer ik zo normaal mogelijk te zeggen, maar ik denk dat hij weet hoe zenuwachtig dit me maakt. Mijn handen zweten enorm, ik veeg ze af aan mijn sweater. "New high score!!" Zegt een mannelijke stem die uit de flipperkast komt. "Nu zie je zelf dat het niet aan de machine ligt." "Oke, maar kun je dan nu iets naar achter gaan." Ik draai me om en leg mijn handen op zijn bovenlichaam, hij staat echt veel te dicht bij me. Hij lacht en doet een stap naar achter, "Ik vind het leuk dat je zenuwachtig van me wordt." "Dat word ik helemaal niet." "Oh jawel," Fluistert hij in mijn oor.

Niet zo'n lang hoofdstuk, maar ik hoop toch dat jullie het leuk vinden. Bedankt om te stemmen en me te laten weten wat je tot nu toe al van het verhaal vindt! Ik probeer op zoveel mogelijk reacties te antwoorden, maar met momenten wilt hij niets versturen :s Dus DANK JE!! <3