SAUDADE [vminkook]

-7

Yazım hatası varsa kusura bakmayın. Birde paragraf aradı yorumlarınızı bekliyorum bebişler.

Geçiş bölümü olduğu için kısa. Bir dahaki bölüm 4 yıl sonrası. Eğer çok hızlı diyorsanız fikirlerinizi yazın lütfen.

2 Hafta Sonra

Sırt çantamı takıp eline küçük bavulumu aldım. Aşağıdan gelen seslerle babaların geldiğini anlamıştım. Bavulu kaldırıp merdivenlerden indim. Namjoon babam yanıma gelip elimden bavulu aldı ve arabaya götürdü. Diğer babamın yanına gidip beline sarıldım.

Bir süre sonra merdivenlerden gelen ayak sesleriyle dudaklarımı büzdüm. Ağlamamak için kendimi zor tutuyordum. Gerçekten kendimi tutmasam olduğum yerde tepine tepine ağlardım.

Babam yürümeye başlayınca bende onu takip ettim. Babalarımın arabasına bindim. Öndeki arabaya da Taehyung ve Jungkook hyung binmişti. Sırt çantamı yanıma koyup kemerimi taktım.

Yaklaşık yarım saatin ardından havaalanına geldiğimizde ofladım. Yaklaşık 2 haftadır ruh halim berbattı. Jin babam kilo verdiğimi söylüyordu ama bence abartıyor.

Arabadan indiğimizde yanımıza hyunglarımda geldi. Tae hyung kolunu omzuma atıp beni kendine çekti.

"Chim böyle yaparsan nasıl gidebiliriz?"

"Gitmeyin o zaman?!"

"Chim sende biliyorsun gitmemiz gerektiğini. Bunu sana birçok kez açıkladık."

"İyi tamam."

Daha fazla konuşmak istemiyordum. Çünkü konuşursam ağlamaya başlarım ve bu hiç iyi değil.

Diğer yanıma da Jungkook hyung gelip saçlarımı karıştırdı.

Namjoon "Biraz hızlanın çocuklar. Uçağınızı kaçıracaksınız."

Babamın dedikleriyle gözlerimi devirdim. Sanki kaçırsalar nolucak?!

Kontrolün oraya geldiğimizde gözlerim doldu. İkisine de aynı anda sıkıca sarıldım. Burnumu çekip daha da sokuldu onlara doğru.

"Eğer beni unutursanız sizi asla affetmem! Beni birgün bile aramazsanız sizinle küserim!"

Jungkook "Sen bizim için özelsiniz. Seni unutmayız."

"Arayamazsanız bile mesaj atın tamam mı?"

Taehyung "Tamam güzelim."

Bir süre daha öyle kalıp ayrıldım. İkisi babamlarla da vedalaştı. Kendi aileleri ile evlerinde vedalaşmışlardı. Onların niye buraya gelmediğini hala anlamış değilim.

Arkalarını dönüp uzaklaşmaya başlayınca ellerimle gözlerimi sildim. Ağladığım için bulanık görüyordum. Namjoon babam beni belimden tutup göğsüne çekti.

  Sevdiğim adamlardan uzak durmak istemiyordum. Onların beni unutmasını istemiyordum. Başka kişilere aşık olmalarını istemiyordum. Aslında birçok şeyi istemiyorum.

Umarım beni unutmazlar. Sonuçta bana söz verdiler hergün arayacaklarına dair. Lütfen sözünüzü tutun...Lütfen...

********

Bölüm bok gibi oldu farkındayım. Ama bu bölümü atıp 4 yıl sonrasını yazıp atacağım. Hemen o günlere geçmek istiyorum çünkü birkaç fikrim var.

Bölüm nasıldı?

Birde kitabıma ilgili yorumlarınızı merak ediyorum. Sevdiğimiz şeyleri veya sevmediğiniz şeyleri yazabilirsiniz.

Halsey hamile. Kızlarrr Bangtan dayı oluyor. Bizde teyze. Çünkü ben kız tarafındayım. Sonuçta Halsey bizim kızımız. Yani Army'nin kızı. 🎉🎉🌼

Mood