PROFESYONEL [F•]

58🔰 "Yanmak gerek"

Ankara / Sincan yetiştirme yurdu
Anıl Şanlı

"Evet, hem ne demiş Mevlana; mum olmak kolay değil. Işık saçmak için..."

Tüm sınıf hep birlikte bağırdık.

"Yanmak gerek!"

Öğretmenimiz İsmail Sarı tam bir beyefendi. Erkek öğrencilerin erkek öğretmenleri sevmesi burada biraz zordur. Eğer yetiştirme yurdunda büyüyen bir çocuksanız, aslında kadın öğretmenler bile biraz serttir. Onlara göre disiplini sağlamanın en mühim yolu ciddiyetten geçer. Ve ciddiyet, ailesi olmayan çocuklar için çok daha katı işlenmesi gereken bir kuraldır onlara göre. Çünkü annemiz ve babamız yok. Bize disiplin verecek herhangi biri yok. Tüm bu görev eğitimcilerin omuzlarına yüklendiği için daha fazla baskı kurmak gerektiğini düşünüyorlar. Fakat buradaki en büyük sıkıntının ciddiyetin çoğu defa şiddete dönmesi. Öğretmenlerin şiddeti fiziksel olmasa da çoğu kere fiziksel olanlardan daha ağır geliyor.

"Evet, ders bitti gençler. Öğle arası!"

Kitaplarımı toplarken İsmail öğretmene bakıyordum. Masasını topluyordu. Biraz acele edersem konuşacak biraz zamanımız olurdu. Eşyalarımı toplayıp hemen yanına gittim. Bana bakmadan benim geldiğimi anlamıştı.

"Evet Anıl, söyleyeceğin bir şey mi var?"

Kitaplarımı daha sıkı tutup dudaklarımı düz bir çizgi haline getirdim.

"Merak ediyorum öğretmenim, sizce neden Mevlana bu kadar söz söylemiş. Hepsi çok güzel ve anlamlı ama insanın böyle güzel şeyler söylemesi için çok da düşünmesi gerekir değil mi?"

Eşyalarını toplamayı bırakıp bana baktı.

"Haklısın. Düşünmeden anlamlı sözler söylemek neredeyse imkansız. Ama bana kalırsa bunun altında başka bir neden yatıyor."

Sadece derste taktığı kemik gözlüklerini çıkarınca yeşil gözleri daha net görüldü. Kahve saçlarını eliyle düzeltip derin bir nefes aldı. Kahve kaşe kabanı sandalyesinde asılı olduğu için krem gömlek ve boynuna doladığı kahve ince atkı ile duruyordu. Ceketini eline alıp giyerken bir yandan devam etti.