Vişne | Texting

🍒38🍒

Sabah uyandığımda ilk önce etrafa baktım. Burası benim odam değildi. Yeni evimize gelmiştik.

Vay be. Ben evlenmiştim.

Yan tarafıma baktığımda Onur'un uyuyor olduğunu gördüm. Gülümsediğimde yataktan kalkıp lavaboya gittim. Elimi yüzümü yıkadıktan sonra mutfağa gitmiştim. Kahvaltı için bir şeyler hazırladıktan sonra yatak odasına gittim.

Yanına oturduğumda seslenmeye başlamıştım.

"Onur. Hadi kalk."

Huysuz bir şekilde mırıldandığında tekrar seslendim.

"Hadi kalk bak kahvaltı hazır."

Gözlerini açtığında bana baktı bir süre, sonra konuşmaya başladı.

"Vişne? Ne işin var senin burada?"

Kaşlarımı çattığımda devam etti.

"Burası neresi?"

"Onur. Bizim evimiz."

"Nasıl bizim evimiz? Evli miyiz ki biz?"

"Nasıl ya? Hatırlamıyor musun?"

"Vişne ne diyorsun? Dün ayranı fazla kaçırdım herhalde."

Gözlerim dolmaya başladığında ayağa kalktım.

"Sen hayırdır noluyor Onur?"

Sesim biraz titrediğinde hızla yataktan kalkıp yanıma gelmişti. Ellerini yanaklarıma koyup gözlerimi kuruladığında konuştu.

"Şaka yapıyordum Vişne'm. Ben hayatımın en güzel gününü nasıl unuturum?"

Koluna kendimce sert bir şekilde vurduğumda sanırsam biraz sert vurmuştum ki acıyla inledi.

"Seni uyuz seni. Demek şaka yaptın. Bir daha şaka yap bak bakalım ben o zaman ne yapıyorum."

Arkamı dönüp mutfağa ineceğim sıra belimden tuttuğu gibi kendine çekti.

"Vişne hiç bu taraflarını görmemiştim. Sinirlenince içinden canavar çıkıyor. Ama böyle tatlı bir canavar."

"Aslında bunun bir çözümü var."

"Neymiş?"

"Beni sinir etme benim de içimden canavar çıkmasın. Gayet kolay."

"Doğru. Ama seni sinirlendirmek de ayrı keyifli."

Yanağıma bir öpücük bıraktığında odadan çıkıp lavaboya gitmişti.

Kaşlarım havalandığında odada bir süre daha öylece kaldım. Kendime geldiğimde aşağı inip mutfağa geçtim.

Çaydanlığın altını açtığımda fırında soğumaması için duran tepsiyi çıkardım.

"Ben ne yapabilirim?"

"Tabak verebilirsin."

"Hemen."

İkimiz birlikte tabağa poğaçaları dizerken bir yandan da birbirimize laf atıyorduk.

"Kızarım tabi. Kalbime iniyordu be adam."

"Tamam bir daha yapmam güzelim. Özür dilerim bu kadar üzüleceğini bilemedim."

"Tamam neyse geçti."

"Hayır geçmedi. Sesini titrettim. Gözlerinin dolmasına sebep oldum. Bunların geçmediğini anlıyorum ben Vişne. Özür dilerim gerçekten."

Gülümseyip ellerimi yanaklarına koyduğumda konuşmaya başladım.

"Ben de seni gerçekten affettim. An itibariyle o anları siliyoruz. Birlikte ilk günümüz ve bu günü kötü başlatmaya niyetim yok."