Chapter 10

169 8 0
                                    

"Hoy! Tanga!" napahawak ako sa noo ko nang pitikin ito ni Anna ng pagkalakas-lakas. Muntik ko na nga akalain na sinapak niya ako e. Tss. I glared at her immediately.

"Oh, ano na girl? Kanina pa ako nagtatanong sa iyo ikaw naman itong lutang. Naiinis na ako ah!" She complained habang may hawak na phone kung saan niya ako pinapapili ng mga bags online, she said she needed my suggestions but I can't focus myself. Pumapasok na lang talaga sa isipan ko iyong mga pinagsasabi ni Kiel ng walang pasabi.

"W-what? Are you serious?" I asked Kiel with wide eyes. I can't believe what I just heard! Tinaasan niya ulit ako ng kilay, he looks just so calm! How can he?!

"Why? Do I look like I'm joking?" he fired at me. Oh God! So, he's really serious!

"But why? Pwede namang iba nalang siguro, hindi ba?" I asked completely bewildered at kinakabahan at the same time. Please don't give me hopes, Kiel.

"You're asking why?" his dark eyes pierced at me. He let his fingers run through his hair before speaking. I stayed silent, not knowing what to say.

"It's because I want to start getting back what's mine," he said as he stood up and headed towards the door. I was still in awe that I can't even move! Before he left ay nilingon niya muna ako.

"Make sure you lock the doors," he said while smiling.

Napasalampak na lang talaga ako sa lamesa dahil sa kakaisip. Hindi naman siguro lasing si Kiel 'no? Baka mamaya hindi naman pala siya seryoso at sinabi niya lang noong gabing iyon na seryoso siya kasi lasing siya. Pero, kung lasing man siya ay talagang mas seryoso siya kasi diba, sabi nila na 70% daw sa mga lumalabas sa bibig ng lasing ay totoo? O baka naman iyong sinabi niya kagabi ay iyong 30% na kasinungalingang sinasabi ng lasing at iyong 70% ay nasabi niya na sa kawalwalan niya. Pero hindi din naman siya amoy alak ah?

"Girl, kaunti na lang sasabunutan ko na talaga si ikaw.", Anna smiled at me sarcastically. "Para akong tanga na tanong ng tanong dito, wala namang sumasagot. Ano, nabaliw ka na diyan? Kaya ba 'yan today?" she added. She's really pissed now kaya naman I shared to her what's been bothering me and as soon as I finished, I was also full of bruises because of her sudden hits, well partly exaggerating but kanina niya pa talaga ako hinahampas. She said kinikilig daw siya e.

"OMG girl! I can't believe my ears! Am I really hearing this?" Iniusog niya naman ang upuan niya sa akin at ipinatong ang mga siko sa lamesa leaning closer to me now, "You know what, I think there's still something," she added giggling.

"Uh, I'm not sure. Ayokong mag-assume. Many years have passed already." I said.

"Kaya nga e! Ilang taon na kayong hiwalay but here he is, still showing affecttion! I know I said like few days ago that you should not assume para di ka masaktan but girl! Based on his actions? I can really tell he still has feelings for you. He even said that he's getting back what belongs to him diba, alangan namang jacket o pera iyon!" sinundot-sundot niya ang tagiliran ko.

"Yieee, sana all," Anna blurted out. "Mukhang titiwalag ka na pala sa samahan ng mga sawi. Mag-isa ko nalang yata itataguyod iyon," she said while faking a frown.

"Oh, stop that!" I cringed. Bigla naman siyang natawa at mas lumapit pa talaga sa akin.

"You know what, Jade... kung mayroon ka pang nararamdaman para sa kanya, I think dapat mo iyong ipahayag now that I'm seeing signs na ganoon din ang nararamdaman niya para sa iyo. You should be brave... kasi mas mahirap... mahirap iyong pagsisihan mo na hindi mo ipinaglaban." She stared seriously at me. Hinawakan niya ang dalawang kamay ko.

"I want you to be happy, Jade." She smiled.

"Ma'am Jade nakahanda na ang lahat, there's no need to worry. We're good to go na po." Selene tapped me. I nodded and said thank you pero patuloy pa din ako sa pagcheck kung mayroon pa bang ibang mga nakaligtaan o kailangan ayusin. This launching is a big event and I don't want anything to go wrong.

Only Home (Completed)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon