Vişne | Texting

🍒52🍒

"Allahım benim yeğenim değil yeğenlerim mi olacak şimdi? Hem de bir kız bir erkek."

Yengem ve abim bugün doktora gitmişti. Önceki kontrolde görünmediği için bu haftaya sarkmıştı. Birkaç dakika önce de yengem aramıştı. Haberi verdiğinde çok sevinmiştim.

"Ay Gülşah düşünsene böyle minik minik koşturuyorlar evde."

"Hayırlısıyla Akif Yavuz ve Sare İkra geliyor bacım."

Abimin de katıldığı telefon görüşmemiz sürerken büyükçe gülümsemiştim.

"Çok güzel bulmuşsunuz isimleri. Bakın ne diyeceğim. Eve uğramadan buraya gelin isterseniz. Hatta annemleri de çağırayım. Haberi de burada verirsiniz?"

"Olur olur. Biz yarım saate oradayız İnşaAllah."

Telefonu kapatıp annemleri de aradıktan sonra ayaklanıp mutfağa gittim.

Ne yapabilirim diye etrafıma bakarken ellerimi de belime koymuştum.

Aslında poğaça yapabilirdim. Ya da pizza. Ya da-

"Vişne?"

Belime dolanan kolların yanı sıra omzuma koyduğu çenesiyle bir süre sonra konuşmuştu.

"Efendim?"

"Ne oldu?"

"Annemler gelecek bir de abimler. Biliyor musun yengemler bugün doktora gitmişler. Bebeklerin cinsiyetlerini öğrenmişler. Aslında bir değil iki yeğenim olac- bir dakika."

Kolları arasında arkamı döndüğümde sorar gözlerle bakıyordum. O da bana üstten bir bakış eşliğinde bakıyordu.

"Müsaitiz diye gelin dedim. Müsaitiz değil mi? Sana sormadım ama."

Gülerek alnıma bir öpücük bıraktıktan sonra cevap verdi.

"Gelsinler tabi güzelim."

"Hanımcı mısın sen ya."

Gülerek konuştuğumda başımın üzerine bir öpücük bırakıp sarıldı ardından da cevabını verdi.

"Senciyim ben."

Başımı göğsünden kaldırıp konuştum.

"Ben. Sözlerimle sevgimi belli edemiyorumdur belki ama seni çok seviyorum. Bunu bil."

Gülümsediğinde yine gözleri kısıldı.

Yapma ama benim de kalbim var. Hani sen böyle sözler edince durabilir falan Allah korusun.

"Sözlere gerek yok ki. Ben senin gözlerine bakınca bir çift parıltı görüyorum ya o bana yeter. Dünyanın en mutlu adamı olurum. Sevgini gözlerinde, gülüşünde görüyorum ben merak etme canımın içi."

Yanağına bir öpücük bıraktığımda bu sefer ben sarıldım.

Göğüslerimizdeki boşlukları kalplerimiz ile doldurduğumuz birkaç dakikanın ardından ayrıldık.

"Madem gelecek olan misafirlerimiz var. Hazırlık yapalım. Ne yapıyoruz Vişne Kaptan?"

"Aslında karar veremedim."

"Tamam. Ne düşünüyordun?"

"Pizza yapabiliriz."

"Olur. Başlayalım o zaman."

Malzemeleri çıkarıp işe koyulduk.

Yaklaşık bir saatin sonunda fırına verdik ve yanına bir şeyler daha hazırlamaya başladık.