Het internaat

Hoofdstuk 9

Niet zo'n lang hoofdstuk, maar ik hoop dat jullie het leuk vinden.

Robine's POV

Er doet een vrouw met lange bruine haren de deur open en kijkt ons verwachtingsvol aan. Ik kijk even naar Chris die zonder dat ze het ziet zijn arm om mijn schouder legt. "Mevrouw Muil wilde ons nog even spreken over een misverstand tussen ons," Zegt hij met zijn 'charmante' blik. Het heeft duidelijk effect op de vrouw, ze kijkt ons met een glimlach aan. "Maar waarom duurde het dan zolang? Jullie hebben bijna mijn hele les gemist en het ging over hoe je een brief moet schrijven." "Robine heeft haar enkel verstuikt en ik moest haar dus dragen." Ze knikt even en laat ons het lokaal binnen. Chris neemt me in zijn armen en brengt me zo naar een lege plek achteraan in het lokaal, hij komt naast me zitten. "Je bent best zwaar om zo klein te zijn," Zegt hij met opgetrokken wenkbrauwen. "Nou, bedankt. Jouw haar zit helemaal in de war en niet op een sexy manier ofzo." "Séxy?" Ik zucht en ga met mijn handen door zijn haar, het zit zo in de war dat ik het met moeite goed krijg. Het meisje, Anna, kijkt me met een vuile blik aan. Het boeit me niet wat ze denkt, ik ben nog steeds niet verlieft op Chris. Ja, hij is leuk en zo mooi, maar dat is dan ook alles. "Dat is al veel beter," Zeg ik met een glimlach terwijl ik zelf even met mijn handen door mijn haar ga. Het zit in de knoop en het voelt niet zo zacht als zijn lokken aan, ik moet weten welke conditioner hij gebruikt! "Je maakt gewoon misbruik van dit moment om aan me te zitten," Zegt hij met een grijns. Ik kijk hem met grote ogen en open mond aan, terwijl hij lacht. "Mijn haar ligt in de war door jou, vergeet dat niet," Fluistert hij na een tijdje. Ik negeer zijn flirterige/arrogante opmerkingen en schrijf de dingen die op bord staan over in mijn boek, ik wil natuurlijk geen onvoldoendes halen! Mijn ouders waren heel duidelijk over dit. Ze zeiden dat als ik nog onvoldoendes zou halen, ik na dit schooljaar niet weer naar een gewone school mag gaan en ik wil niet een extra jaar naar dit internaat gaan. Het internaat is natuurlijk helemaal niet slecht ofzo, maar ik zit veel liever thuis in mijn eigen kamer. De bel gaat en ik schrijf de laatste woorden die nog op het bord staan in mijn boek, bijna iedereen is al weg. "Ik zal je wel dragen." Ik stop snel mijn spullen in mijn rugzak en kijk naar de persoon die het net tegen me had, het is Lucas. "Ik help Robine," Zegt Christoffer die blijkbaar al de hele tijd op me aan het wachten was. Lucas knikt en loopt zonder nog iets te zeggen verder. Ik denk dat iedereen hier bang is van Chris, maar ik zou helemaal niet weten waarom. Ik vind het altijd zo zielig als iemand bang is van één of andere snob die stoer doet. "Kom je?" Ik knik en ga op zijn rug zitten, met zijn rugzak in mijn rechterhand. Chris was de hele tijd stil toen we naar de gymzaal liepen, maar ik heb echt geen idee waarom hij me wilt helpen met deze onzin die Dave heeft verzonnen. Ik sla mijn armen nog wat extra om hem heen en laat mijn hoofd op zijn schouder rusten. "Ik ben zo moe," Geeuw ik. Hij lacht zacht en ik sluit mijn ogen. Ik ken hem nog niet lang, maar ik voel me veilig bij hem. "Je bent niet de enige die moe is en ik moet je dan nog dragen." "Ik ben niet de gene die heeft voorgesteld dat jij me zou dragen en doe niet alsof ik zo zwaar ben." "Je weegt nu eenmaal veel meer dan ik had verwacht," Zegt hij schouderophalend. Ik kan zijn gezicht niet zien, maar ik weet zeker dat hij grijnst. "Je bent gespierd, dus wees niet zo'n watje." "Dus ik ben een watje?" Ik mompel een soort van 'ja' en schrik super hard als mijn voeten de grond raken. Welke idioot laat er nu iemand die bijna aan het slapen is, zo brut van zich afgaan? "Kijk eens uit!" "Sorry, Prinses. We zijn er." Hij zegt het zo grof dat het me een soort van kwetst. Ik loop naar Margo toe en ze sleept me bijna mee richting de meisjeskleedkamer. 

"Ben je bijna klaar?" Ik knik en doe nog snel mijn sportschoenen aan. Ik zit samen met Margo ergens in het midden van de meisjeskleedkamer en alle meisjes zitten zo dicht op elkaar, dat je bijna niet kunt zitten op de bank. De kleding die we moeten aandoen voor gym is een gewone witte t-shirt met een zwarte short, iedereen is verplicht om de kleding in het internaat zelf te kopen. Je kan zien dat het eigenlijk geen kleding is voor meisjes, maar ik begrijp wel dat ze iedereen dezelfde kleding geven. In mijn vorige school mocht je kiezen wat je droeg en de meeste meisjes droegen dan ook super strakke en korte dingen, om de jongens hun aandacht te trekken. "Ik ben klaar." Samen met Margo loop ik de gymzaal (of sporthal, idk) binnen. De ruimte is verdeeld in stukken door witte gordijnen en ik kan zien dat er aan de linkerkant schuifdeuren staan, daar zitten waarschijnlijk allemaal dingen voor gym, zoals ballen en een trampoline. "Het tweede veld, meisjes," Zegt een man in een zwart trainingspak, de man ziet er jong uit. Hij is gespierd, heeft bruin krullend haar, bruine ogen en hij lijkt wel een reus. "Oke, meneer Vellemans." Margo pakt mijn hand en begint echt letterlijk te lopen naar het tweede veld, waar iedereen in een cirkel op de grond zit. Er zijn maar een paar meisjes die ook in de cirkel zitten, de andere zitten op de bank die tegen de muur staat. "We zijn compleet, dus ik ga jullie vertellen wat we gaan doen." Ik ga naast Margo en nog een ander meisje, die ik niet ken, zitten en luister aandachtig naar meneer Vellemans. "Zoals altijd gaan we eerst twee rondjes lopen rond het internaat en daarna mogen jullie basketballen of voetballen, maar de meisjes die iets anders willen doen mogen ook badminton spelen." Badminton... Op mijn vorige school speelde ik bijna elke keer tijdens gym badminton, omdat ik niet sportief ben en dus ook niet een heel uur ga lopen achter een bal, ik ben geen hond. Een paar klasgenoten zuchten, maar de meeste zijn blij en juichen. "Ga maar lopen," Zegt meneer Vellemans als iedereen stil is. Ik sta op en loop net zoals alle andere mee naar buiten, ik haat lopen! 

Ik ga met een zucht zitten op de bank en hoest luid, ik voel me super slecht. Ik ben nooit goed geweest in gym, maar die rondjes die we moesten lopen gingen er echt over! Meneer Vellemans had gezegd dat 'we' gingen lopen vandaag, maar hij heeft helemaal niet meegedaan met de les! Ik leg mijn handen op mijn gezicht, dat warm aanvoelt en waarschijnlijk helemaal rood is. "Je voelt je dus net zo rot als Margo," Zegt Dave die naast me komt zitten. "Voelt Margo zich ook niet goed?" Hij schud zijn hoofd en haalt zijn schouders even op, "Ze is niet sportief en is elke keer tijdens gym net zo rood als jou." Oh.. ik ben dus echt rood. Ik haal wat haar uit mijn gezicht en probeer weer rustig te ademen. Ik haat gym. "Waar is ze? Ik heb ze niet gezien toen we aan het rennen waren." "Ze zit buiten in de frisse lucht, doet ze altijd." Ik knik zacht en leun met mijn hoofd tegen de muur. Dit jaar komt echt niet goed met gym als het elke keer zoveel lopen is. "Zie ik eruit als een tomaat?" Vraag ik zacht. Dave moet lachen en schud zijn hoofd, "Een paar minuten geleden wel, maar je ziet er weer beter uit nu. De enige plek die niet rood was, is boven je lippen." "Boven mijn lippen?" "Het leek net een snor," Lacht hij. Ik lach mee en geef hem een klein duwtje zodat hij na een tijdje stopt met lachen. Margo komt naast Dave zitten en je kan aan haar gezicht zien dat ze zich niet goed voelt, ze is lijkwit. "Gaat het wel goed met je?" Ze knikt en steekt haar duim in de lucht. "Toppie!" Zegt ze juichend, maar dan heel zacht. "Mooi zo." Dave en Margo zaten nog wat met elkaar te praten, maar ik heb er niets van gehoord. Ik was de hele tijd in mijn gedachten verzonken, ik droomde over hoe mijn ouders samen met me naar de dierentuin gingen toen ik 6 jaar was. Het was altijd leuk om uitstappen met mijn ouders te doen, ze leken altijd zo verliefd. Ik vind het jammer dat dat nu niet meer het geval is, ik vind ze goed bij elkaar passen. Mijn vader is advocaat en mijn moeder ook, ze hebben elkaar leren kennen op het werk. "Hey, Robin!" Ik kijk op en Lucas loopt naar me toe. "Hallo," Zeg ik met een glimlach. Lucas is de jongen waar ik straks een afspraakje mee heb, maar nadat Chris me had gezoend wilde ik niet meer met hem op een date. Ik weet niet hoe Chris zo’n inpact heeft op dit, maar ik vind het op de één of andere manier wel interessant. "Is het goed als ik om 2u naar je kamer kom? We kunnen dan even de stad ingaan en daarna iets gaan eten in een restaurantje ofzo." "Ja, ik zie je dan wel." "Tot dan." Hij drukt een kus op mijn wang en loopt snel weer weg. Margo en Dave zitten te lachen. "Wat?" "Je gaat je die date nog beklagen," Zegt Margo. "Het zal wel meevallen." Ik weet bijna zeker dat het niet mee gaat vallen, maar ik vind het zielig voor Lucas om nu te zeggen dat ik niet meer met hem wil uitgaan. 

Er zijn mensen die me vragen om mijn Instagram, Twitter en Snapchat, dus ik zal jullie mijn naam even geven. Op deze drie dingen noem ik 'tinahendrickx', maar mijn Twitter gebruik ik eigenlijk niet meer. Instagram gebruik ik niet veel, maar ik zal daar wel eens werk van maken! Ik volg jullie ook terug op Instagram! :)