Het internaat

Hoofdstuk 8

De spelfouten haal ik er later uit en het spijt me als er Vlaamse woorden zijn die jullie niet begrijpen, het is nu eenmaal niet makkelijk om perfect ABN te schrijven als je in het echt alleen maar een dialect spreekt en ook hoort.

Robine's POV

Aardrijkskunde leek 2 uur langer te duren dan het was. Meneer Verstraeten keek me de hele tijd boos aan en elke keer als ik niet aan het opletten was moest ik een vraag bedantwoorden. Dave zat bijna de hele tijd te lachen en het leek net alsof meneer Verstraeten het niet hoorde, wat heel raar is. Toen de bel van het volgende lesuur ging was ik blij.
Ik zit op Dave zijn rug en heb zijn rugzak in mijn handen, omdat het hele 'Robine heeft haar enkel verstuikt' verhaal geloofwaardig moet blijven. "Waarom zit Margo niet in 5b?" Vraag ik terwijl hij de trappen op loopt. "Margo zit wel in 5b, maar ze gaat nooit naar de lessen van meneer Verstraeten. Hij haat Margo, net zoals hij alle andere leerlingen haat." "Ja, hij heeft ons meer dan 6 keer 'stelletje broccoli breinen' genoemd." Dave moet lachen en laat me van zijn rug stappen als we bij het lokaal zijn, bijna iedereen zit al op een stoel. Ik zie Margo al van ver zitten, ze glimlacht naar ons en doet een soort van teken naar Dave. "Vind je het niet erg als ik naast mijn zusje ga zitten?" Ik schud mijn hoofd en ga op de enige plek achteraan in het lokaal zitten die nog vrij is, naast een jongen met blond haar. De jongen is zo druk aan het praten met een meisje dat hij niet eens ziet dat ik naast hem ben komen zitten. "Christoffer, stop met praten!" Hoor ik de leerkracht zeggen. Christoffer? De jongen naast me drukt zijn lippen op de wang van het meisje en kijkt me dan met grote ogen aan, het is Christoffer. Hoezo zit hij in dezelfde klas als mij? Hij is ouder! "Waarom zit jij naast me?" Hij zegt het op een arrogante manier en dit is wat me boos maakt. "Luister, ik wist niet dat ik naast jou ben komen zitten en dit is de enige plek die nog vrij is." Hi rolt met zijn ogen en kijkt naar het bord, er staan allemaal Franse woorden op waar ik nog nooit van het gehoord. Iedereen is bezig in zijn boek en ik heb echt geen idee wat ik moet doen. "Wat moeten we doen?" Vraag ik zacht aan Chris. "Praat niet tegen me." "Doe niet zo kinderachtig." Hij blijft me negeren en ik schop hem zo hard als ik kan tegen zijn been, hij gilt even van de pijn en iedereen kijkt ons aan. Ik heb moeite om niet te lachen, hij gilde als een meisje. Chris kijkt me boos aan, het lijkt net alsof zijn ogen vuur spuwen. "Wie verstoort er hier mijn les?" Wat een domme vraag. Het lijkt me logisch als iedereen naar ons kijkt, dat wij degene zijn die haar les storen. "De tuinkabouter," Zegt Chris boos terwijl hij met zijn hand over zijn been wrijft. "Oh, meisje toch. Gaat alles wel goed met je?" "Ja en met u?" Iedereen begint te lachen en ik weet niet waarom. Had ik niet moeten antwoorden op haar vraag? "Weet je het wel zeker? Het leek net alsof er iemand op de staart van een kat stond," Zegt ze. Ze loopt naar me toe en ik moet lachen terwijl ik nog eens naar Chris kijk. "Ik ben niet degene die zo aan het gillen was." Mevrouw Muil kijkt me even raar aan en daarna boos. "Wie was er dan zo aan het gillen?" Chris doet nog teken naar me dat ik moet zwijgen, maar ik wijs met mijn wijsvinger naar hem en iedereen begint weer te lachen. De leerkracht gaat achter zijn stoel staan en kijkt hem boos aan, heel boos. "Christoffer! Ik heb je al meerdere waarschuwingen gegeven dit jaar en toch vind je het nodig om mijn les te storen. Ga je melden bij meneer Kowlier!" Hij kijkt me boos aan en schopt eerst nog eens tegen mijn stoel voor hij het lokaal verlaat. Dit was best gemeen van me, maar hij verdient het na wat hij me allemaal al heeft aangedaan. Ik ben nog altijd niet vergeten dat hij gisteren mijn arm helemaal rood had geknepen, dat nu een grote blauwe vlek is geworden.
"Ben jij niet het nieuwe meisje?" Vraagt mevrouw Muil die weer vooraan in de klas staat. "Ja, dat ben ik." Iedereen kijkt me weer aan en het maakt me zenuwachtig. "Kom je maar even voorstellen, dan weten je klasgenoten wie je bent." Ze glimlacht naar me. Ik glimlach en loop op een rustig tempo naar voren, ik ga in het midden van het bord staan. Ik haal diep adem en bijt even zacht op mijn lip, ik heb er echt een hekel aan om voor al deze mensen te staan. Margo en Dave juichen even waardoor ik moet lachen, wat een schatjes! "Hallo, ik ben Robine Verbiest. Ik ben 16 jaar en-" "En francais s'il vous plait." Oh nee.. Ik begin weer te stressen en probeer me alle woorden die ik in het Frans kan herinneren. Ik zucht zacht en kijk ongemakkelijk naar alle starende gezichten. "je m'appelle Robine et j'ai 16 ans," Zeg ik zacht. De leerkracht blijft naar me staren en ik denk dat ze wilt dat ik verder praat, maar ik kan echt geen woord Frans spreken. "Excusez moi, je ne parle pas francais." Dave juicht weer even en iedereen begint te lachen. Dit zijn de enige twee zinnen die ik in het Frans kan zeggen... Mijn vader is Franstalig, maar hij heeft het me nooit willen leren toen ik klein was. Als ik later kinderen heb, ga ik ze toch proberen 3 talen te leren. Nederlands, Frans en Engels. Normaal als je het leert als je klein bent, is het makkelijk om te onthouden. Dat heb ik toch altijd de mensen horen zeggen. "Heb je een vriendje?" Vraagt een jongen met bruin haar die op de tweede rij zit. "Nee, niet meer." Het is net alsof er iemand een mes in mijn hart steekt, ik vind Maarten nog steeds leuk na alles wat hij heeft gedaan. "Lucas!" Zegt mevrouw Muil streng, de jongen lacht even en excuseert zich dan. "Jullie mogen Robine vragen stellen, maar denk twee keer na voor je iets zegt!" Ik bijt zacht op mijn lip en haal een lok haar uit mijn gezicht. Het meisje waar Christoffer mee aan het flirten was steekt haar hand op en kijkt me met samengeknepen ogen aan. "Stel je vraag maar, Anna." "Is het waar dat je verlieft bent op Chris?" Wat? Ik stik bijna in mijn eigen spekel en heb een minuutje nodig voor ik weer normaal kan doen. "Ik ben niet verlieft op Chris." "Dus het gerucht dat jij gisteren met hem aan het zoenen was is niet waar?" Het is net alsof ik in een verhoorkamer in het politiekantoor zit. "We hebben even een momentje gehad, maar dat is alles. Chris zoent met zoveel meisjes, dus waarom zou ik verlieft op hem zijn?" "Elk meisje vindt Chris leuk," Zegt Lucas met een zucht. Zijn theorie klopt niet helemaal, Margo vindt hem duidelijk niet leuk en Mayte is verlieft op Dave. "Dus je bent niet op hem verlieft?" Vraagt Anna nieuwsgierig. Ik schud mijn hoofd en lach zachtjes, "Je mag hem hebben." "Daar mag je zeker van zijn," Zegt ze arrogant. Wauw, het is net alsof ik met Chris praat.. Ze zouden nog goed bij elkaar passen, dan konden ze de hele dag tegen elkaar zeggen hoe mooi ze zichzelf wel niet vinden. Lucas steekt zijn hand weer op en wacht tot mevrouw Muil hem aanduid. "Wil je na school met me uitgaan?" Vraagt hij vol zelfvertrouwen. Oh wow. Ik had verwacht dat ze alleen maar zouden vragen wat mijn hobby's zijn, maar dit is al de derde vraag die me ongemakkelijk maakt. Margo zit samen met Dave te lachen. Sommige jongens zitten te fluiten en maken een soort van tromgeroffel met balpennen op hun tafels. "Ja, oke," Zeg ik. Ik voel dat ik bloos en leg mijn handen op mijn wangen, zodat niemand iets merkt. "Zo schattig," Zegt het meisje dat naast Lucas zit. Ik kijk mevrouw Muil met een 'help' blik aan en ze zorgt er meteen voor dat iedereen zwijgt en ik mag weer op mijn stoel achteraan in het lokaal zitten. Niet veel later wordt er op de deur geklopt, "Binnen!".
Christoffer komt met een grote glimlach het lokaal binnen en geeft een geel briefje aan de leerkracht. Ze knikt en hij komt op de stoel naast me zitten. Anna zit meteen met hem te flirten en Chris doet natuurlijk net hetzelfde. "Nu we al deze ongemakkelijke vragen aan Robine hebben gesteld en onze verloren zoon terug in de klas zit, kunnen we verder gaan met de les." Ik herhaal haar zin nog even in mijn hoofd en kijk dan naar het bord waar ze weer allemaal rare woorden opschrijft, het lijkt net Spaans. Nog net voor ze kan zeggen welke pagina we moeten nemen in ons boek gaat de bel van het volgend lesuur. Bijna iedereen loopt het lokaal al uit en als ik naar buiten wil gaan, roept mevrouw Muil me weer naar binnen. "Kan ik je even spreken?" Ik knik en ga voor haar staan terwijl ik haar help met het bord schoon te maken. "Als iemand je ooit pest of ruzie met je zoekt, moet je het gaan melden bij meneer Kowlier en je kan ook altijd bij mij terecht." "Bedankt, dat is heel lief." Ik glimlach naar haar en volg haar blik die door het lokaal gaat. Chris is de enige die nog overblijft, hij is zijn boeken in zijn donker rode rugzak aan het stoppen. "Valt Christoffer je lastig?" Ik schud mijn hoofd en glimlach naar haar. "Nee, we hebben gewoon wat woorden met elkaar." "Wat moest dat gegil dan voorstellen?" Ik kijk even naar Chris, die zijn hoofd omdraait als hij ziet dat ik naar hem kijk. "Er is een misverstand tussen ons over gisteren en hij wilde me niet zeggen wat we moesten doen in u les, dus heb ik hem geschopt. Ik weet dat het niet mag, maar ik heb genoeg redenen om het doen." Ze knikt en legt haar hand op mijn schouder als Chris zijn stoel onder de tafel schuift. "Ik begrijp het, dit was alles. Je mag gaan." "Nog eens bedankt, mevrouw Muil." Ik loop het lokaal uit en zoek naar het volgend lokaal waar we les hebben. Ik wil net lokaal 12C binnengaan, maar wordt met een ruk naar achter getrokken. Ik had op de grond gevallen als er geen twee sterke armen me hadden opgevangen. Ik kijk even achter me en zie dat Chris de enige is die in deze gang rondloopt. Met een heel soepele beweging kruip ik uit zijn armen en duw hem naar achter, hij had het niet verwacht en valt met zijn rug hard op de grond. Hij vloekt terwijl ik op hem ga zitten en ik kijk hem boos aan. "Denkt de charmante Christoffer echt dat ik me zomaar laat doen door iemand zoals jou?" "Ja, inderdaad." Hij drukt me tegen de grond aan en gaat op me zitten, mijn armen liggen naast mijn hoofd en hij drukt ze stevig tegen de grond aan. "En wat ga je nu doen?" Fluistert hij in mijn oor, zijn gezicht is zo dicht bij het mijne dat ik hem zonder veel te bewegen, kan zoenen. Ik slik en probeer me uit zijn greep te worstelen. "Laat me los!" Hij schudt zijn hoofd en zijn lippen strelen onbewust mijn wang. Hoeveel meisjes zouden jaloers zijn op me nu? "Ik wil het even hebben over onze kus gisteren." "Je hebt me al vertelt wat je ervan vond, dus laat me nu gaan!" Ik breng mijn knie naar boven en raak denk ik zijn kont, maar hij reageert er niet op. Ik voel de hitte van zijn lichaam en ik kan zijn hart voelen slaan, het gaat net zo snel als dat van mij. "Ik was niet eerlijk over wat ik zei aan tafel en jij was ook niet eerlijk," Zegt hij terwijl hij diep in mijn ogen kijkt. "Wat bedoel je nu weer? Ik heb helemaal niet gelogen over wat ik zei." Hij drukt zijn lippen op de mijne en zoent me net zo teder als gisteren. Ik voel zijn hart versnellen en hij laat mijn handen los en legt ze net naast die van mij zodat hij niet met zijn hele lichaam op me ligt. Mijn handen gaan zonder het zelf te beseffen door zijn haar en over zijn rug. Hij maakt zich na een tijdje los uit de kus en kijkt me met een glimlach aan, "Dit is wat ik bedoel." Ik haal mijn handen uit zijn haar en leg ze naast mijn lichaam. Mijn wangen voelen warm aan en ik glimlach naar hem, deze kus was nog veel beter dan die van gisteren. "Ik begrijp er nog steeds niets van," Zeg ik zacht. Hij lacht zacht en legt mijn rechterhand op zijn bovenlichaam, op zijn hart om precies te zijn. Zijn hart klopt snel, maar dat wist ik al. "Dat van jou klopte net zo hard als dat van mij. Je vindt me leuk, maar je wilt het niet toegeven." Ik haal wat haar uit mijn gezicht en draai mijn hoofd dan even om. Ik kijk naar de vieze grijze stenen vloer en daarna naar de licht blauwe muur. Hij maakt me zenuwachtig en zweterig, de twee dingen die ik het meest haat in het leven. Ik kruip onder zijn armen uit en veeg mijn kleding snel schoon voor ik op de deur van het lokaal klop. Chris staat snel naast me en drukt een klein kusje in mijn nek. Ik weet niet wat Christoffer net heeft bezielt, maar het voelde zo goed. Ik weet ook niet waarom hij had gelogen over de kus aan tafel, als hij me nu in het midden op de vloer aan het zoenen was.

HAPPY NEW YEAR!! Sorry dat jullie moesten wachten op dit hoofdstuk, ik heb het de afgelopen dagen heel druk gehad en de eerste twee dagen van 2015 waren voor mij ongeluksdagen. Ik ben aangevallen geweest door een kat (echt aangevallen, hij zat met heel zijn lijf op mijn arm naar me te blazen en ik kreeg hem met moeite van me af). Ik weet nog altijd niet wat die kat heeft bezielt.. Ik aai hem al bijna 3 jaar elke dag en dan nu als ik daar gewoon zit bij een andere kat, valt hij me aan. Maar goed, het zijn niet mijn katten. Bedankt voor alle stemmen en succes in school! X