Het internaat

Hoofdstuk 15

Sorry voor de late update, ik heb heel veel aan mijn hoofd nu en had gewoon geen tijd om eerder een nieuw stukje te schrijven. Hopelijk vinden jullie dit een leuk hoofdstuk! :)

Robine's POV

De blauwe/witte pompons liggen naast me op het bed neer, dit is iets wat ik altijd al heb willen doen. Ik sta op en hou de pompons stevig vast in mijn handen. De muziek galmt door mijn mobiel en ik begin wat op het ritme van de muziek te dansen, gelukkig iets waar ik wel goed in ben. Lucy gaf me meteen haar reserve pompons toen ze hoorde dat ik met de wedstrijd de jongens wil aanmoedigen. Ze is zelf cheerleader dus waarschijnlijk is ze nu met de andere cheerleaders aan het oefenen voor de 'grote' wedstrijd straks die zo belangrijk lijkt te zijn. Toen ik haar vroeg waarom het zo'n belangrijke wedstrijd is zei ze dat alles van deze wedstrijd afhangt of ze doorgaan naar de volgende ronde van scholen en internaten die dit soort wedstrijdjes doen, je kunt namelijk een beker winnen. "Ga je nu voor mijn broertje of voor Chris supporteren?" De muziek zet ik uit en ik leg de pompons weer op het bed neer. Voor wie zou ik nu supporteren? De jonge die altijd zo lief tegen me is of de arrogante jongen die zo ongelofelijk sexy is? "Daar moet ik nog eens over nadenken." "Denk maar snel na, het is al binnen een uur." Ik knik en loop naar de badkamer. Mijn haar doe ik in een lage losse knot en mijn make-up werk ik nog snel even bij. De rode lippenstift en blush zal er wel voor zorgen dat ik er goed uitzie, dan ziet het er tenminste niet zo dom uit als ik dans. "Robine, ik ga al een plaatsje zoeken." "Is goed, moet nog een paar dingetjes doen." De deur van onze kamer vliegt zacht in het slot, Margo is weg. Uit mijn kast haal ik een zwarte short en een wit shirt, het shirt ging ik toch nog omwisselen voor iets beter. Zo snel als ik kan doe ik het aan samen met mijn witte Allstars. Eigenlijk ben ik wel benieuwd naar hoe de jongens eruit gaan zien en hoe goed ze eigenlijk zijn, want tegenwoordig denkt iedereen dat ze kunnen voetballen en ze er ver mee gaan geraken maar iedereen weet dat als je echt goed bent dat er dan al van toen je nog maar net begonnen bent een scout je ontdekt moet hebben of je moet natuurlijk familie zijn van een bekende voetballer, zo gaat het ook met acteurs en actrices. Eigenlijk niet eerlijk, maar zo zit het leven nu eenmaal in elkaar. Het kan natuurlijk ook dat je geluk hebt, maar dromen komen niet altijd uit.
De kamer van Chris en Dave is net zoals ik dacht niet op slot, komt mij dat eens goed uit. Aan beide kasten hangt een voetbal shirtje met hun nummer en achternaam op. Ik doe één van de shirtjes aan en kijk even in de spiegel die aan de kast van Chris hangt. Het shirt komt net onder mijn kont en al zeg ik het zelf, het staat me goed. Ik schrik even als ik mijn mobieltje voel trillen in mijn achterzak, een berichtje van Chris. "Je gaat toch wel voor mij supporteren he ;) x" Ik geef het niet graag toe maar ik begin hem leuk te vinden, maar ik begin ook Dave leuk te vinden. Alleen zou Margo het niet leuk vinden als ik met haar broer iets begin en Chris is dan weer de jongen die niet aan relaties doet. "Ik supporter voor beiden x" Stuur ik hem terug. In nog minder dan een minuut krijg ik antwoord, "Je kunt niet voor beiden supporteren, het is voor mij of voor Dave. Ik kan je nog altijd even voor de wedstrijd onder vier ogen spreken x" "Waarom? x" "Dan kan ik je misschien overtuigen om voor mij te supporteren x" "Zie maar dat je wint x" Ik stop mijn mobieltje weer in mijn achterzak en sluit de deur van hun kamer zacht als ik ze verlaat.
Het is buiten fris, maar tegenover de andere dagen is dit nog één van de warmste dagen sinds ik hier ben. Er lopen allemaal meisjes en jongens al juichend naar de tribunes rond het voetbalveld, Lucy had gelijk over het feit dat iedereen in het internaat voor de jongens supportert. Ik stop even als ik bij de tribunes ben en kijk om me heen of ik Margo niet ergens zie zitten, in het begin zie ik bijna niets maar een meisje dat al springend en zwaaiend heel luid je naam roept valt wel op. De tribunes zitten zo vol dat het moeilijk is om aan de overkant te komen, maar na een beetje duwen kom ik al snel naast Margo te zitten. "Jij gaat er ook goed voor," Zegt ze met grote ogen terwijl ze naar de t-shirt en pompons kijkt. "Is het té?" "Nee, hij zal het leuk vinden. Misschien wel iets te leuk." Ik glimlach en maak nog wat selfies met Margo terwijl we wachten. Het voetbalveld was groot, wat logisch is, maar ik had het nu eenmaal niet zo groot verwacht als de voetbalvelden die je op televisie ziet. De tribune zit in een mum van tijd vol. Overal zitten er meisjes en jongens met blauw/witte strepen op hun wangen, T-shirts met namen op, toeters, ... Op de shirtjes staat vooral Chris zijn naam, maar er zijn er ook veel andere met een shirt waart Kyle, Dave en jongens die ik niet ken hun naam op staat. Elke voetballer is dus wel geliefd. Alleen dom dat er geen enkel meisje in het team zit en je pas mag meedoen als je 16 bent. 

"En hier zijn ze dan!" Roept een man in de microfoon. Als eerst komen de cheerleaders over het veld gelopen al zwaaiend met hun pompons, Lucy ziet er echt prachtig uit in dat pakje. Niet lang daarna hoor je super luid gegil van de jongens die op het veld lopen en beiden nog even snel hun tactiek bespreken. Het was blijkbaar de haviken tegen de tijgers, aangezien er van elk dier een mascotte rondrende en aan het dansen was. "De havik is een soort van symbool voor deze stad. Ik weet zelf niet meer waarom, maar dat is wat ze ons zeiden toen we hier nog maar net op internaat zaten." "Oh leuk." Mijn aandacht gaat alleen nog maar de jongens die er goed uitzien in hun voetbal kleren. Ik glimlach en begin al juichend met de pompons in het rond te zwaaien als de jongens gedaan hebben met overleggen. Tot mijn verbazing is Chris niet blij, maar Dave daarin tegen heeft een hele grote glimlach op zijn gezicht. "KOM OP, DAVE!" Gilt Margo zo luid als ze kan. Ik ben bijna doof door haar, maar ik glimlach toch. Dave zwaait even en blaast daarna een kusje naar Margo toe, hoe lief. Dat heb ik nu altijd jammer gevonden aan het feit dat ik geen broer of zus heb.

Laat een reactie achter om te zeggen wat jij van het verhaal vindt en denkt wat er verder nog gaat gebeuren. Vergeet niet te stemmen en lees ook zeker mijn andere boeken! Het zou trouwens leuk zijn als je me zou volgen! :) x