[[U]]
"ချပေး..ဘယ်ကိုခေါ်သွားနေတာလဲ
ငါ့ကိုလွှတ်"
ကျင်းတင်းကျပ်စွာဖက်ထားမှုမှလုချန်
အော်ဟစ်ကာရုန်းကန်နေသည်။
ရေချိုးသည့်စမ်းချောင်းလေးဆီသို့ရောက်တဲ့အခါ
ရုန်းကန်နေသောလုချန်ကိုပစ်ချပြီး
အပေါ်မှတတ်ခွလိုက်သည်။
"မင်းဘာလိုချင်လို့လဲ"
အပေါ်မှတတ်ဖိထားသောခန္ဓာကိုယ်အား
လက်တွေဖြင့်တွန်းကန်ရင်းလွတ်မြောက်ဖို့ရာ
အားကုန်ရုန်းကန်နေသည်။
အော်ဟစ်နေသောလုချန်ကိုမသိကျေးကျွန်
ပြုကာအဝတ်တွေအားတစ်လွှာချင်း
ဒေါသကြီးစွာဆုတ်ဖြဲတော့သည်။
နူးညံလှသောအပြုံးသည်လည်း
ပျောက်ကွယ်သွားပြီးဒေါသတွေက
ဖုံးလွှမ်းလာသည်။
"သွား...ဘာလုပ်တာလဲ
မလုပ်နဲ့...လူယုတ်မာ"
နွေးထွေးလှသောသူလို့သိခဲ့ရသည့်ကျင်း၏သားရဲ
ကောင်အဖြစ်ရုတ်ချင်းပြောင်းလဲသွားမှုအပေါ်
အလွန်အမင်းထိတ်လန့်ကာလုချန်ကိုယ်လေးတုန်ယင်လာသည်။
အဝတ်တွေအားဆုတ်ဖြဲကာခန္ဓာကိုယ်၏
နေရာအလပ်မကျန်ကိုက်ငုံစားသောက်ရင်းလုချန်အကြည့်တွေကိုရောဆဲရေးစကားတွေကိုပါလှစ်လျူရှုလိုက်သည်။
"နှလုံးသားအစားခန္ဓာကိုယ်ကမှတ်မိအောင်
အရင်လုပ်တော့မယ်..အဲ့ဒါမင်းပြန်မှတ်မိစေမဲ့
ငါ့နည်းလမ်းပဲ..."
နှုတ်ခမ်းတွေကလည်ပင်းတစ်လျှောက်
အနမ်းချွေလျက်ရှိပြီးလက်တွေက
ခန္ဓာကိုယ်အနှံ့ပြေးလွှားလျက်ရှိသည်။
လည်ပင်းမှတစ်ဆင့်လျှာဖျားလေးသည်
ရင်ဘက်ရှိနှင်းဆီဖူးလေးတွေဆီသို့
ရောက်ရှိသွားသည်။
လျှာလေးအားရှေ့နောက်ကစားလျက်
ထောင်တတ်နေသောအဖုလေးတွေအား
ပြုစုပေးလိုက်သည်။
ပူနွေးစိုစွတ်နေသည့်လျှာလေး၏တိုက်ခိုက်မှု
အောက်တွင်လုချန်ရုန်းကန်ရန်အားများ
မရှိတော့...
ရုတ်တရက်ကိုက်ချလိုက်သောကြောင့်
လုချန်နာကျင်စွာပင်အော်ဟစ်လိုက်သည်။
ခဏတာလွတ်သွားသောအသိစိတ်များလည်းပြန်ဝင်လာပြီး
အနှီငရဲမင်းဆီမှပြန်လည်ရုန်းကန်တော့သည်။
"အား...ရူးနေတာလား..ယောက်ျားတစ်ယောက်
ကိုဘာတွေလာလုပ်နေတာလဲ
ငါ့ပေါ်ကဖယ်.."
ကျင်းကအားနှင့်ဖိချကာခြေထောက်နှစ်ချောင်းကိုခွဲစေပြီးကြားထဲ၌နေရာယူလိုက်သည်။
ဘယ်ဘက်ခြေထောက်အားပုခုံးပေါ်
ဆွဲတင်လိုက်တဲ့အခါလှို့ဝှက်လှသော
အရာလေးသည်မျက်စိရှေ့တည့်တည့်၌
ပေါ်ထွက်လာသည်။
ပေါင်တွင်းသားရှိတံဆိပ်အမှတ်သားလေးအား
လက်နဲ့ခပ်ဖွဖွနူးညံ့စွာပွတ်သတ်ရင်း
"မင်းကိုငါပိုင်တယ်"
ရုန်းကန်နေသည့်ကြားမှရုတ်တရက်
ရရှိလာသည့်နူးညံမှူကြောင့်လုချန်
တွေဝေသွားသည်။
အချိန်ကြာမြင့်စွာတမ်းတခဲ့ရသည့်
နေရာလေးအားတန်ဖိုးကြီးလှစွာသော
ကျောက်မျက်ရတနာသဖွယ်နူးညံစွာပင်
ထိတွေ့ကိုင်တွယ်နေသည်။
မပြတ်သားသောစိတ်ခံစားချက်တွေနဲ့အတူ
ယောက်ျားတစ်ယောက်ဖြစ်နေတယ်ဆိုသော
အသိကလုချန်အားသေချင်စိတ်ပင်
ပေါက်စေသည်။
"လူယုတ်မာ..တဏှာရူးကောင်"
ပန်းရောင်အဝလေးအားတင်းကျပ်မှုတွေ
ဖြေလျော့ရန်အစဦးစလက်ချောင်းတစ်
ချောင်းအားသွင်းလိုက်သည်။
"ရှောင် ချန်...မင်းသဘောကျသွားမှာပါ
တကယ့်အရာမလာခင်မှာဒါလေးကို
ခံစားကြည့်စမ်း"
ပထမဆုံးအကြိမ်လိုဖြစ်နေသည့်လုချန်
အတွက်နာကျင်မှုသက်သာစေရန်
ဖြေလျော့ပေးနေသည်။
"အာ့..."
ရှည်လျားပြီးချော့မွေ့လှသည့်လယ်ခလယ်
ဝင်ရောက်လာချိန်တွင်ထိန်းချုပ်ထားသည့်
အသံတွေသည်လည်ချောင်းအတွင်းမှ
ထွက်လျံကျကုန်တော့သည်။
ထိုအသံကြောင့်ကျင်းပိုမိုတတ်ကြွလာကာ
လက်အသွင်းအထုတ်အရှိန်ကိုမြင့်တင်
လိုက်သည်။
လုချန်သတိမထားမိသည်မှာကျင်း၏
လက်သုံးချောင်းလုံးသည်ကိုယ်တွင်း၌
ထိုးမွှေနေခြင်းပင်ဖြစ်သည်။
မျက်နှာတစ်ခုလုံးနီရဲလျက်အောက်နှုတ်ခမ်း
တွေအားတင်းတင်းကိုက်ထားရင်း
လျှံနေသည့်မျက်ရည်စတွေကရမ္မက်၏အဟုန်
အားဖော်ပြလျက်ရှိသည်။..
အလွန်ပင်ချစ်စရာကောင်းလှသည်။
ဤမြင်ကွင်းလေးအားချစ်မြတ်နိုးလှတာကြောင့်
နီရဲနေသောနှုတ်ခမ်းလေးအားအနမ်းချွေ
ရန်ခါးကိုညွှတ်လိုက်သည်။
အိပ်နေမှသာခိုးနမ်းရသောအဖြစ်ကို
ပြန်မြင်မိပြီးအခုပေးရသောအနမ်းတွေအတွက်
ကျင်းအလွန်ပင်ကျေနပ်လှသည်။
လျှာဖျားလေးသည်မြွေတစ်ကောင်လို
လုချန်ပါးစပ်အတွင်းလှည့်လည်နေရာ
ယူလျက်ရှိသည်။
လုချန်လျှာလေးအားအားအပြည့်နှင့်
စုတ်ယူစားသုံးလိုက်တဲ့အခါ
"အင်း..အွန်း"
စကားသံတွေသည်အနမ်းတွေအောက်မှာ
ပျောက်ရှကုန်သည်။
တွန်းရန်ရွယ်သောလက်များသည်လည်းအချည်းနှီးသာဖြစ်ကုန်သည်။
ယောက်ျားတစ်ယောက်နမ်းတာခံနေရတဲ့
အတွက်လုချန်
အူလည်လည်ပင်ဖြစ်သွားသည်။
ဧကရာဇ်ရောက်လာကတည်းရှက်စဖွယ်အကြောင်းအရာများရှိခဲ့ပေမဲ့
သူ့တစ်သက်တွင်ယောက်ျားတစ်ယောက်ဆီမှ
အနမ်းခံရပြီးနောက်အဝလေးတွင်းလက်အသွင်း
ခံရမည်ဟုတစ်ခါမျှမတွေးမိခဲ့။
တွေဝေမှုနဲ့အတူခေတ္တငြိမ်သက်သွားချိန်တွင်
ကျင်းကလည်းလက်ချောင်းတွေကိုဆွဲထုတ်
ကာတကယ့်အရာအားကိုယ်တွင်းသို့
ဝင်စေလိုက်သည်။
တမ်းတခဲ့ရသည့်အရာလေးအတွင်းသို့
အပြည့်ရောက်ရှိသွားတဲ့အတွက်ကျေနပ်လှ
သည့်ညည်းငြူသံကထွက်ပေါ်လာသည်။
ဘယ်လိုမှပင်မထင်ထားသောအခြေအနေတွေ
အားရင်ဆိုင်နေရသည့်လုချန်ကတော့
တုန်လှုပ်ချောက်ခြားစွာပင်အော်ဟစ်တော့သည်။
ဘယ်တုန်းကမှယောကျ်ားတစ်ယောက်ထံမှအလုပ်ခံရမည်လို့စိတ်ကူးထဲတွင်ရှိခဲ့သည်မဟုတ်
တုန်လှုပ်မှုနောက်တွင်ထိုးသွင်းချက်တွေအား
အလိုက်သင့်လိုက်ပါနေသောကိုယ်ခန္ဓာကိုယ်ကို
အံ့သြသင့်မှုကလိုက်ပါလာသည်။
ဝင်ရောက်လာချိန်တွင်အဝလေးကွဲထွက်သွား
မည်ဟုပင်ထင်ခဲ့မိပေမယ့်သူ့ခန္ဓာကိုယ်သည်
ကျင့်သားရနေသည့်ပုံပေါ်သည်။
"အား...."
တုန်ယင်နေသောအသံသည်တောင်ယံကြား၌
ပဲ့တင်ထပ်လျက်ရှိသည်။
လေသည်တဲအတွင်းမှစောင့်နေကြသူများ
ထံသို့အသံအားသယ်ဆောင်လာတာကြောင့်
ရှောင်စန်းအမြန်ထရပ်ကာသွားကူညီပေးရန်
ပြင်ပေမဲ့တင်းဖန်းမှတားမြစ်လိုက်သည်။
"အဆင်ပြေတယ်..စိတ်ပူစရာမလိုဘူး
အရှင်မင်းကြီးကအန္တရာယ်ရှိအောင်လုပ်မှာမဟုတ်ဘူး"
အတူတူနေလာရသောတင်းဖန်းသည်အတွေ့အကြုံမျအရ
မင်းကြီး၏အပြစ်ဒဏ်ဆိုသည်မှာဒါဆိုတာ
ခန့်မှန်းမိ၏
"ဒါပေမဲ့..အရှင်ကကျန်းမာသေးတာမဟုတ်
ဘူးလေ..အပြစ်ပေးတာခံနိုင်မှာမဟုတ်ဘူး"
"ယုံစမ်းပါ..အရှင်မင်းကြီးကဒေါသသာထွက်နေ
လိမ့်မည်..ဘယ်လောက်ဒေါသကြီးကြီးသခင်
လုကိုနာကျင်အောင်လုပ်မှာမဟုတ်ဘူး"
စမ်းချောင်းနားမှာတော့....
"အာ့...အာ့...ငါ့ကိုလွှတ်"
ယောက်ျားတစ်ယောက်မှထိုးသွင်းတာခံနေရ
သည့်အတွက်နာကျင်မှုကိုခံစားနေရပေမဲ့
လည်းလှုပ်ရှားမှုတိုင်းမှာစောင့်တတ်လာသည့်
သာယာမှုကြောင့်လုချန်နားမလည်နိုင်တော့။
မလှုပ်ရှားနိုင်သောအခြေအနေတွင်နာကျင်မှု
နဲ့အတူသာယာမှုကတိုးဝင်လျက်ရှိသည်။
ဘယ်နေရာသည်လုချန်အားသာယာမှု
ပေးစွမ်းနိုင်သလဲအားကျင်းအကုန်သိသည်။
တနှစ်တိုင်တိုင်မထိမတွေ့ခဲ့ရသည့်ချစ်ရသော
သူလေးကပေးသောသာယာမှု၌ကျင်းလည်း
အလုံးစုံပျော်ဝင်လျက်ရှိသည်။
အဝင်အထွက်အချက်တိုင်းကိုလိုက်ပါသာယာနေဆဲတွင်အဝလေးသည်
အပြင်ကတိုးဝင်လာသောအရာအားအစွမ်းကုန်
တင်းကျပ်ပေးနေတော့သည်။
"အာ့..မကျပ်နဲ့..မင်းညှစ်ထားရင်တောင်
ငါရပ်မှာမဟုတ်ဘူး"
အရမ်းကျပ်လာသည့်နာကျင်မှုကြောင့်သက်သာရာရစေရန်လုချန်တင်းမာနေ
သောအရာလေးအားပွတ်ဆွဲလိုက်သည်။
နှေးတစ်လှည့်မြန်တစ်လှည့်သွားနေသော
စောင့်ချက်များကြောင့်အရည်ကြည်လေးများက
ရွဲစိုလျက်ရှိသည်။
ပြေလျော့သွားသောအတွင်းသားနံရံများကြောင့်ကျင်းလည်းဆောင့်သွင်းဆဲအချက်ရေကိုပြန်လည်အရှိန်တင်လိုက်သည်။
လုချန်လက်သီးကျစ်ကျစ်ဆုပ်ကာအံကျိတ်ထားရင်းနှင့်ပင်သူ့ကိုယ်အတွင်းအကြားအလပ်မရှိပြည့်နေသောဧကရာဇ်၏တင်းမာနေသောအရာကိုခံစားမိသည်။
ပြင်းထန်းလှသောနာကျင်မှုကြောင့်လုချန်မျက်လုံးတွေအားမှိတ်လိုက်ပြီး
အသိစိတ်လွတ်တချက်ရတစ်ချက်အခြေအနေ
တွင်ဇာတ်ကြောင်းများကရှေ့၌တစ်စတစ်စ
ပုံပေါ်လာတော့သည်။..
"သာမန်လူတွေလိုမိသားစုတွေမရှိနိုင်ဘဲငါ့နားမှာ
နေရတာနောင်တရလား"
လူတစ်ယောက်..မျက်နှာကမပြတ်မသားမှုန်ဝါး
နေပေမဲ့လည်းအသံကတောင်းပန်မှုပူပန်မှုတွေ
နဲ့အတူအချစ်တွေကပြည့်နှက်လျက်ရှိသည်။
"ငါ့နောက်ကွယ်မှာမိန်းမတွေနဲ့ပျော်ပါးမယ်ဆိုရင်"
နူးညံလှသောအသံသည်ကြားရသူတိုင်း
အေးခဲသွားစေနိုင်သည့်အသံသို့ပြောင်းလဲသွား
သည်။
"မလုပ်...ပါနဲ့..ခွင့်လွှတ်ပေးပါ
နောက်တစ်ခါမလုပ်ဝံ့တော့ပါဘူး"
မြင့်တတ်လာသောကြောက်ရွံမှုတွေနဲ့အတူ
ဘာအော်လိုက်မိမှန်းကိုယ့်ကိုယ်ကိုမသိ
"နောက်တစ်ခါမိန်းကလေးတွေကိုပြန်ပြေးဆွဲရဲ
သေးလား"
ကြင်နာမှုစိုးစဉ်မျှမပါသည့်အသံထပ်ကြားရပြန်ပြီ
"အခုကစပြီးမင်းကငါ့အပိုင်ဖြစ်သွားပြီ"
ဘယ်သူလဲ...ဝိုးတစ်ဝါးမြင်ရတဲ့မျက်နှာပိုင်ရှင်
ကဘယ်သူလဲ
"အား......."
အော်သံနှင့်အတူမျက်ရည်များသည်လည်း
လိမ့်ဆင်းလာကြသည်။
စိတ်လှုပ်ရှားမှုတွေကြားနစ်မွန်းနေသည့်ကျင်း
ကတော့လုချန်ပြောင်းလဲနေတာကို
သတိမမူမိခဲ့
"နေ့တိုင်းလူဆယ်ယောက်ဝိုင်းလုပ်မှ
အာသာပြေတဲ့သိက္ခာမရှိတဲ့သူမဖြစ်ချင်ဘူးဆိုရင်
ယွဲ့လုံတံတားကိုဖြေဆေးယူဖို့လာခဲ့"
တည်ငြိမ်လှသောအသံကြောင့်
လုချန်နှလုံးသားလေးတုန်ခါသွားသည်။
"ကျင်းလို့ခေါ်"
ဝိုးတဝါးအသွင်သည်ကြင်နာခြင်းတွေလွှမ်းထုံ
လျက်ရှိသည်။
ကျင်းဆိုတာဘယ်သူလဲ...
ဘုရင်ကလည်းကျင်းလို့ခေါ်ခိုင်းတယ်
ကျင်းကတော့အရှိန်တွေလျော့လို့မရနိုင်သေးဘူး
ချစ်ရသူသတိပြန်ရလိုပြန်ရငြား
ခန္ဓာကိုယ်အနှံအနမ်းတွေပေးရင်း
ခါးကစီးချက်ကျလှုပ်ရှားနေသည်။
"ငါမင်းကိုလိုချင်တယ်....ငါငြီးငွေ့တဲ့အထိ
မြို့တော်မှာလိုက်နေရမယ်..မဟုတ်ရင်
လုချန်တောင်ကိုမြက်ပင်တစ်ပင်တောင်မကျန်
စေရဘဲနင်းခြေပစ်မယ်"
တင်းကျပ်ထားသောမျက်လုံးတွေကိုဖွင့်ကာ
အပေါ်မှလှပလွန်းသောမျက်နှာလေးပိုင်ရှင်အားငေး
ကြည့်မိသည်။
မျက်နှာလေးအားထိတွေ့လို၍
လက်တွေကိုလုချန်မြှောက်လိုက်သည်။
ဘာကြောင့်မျက်နှာကနာကျင်နေတဲ့ပုံပေါ်
နေရတာလဲ...တကယ်ဆိုခံနေရသူက
လုချန်မဟုတ်ဘူးလား...ဒါပေမဲ့
လုချန်ထက်ပင်နာကျင်နေတဲ့ပုံ
ပေါ်နေတယ်...
လုချန်ဆီမှအထိအတွေ့ကြောင့်
ကျင်းအကြည့်တွေပြန်လည်ရောက်ရှိလာသည်။
ဒီလိုရှက်ဖွယ်အခြေအနေတွင်မျက်ဝန်း
တွေအားရင်မဆိုင်လို၍လုချန်မျက်လုံး
ပြန်မှိတ်လိုက်သည်။
"ငါနဲ့အတူနေဖို့အဆင်မပြေဘူးလား
ချမ်းသာကြွယ်ဝမှုတွေသာယာမှုတွေကိုပေးနိုင်
တယ်...မင်းစိတ်တိုင်းမကျတာရှိသေးလို့လား"
ဒီအချိန်မှာတော့ထိုအသံသည်ကြင်နာမှုတွေနဲ့
ပြည့်လျက်.....
"ရှောင်ချန်ဒီမှာပြောင်းနေပါ..ဟုတ်ပြီလား"
တိုးညှင်းလှတဲ့အသံလေး...လုချန်
နှလုံးသားအားချုပ်နှောင်လိုက်သည့်အသံလေး
"ငါမင်းကိုသတ်မယ်လို့ထင်နေတာလား..
ဘယ်လိုလုပ်ဖြစ်နိုင်မှာလဲ..အရမ်းဈေးပေါလွန်းတယ်"
အေးစက်လှသောအသံသည်လုချန်ရင်တွင်း၌ဝမ်းနည်းမှုတွေကိုမြင့်တတ်လာစေသည်။
ဝိုးတဝါးမျက်နှာအားမြင်ရရန်လုချန်
ကြိုးစားကြည့်လိုက်သည်။
မျက်လုံးတွေသည်အေးစက်မှုတွေဖုံးလွှမ်းလျက်
ခံစားချက်တစ်စုံတစ်ရာမှမရှိ
"ခွေးတစ်ကောင်တတ်လုပ်မယ်ဆိုရင်တောင်
သာယာနေမယ့်ကောင်"
တဖြည်းဖြည်းချင်းနှင့်ဝိုးတဝါးအသွင်သည်
ပီပြင်လာတော့သည်။..တင့်တယ်လှသော
မျက်ခုံးတွေ....ထိုမျက်ခုံးတွေအောက်တွင်
ကြည်လင်တောက်ပသောမျက်ဝန်းတစ်စုံ
ဆွဲဆောင်မှုရှိလှသည့်နီထွေးထွေးနှုတ်ခမ်း
ကြွေထည်ကဲ့သို့ဖြူဖွေးလှသည့်အသားအရောင်
လွန်စွာချောမောလှပပေမဲ့လည်းနှင်းတမျှအေးစက်လှသောခံစားချက်တွေသာရှိသည်။
"အား....မလုပ်နဲ့....အား"
ဘာကြောင့်မှန်းမသိ..နှလုံးသားအတွင်း
အားငယ်ဝမ်းနည်းမှုနဲ့အထီးကျန်မှုတွေ
ဝင်ရောက်လာသည်။
ရင်ထဲ၌တင်းကျပ်ပြီးနာကျင်လှသည်။
မျက်ရည်တွေသည်အောက်ကနာကျင်မှုကြောင့်
ကျလာခြင်းမဟုတ်...ဝမ်းနည်းမှုဆိုသော
အရာကြောင့်သာဖြစ်တည်လာသောမျက်ရည်စင်စစ်များသာဖြစ်သည်။
အတိတ်ကဖြစ်ရပ်တွေသည်တစ်ခုခြင်းဆီ
သွန်ကျလာသည်။
"ပျော်ရဲ့လာ:"
ကျင်းအသံသည်နူးညံ့မှုတွေနဲ့ချစ်ခြင်းတရားတွေ
ပြည့်လျက်မျက်ဝန်းတွေသည်လည်း
အချစ်ရည်ရွန်းလဲ့လျက်ရှိသည်။
"ပြန်လာခဲ့ပါ...တောင်းပန်ပါတယ်
ကျေးဇူးပြုပြီး...ပြန်လာခဲ့ပါ.."
ကျင်းကျရှုံးနေတယ်...ခြေထောက်တွေကို
ဖက်ပြီးငိုကြွေးနေတယ်
မျက်ရည်တွေပြည့်နေသောမျက်နှာလေးသည်
လုချန်နှလုံးသားအားတစ်စဆီကြေမွ
သွားစေသည်။
ရွှမ်းယွမ်ကျင်း
နှလုံးသားနရံတွေထက်၌ပဲ့တင်ထက်လာသည်။
အချစ်ရဆုံးသောအမျိုးသားအားထွေးပိုက်ရန်
မျက်လုံးတွေကိုလုချန်ဖွင့်လိုက်သည်။
ပြန်လည်ဆုံစည်းရသည့်သံစဉ်တို့သည်
တမ်းတမှုတွေနဲ့အတူလုချန်နှလုံးသား
အတွင်းမြည်ဟီးလာတော့သည်။
ပေါက်ထွက်မတတ်ပြည့်လျံတတ်လာသော
ပျော်ရွှင်မှုကိုထိန်းချုပ်နိုင်ရန်အောက်နှုတ်
ခမ်းလေးအားခပ်တင်းတင်းလေးဖိကိုက်
လိုက်သည်။
ကျင်းကတော့တစ်နှစ်တာလွမ်းခဲ့သမျှ
အတိုးချချစ်နေရ၍လုချန်မျက်ဝန်းတွင်
ထပ်ဟပ်လာသောအချစ်တွေအား
သတိမမူမိ
လုချန်သူ့ဆီပြန်လာခဲ့ပြီလေ
အရည်ပူများထုတ်လွှတ်လိုက်သောအချိန်တွင်တော့
လုချန်သတိမေ့နေပြီဖြစ်သည်။
အဝတ်အစားတွေကိုအမြန်ဝတ်ကာ
လုချန်ကိုပွေ့ချီပြီးတဲဆီသို့ပြန်လာခဲ့သည်။
စောင့်နေသောသူများအားတစ်ချက်မျှပင်
မကြည့်..တဲတွင်းသို့ဝင်ကာလုချန်
အခြေအနေအားစစ်ဆေးလိုက်သည်။
အထွက်အထိပ်ကိုရောက်သွားသည့်အတွက်
သာယာမှုနှင့်အတူမေ့မျောသွားတာဖြစ်၍သာကျင်းစိတ်သက်သာရာရသွားသည်။
သို့ပေမဲ့လည်းချစ်ရသူလေးအားနာကျင်အောင်
လုပ်မိ၍အပြစ်ရှိသလိုလည်းခံစားနေရပြန်သည်။
လုချန်တစ်ကိုယ်လုံးအားသန့်ရှင်းပေးကာ
ညအိပ်ဝတ်ရုံဝတ်ပေးပြီးသေချာအိပ်စေသည်။
အိပ်ပျော်နေသောလုချန်အားအနမ်းချွေ
ကာအပြင်ဘက်သို့ခြေလှမ်းဦးတည်လိုက်သည်။
"မူယွဲ့"
"အရှင်မင်းကြီး"
ပုံမှန်တွေ့မြင်နေကျမျက်နှာအမူအရာပြန်ရောက်လာခြင်းကြောင့်ကောင်းတာတွေဖြစ်လာတော့မည်မဟုတ်မှန်းမူယွဲ့အတပ်သိသည်။
"မြို့တော်ကိုပြန်ကြမယ်"
တင်းဖန်းဘက်တဖန်လှည့်ကာ
"တင်းဖန်း..လုချန်နဲ့အခြားသူတွေကိုမင်း
လက်ထဲပဲလွှဲခဲ့မယ်သေချာစောင့်ရှောက်ထားပါ"
"အမိန့်နာခံပါသည်..အရှင်မင်းကြီး"
လုချန်ကိုထားခဲ့ကာပြန်တော့မည့်
ရုတ်တရက်ပင်ဆုံးဖြတ်လိုက်သောဆုံးဖြတ်ချက်ကြောင့်တင်းဖန်းတွေဝေသွားသည်။
လုချန်နိုးတာကိုပင်မစောင့်..
နှုတ်ဆက်ခြင်းမရှိကျင်းထွက်ခွာသွားပြီဖြစ်သည်။
••••••••
YOU ARE READING
Hua Hua You Long Fanfiction 1(ဘာသာပြန်)
Romance(Zawgyi+Unicode) When a new Empress is appear...... The own who owns the characters-Xin Bao Er Original author-Luxiufer (Luxiufer's fanfiction 1)
