Het internaat

Hoofdstuk 2

Robine's POV

Na een paar keer bijna te zijn gevallen op deze hoge hakken zijn we eindelijk aan kamer 224, de kamer van Christoffer en Dave. Zonder te kloppen opent Margo de deur, ze loopt meteen naar binnen. Lucy loopt zo snel als ze kan naar een jongen met bruin haar en bruine ogen. Hij zag er ouder uit dan de andere jongens, hij was ook de enige die een klein baardje had. Uiteindelijk loop ik zo elegant mogelijk na hun binnen en sluit de deur. "Damn, jullie zien er goed uit," Zegt de jongen waar Lucy naast is gaan zitten, dat was vast haar vriendje. Lucy grinnikt en zoent hem dan. Ja, dat is dus Kyle. Margo gaat in het midden van de kamer op één van de kussens zitten die de jongens daar hadden neergelegd. "Dat weten we," Zegt ze uiteindelijk en tikt dan met haar hand op een ander kussen naast haar om te zeggen dat ik kan gaan zitten. Ik glimlach en ga naast haar en Chris zitten. "Hallo," Zeg ik om vriendelijk te zijn. Christoffer kijkt me van boven tot onder aan en draait dan weer zijn hoofd. Vriendelijke jongen zeg... "Dus jij bent Robine?" Vraagt een jongen met bruin haar en bruine ogen. Hij is niet de knapste, maar hij is ook helemaal niet lelijk. Ik heb het hier nog goed getroffen in dit internaat. Ik knik en glimlach kort. "Chris en Dave hebben niet gelogen over hoe mooi het nieuwe meisje is en ik heb gehoord dat je goed kunt zoenen. Ik ben Dries en nog vrijgezel moest je geïnteresseerd zijn." Dave stikt bijna in zijn biertje en kijkt de jongen boos aan. "Dit soort dingen moet je niet zomaar zeggen," Zegt hij. Ik begin net zoals de andere te lachen en luister niet naar wat ze nog meer zeggen. Ik kijk even naar de grote hoeveelheid bier en chips in het midden van de kring. De chips ziet er lekker uit, maar ik wil niet als enige in deze kamer alle chips opeten. Straks denken ze nog dat ik alleen maar eet... Ik eet inderdaad veel, te veel ongezonde dingen, maar dat betekent niet dat iedereen dat moet weten en al zeker niet mensen die ik nog niet eens een dag ken. Ik word wakker uit mijn gesprek met mezelf over chips door een por in mijn maag. Geschrokken draai ik mijn hoofd en kijk ik recht in het grijzende gezicht van Christoffer. "Wat is er?" Ik kijk nog een laatste keer naar de chips en kijk dan naar mijn voeten. De zwarte hoge hakken die ik van Margo heb geleend zijn echt prachtig! "Kwijl mijn kamer niet zo onder. Als je chips of bier wil moet je het gewoon pakken," Zegt hij. "Dat zou ook een veel beter zicht zijn dan iemand te zien kwijlen voor een beetje chips en bier." Ik haal mijn schouders op en neem een hand vol chips. "Ik wou alleen chips, niet al dat bier." "Wat jij wilt," Zegt Chris met een glimlach.

Ik was teleur gesteld over de chips, hij zag er lekkerder uit dan hij smaakte. "Deze chips smaakt raar," Zeg ik met een volle mond. "Het is net alsof iemand deze al heeft voorgekauwd." Iedereen begint meteen te lachen. De laatste stukken chips die ik nog in mijn handen heb gooi ik weer op de stapel, dit is te vies. Bijna iedereen is dronken en ik zit te klagen over chips. Welcome to my life! Ik kom saai over, maar ik vind het wel leuk. Het is niet omdat iemand je vriend is dat je je hele leven aan ze moet vertellen en meteen open moet zijn. "Waar denk je aan?" Vraagt Dave met een glimlach. Hij neemt een slok van zijn blikje bier en kijkt me dan weer met een glimlach aan. Ziet er vreemd uit, maar ook schattig. "Niets. Ik ben gewoon moe." Hij lacht even en komt dan naast me zitten, Margo en Chris waren naast Dries gaan zitten. Ik was met mijn rug tegen één van de bedden gaan zitten, een hele nacht op de grond zitten zonder rugsteun doet geen deugd! "Leun maar tegen me aan als je wil." Ik knik en leun tegen hem aan. Mijn hoofd leg ik tegen zijn schouder aan en ik voel dat hij zijn arm om me heen legt, het voelt goed om even in iemands armen te liggen. Dave is een jongen die zeker mijn beste vriend zou kunnen zijn, hij is lief en heeft gevoel voor humor. "Vertel eens wat over jezelf," Zegt hij na een tijdje. "Ik lees graag boeken, ik hou van dieren, maar haat insecten. Ik zit veel liever thuis in bed, dan dat ik de hele nacht ga feesten en dat is het eigenlijk." "Ik denk dat jij een meisje bent die een bril draagt." Ik knik en sluit mijn ogen, als ik ze weer open zie ik dat Lucy en Kyle inslaap zijn gevallen op de grond. Het ziet er best schattig uit. Ik heb me altijd afgevraagd hoe het voelt om zo verliefd op iemand te zijn dat je die persoon voor 100% vertrouwt. "Ik draag inderdaad een bril, maar ik heb nu al een paar jaar ook lenzen die-" "Nee, dat bedoel ik helemaal niet," Onderbreekt hij me. "Ik bedoel dat jij één van die meisjes bent die niet laat zien hoe ze echt is. Eens het meisje haar bril afzet, besef je dat ze al die tijd al perfect was." Dat is diep. Hij wil een slok van zijn biertje nemen, maar ik pak het uit zijn hand en zet het naast me neer. "Wat doe je met mijn bier?" Hij kijkt me aan met puppy ogen en ik moet lachen. "Je hebt genoeg gedronken. Je stinkt zelf naar bier." "Mmm lekker," Hoor ik Dries zeggen. Ik lach weer even en kijk dan even naar Margo die het denk ik niet leuk vind dat ik zo dicht naast haar broer zit. Ze kijkt boos. Met een kleine zucht pak ik Dave's arm en doe hem van me af. "Ik denk dat jij mijn klein eenhoorntje zult worden," Zegt hij lachend terwijl hij mijn wang aanraakt. "Je wat?" Nog voor hij antwoord voel ik mijn mobieltje trillen tegen mijn borst. "Je tiet trilt." Christoffer en Dries moeten lachen om wat hij zegt en ik pak mijn mobieltje voorzichtig uit mijn bh. Het is een berichtje van mijn ex, Maarten. Voor ik het kan lezen heeft Chris mijn mobieltje in zijn handen. Ik probeer hem nog terug te pakken, maar voor het me lukt leest hij het berichtje luidop voor. "Schat, het spijt me voor alles wat ik heb gedaan. Ik hou van je en nu je naar dat internaat gaat betekent het niet dat ik ooit zal stoppen met van je te houden. Zou je me willen vergeven voor het incidentje dat ik had met Nicole? Jij bent veel lekkerder dan haar! Hou van je! Liefs, Maarten." Hij geeft me mijn mobiel terug en begint te lachen. "Wat een sukkel!" Ik haal mijn schouders op en probeer niet te denken aan het incidentje tussen Maarten en Nicole. "Vertel ons wat meer over hem!" Roept Margo enthousiast. De andere juichen en willen dat ik ook wat over hem vertel, maar hier heb ik nu geen zin in. Dit is persoonlijk en dit hoort ook persoonlijk te blijven. "Ik wil niet over Maarten praten," Zeg ik. Margo zit eerst even te lachen, maar kijkt daarna weer serieus. "Ik denk dat ik maar eens naar mijn eigen kamer ga," Ze staat op en doet haar jurk weer goed. Dat is nu precies waarom ik dit soort kleding haat! Het komt altijd omhoog en voor je het weet ziet iedereen je ondergoed. Op mijn vorige school was er een meisje, Stessy, die dit soort kleding altijd aanhad. Om aandacht van de jongens te krijgen, wat niet moeilijk was, deed ze haar rokjes en jurkjes altijd extra hoog. Stessy liet haar potlood ook meerdere keren in een bepaalde les op de grond vallen, zodat iedereen elke keer als ze zich bukte haar string konden bekijken. Elke jongen vond dit natuurlijk fantastisch. Ik had echt een hekel aan haar! Ze sprak bijna altijd Frans en als ze Nederlands praatte, waren er meer Franse woorden tussen dan Nederlandse. Haar accent vond ik ook irritant. Ze was eigenlijk een heel mooi meisje, maar door al die make-up en korte kleding leek ze op een hoer. Ik vind het altijd jammer als sommige mensen denken dat dit sexy is. Ik krijg voor de tweede keer vandaag een por in mijn maag en zonder iets te zeggen draai ik me meteen naar die persoon toe. Tot mijn verbazing kijk ik in het glimlachende gezicht van Chris. "Waar was dat voor nodig?" "Ik kom gewoon graag aan je lichaam," Zegt hij. Ik ben eerst even geschrokken, maar dan zie ik hem weer arrogant kijken. "Ik weet dat je dat wilt, ik ben prachtig." Ik zeg het met evenveel arrogantie als hij. "Niet dromen, prinses. Margo vroeg je al twee keer of je mee naar je eigen kamer gaat." "Oh sorry, Margo." Ze knikt en wacht ongeduldig aan de deur tot ik samen met Lucy naar haar toe kom. Lucy was niet dronken, maar wel heel moe. "Bedankt dat ik hier mocht komen," Zeg ik met een glimlach als Margo de deur opent en al samen met Lucy de kamer verlaat. "Je bent altijd welkom." Dave knipoogt en Christoffer gaat op zijn bed liggen. Ik knik nog eens en sluit de deur dan achter me.

Bedankt om te stemmen en te reageren op het boek! :) Ik wil even zeggen dat het me spijt dat er spellingsfouten inzitten, ik ga die er later wel eens uithalen. De cover van het boek moet ik nog aanpassen, dus je mag me altijd helpen. Vergeet niet in de reacties te zeggen wat jij van het hoofdstuk vindt. Hou van jullie! X