Aragon Empire : deja vu

Chapter 5

AE5

Miyu's POV

"We're here .." nakangiting pinarada ni Peter ang sasakyan nya sa gilid ng ..

Zeal Academy.

Ang dati naming school.

Wow. What a surprising date. Akala ko pa anman sa isang susyaling restaurant nya ako dadalhin pero sa isang lugar kung saan lahat ng memorableng bagay ng pagda-dalaga ko kami nagpunta.

"What are we doing here?" I ask him ng pagbuksan nya ako ng pintuan.

"Last night you ask me to tell the story about kung paano nabuo ang friendship namin ni Yesha right?" medyo nakakselos yung thought na silang dalawa ngaing magkaibigan habang ako ayun, pasulyap sulyap lang sa kanya sa malayo.

"Oo. Bakit nga ba?" naitanong ko na lang.

"It all started when I met this cute girl way back in my first year high school. Sobrang cute nya,I love  those black iris when I'm looking at her, those kissable lips that curving a smile when she's looking at me, and long black straight hair na lagging nililipad ng hangin sa tuwing naglalakd sya."

Habang sinsabi nya yun ay naglalakd kami, hawak nya ang kamy ko, nahuhuli ako sa paglalakad kaya nasa likuran nya ako, I can't see his face kasi nga nauuna sya, pero the way he narrated the story, naararamdaman kong nakangiti sya, at sa thought na iyon, napapangiti na din ako.

"Who's that girl?" I idly ask him.

Nilingon lang nya ako at ngmuiti. Saka kami huminto sa harap ng soccer field. Naupo sa bench at binitawan nya ang kamay kahit na ayoko , dahil ang sarap sa pakiramadam na hawakan ang malambot nyang kamay, na parang hindi panlalaki, yung mahahab nyang daliri na pumipisil sa mga kamay ko. Napatingin ako sa kanya. May sapat na espasyo para s aisang tao sa gitna naming.

"Dito ko sya madalas tinitingnan. Mula ditto, kitang kita ko kung paano sya tumawa, kung paano nya hawiin ang mahahaba nyang buhok, kung paano sya makipagbiruan at makipag kulitan sa mga kaibgan nya. Hanggang ditto lang ang lakas ng loob kong maupo at pagmasdan sya, gustuhin ko mang lumapit hindi ko magawa." Ngumiti na naman sya saka medyo pinaling ang katawan para humarapa sa likuran ng field. "Mula ditto, hanggang doon sa lamesa na yun. Kasama ng mga kaibigan nya." Saka nya tinuro ang pamilyar na upuan at lamesa.

Nakakunot na ang nook o ng tumingin ako sa kanya. Hindi ako pwedeng magkamali, yun nag lamaesa at upuan na tinatambayan naming dati.

Sino ba ang abbaeng tinutukoy nya? Ako? O si Yesha.

Pero hindi ko magawang magtanong sa kanya.

"Tara." Muli nyang kinuha yung mga kamay ko at tumayo. Naglakad pa kami patungo sa college department. Nahinto kami sa pinakaharap ng stage.

"Tuwing kinukumbinsi ko ang sarili kong lumapit sa kanya at makipagkaibigan lagi naman akong nauurong, tuwing nakikita ko syang lumalkad sa stage nay an,  habang nagpapalakpakan ang ibang estudyante at sinisigaw ang pangalan nya. Doon ko nararamdaman na hindi nga kami para sa isa't isa."

Nakita ko ang lungkot sa mga mata nya ng tumungo sya habang nakapamulsa.

"Kaya nakuntento na lang ako bilang isang tagahanga nya. Akala ko makaklimutan ko sya, akala ko lilipas din yung nararamdaman ko, akala ko simpleng ataksyon lang yun. Pero hindi pala."

Hawak pa din nya ang kamay ko ng naglakad kami patungo sa vollege bulding .. huminto kami sa pinaka  bungad ng corridor.

"Then all of a sudden, when the time I said to myself that I will stop hoping that we can be friends, things fall in a roller coaster feels, yun yung araw na nagkabanggaan kaming dalawa, sa corridor na 'to, sa gitna ng madaming estudyante, kaharap sya, nakita ko yung magnada nyang mukha ng malapitan, naamoy ko yung napakabango nyang halimuyak, nahawakan ko yung malambot nyang balat, that was the unforgettable five seconds of my life. Nung nakanbangga kita."