PROFESYONEL [F•]

67🔰 "Sen bir mücevhersin"

Keyifli okumalar dilerim.

Sınır yok çünkü depremzede okurlarım bölümlerin kendilerinin kafalarını dağıttığını biraz olsun rahatladıklarını söyledi. Kitaplarım işe yaradığı için mutluyum bu yüzden diğer bölümleri de elimden geldiğince hızlı yazacağım.

Tekrardan başımız sağolsun. Sizleri çok seviyoruz. ❤️

İnstagram hakugu

Haris Çelik 💎

Belki bir gün, benim için de Keşke o olsaydı şimdi derler. Belki bir gün birileri de beni özler. Belki birilerine ait olurum bir gün. O birileri de bana ait olur. Sahip olmak ve sahiplenilmeyi isteyen biri var mıdır benden başka? Aidiyet duygusu bitmek bilmeyen susuzluk gibi içimde. Birilerine ait olsam her şey geçecek gibi. İyi birileri ama. Böyle, benim gibi değil. Yusuf Gazel gibi mesela. O bir kahraman. Onun gibi olmak isterdim. Adım keşke Yusuf olsaydı. Şayet Yusuf Gazel'in akrabası olsaydım başım dik yürürdüm, omuzlarımı kaldırır ve adımlarımı sert atardım. Net olurdum, geriye dönüp bakma isteğim çok olmazdı, her şeye ihtimal vermez ve az da olsa acaba demezdim. Kaybetme korkusu yüzünden benliğimden vazgeçmez ve kendime bile yalan söylemekten vazgeçerdim.

Kalabalık sokakta tek başıma yürürken akıntıya karşı ilerleyen koca bir kütük gibiydim. Kimse bana çarpmıyor, dahası yaklaşmıyordu bile. Onlar da mı biliyor benim ne kadar öteki olduğumu? Onlar da mı hissediyor?

Adımlarım yavaşladığında hemen köşedeki pamuk şekerciyi gördüm. Gürültü ile çalışan makine bir sokak dolusu insanın sesinden pek duyulmasa da ona ilgi duyan herkesin gözü kulağı oradaydı. Köşedeki kaldırımda oturan iki küçük kız, yoldan annesinin elini tutarak geçen oğlan çocuğu, babasının kucağındaki çocuk, o çocuk bu çocuk ve şu çocuk...bir de ben. Eşek kadar adam olmama rağmen bir çocuk gibi ben de ne zaman pamuk şeker görsem durup bakarım. Önce eski alışkanlık olarak birilerinin bana almasını beklerim, isterim yani, sonra kimsenin benim için bunu yapmayacağını anladığımda gider kendim alırım. Ama mutlaka pamuk şeker gördüğümde gider yerim.