Aragon Empire : deja vu

Chapter 10

Miyu's POV

I lay down on my soft bed. I'm so tired, yet i'm happy.

Aminado ako na nakalimutan ko ang oras nung magkasama kami ni Peter, sinama nya kasi ako sa gallery nya kanina ..

Flashback 3 hours ago ..

"Kanina ka pa ba nag aantay? Sorry ha, tinapos ko pa kasi yung mga papers na pinaasikaso ni Kuya Iko sakin e .." Sabi ko kay Peter ng makita syang naka sandal sa gilid ng kotse nya ..

"No need to say sorry, beside it's office hours, i shoudn't asked you in the first place, but I really just wanted to show you something, last day na kasi ngayon .. Shall we?" Kahit nagtataka ako sa sinabi nya ay pumasok pa din ako sa kotse nya. Movie ba yung tinutukoy nyang last day na? Ano kayang movie yun kung ganon.

Wala pang isang oras ng pumarada kami sa isang building.

"Thank you sa pagpayag mong sumama Miyu, pero sana wag kang magagalit ha? Kung hindi man ako nag paalam sayo, i was hesitating to join, but in the last minute I changed my mind, I wanted to show the world who the real woman is for me." Napakunot ang noo ko sa pinagsasabi ni Peter. Di ko talaga sya magets. Magtatanong pa sana ako kaso lumabas na sya ng sasakyan at saka pumunta sa side ko para pagbuksan ako ng pinto.

"Peter ano ba kasi yung ipapakita mo? " tanong ko sa kanya. Medyo kinakabahan na kasi ako sa mga pinagsasabi nya.

Oh my God! Di kaya magpo-propose na si Peter sakin? Tiningnan ko sya kaya napalingon din sya sakin habang naglalakad kami, marahan nyang pinisil ang kamay kong hawak nya ng makasakay kami sa elevator.

He look nervous. Saka yung kamay nya, ang lamig plus the fact na nagpapawis pa to.

Nang makalabas kami ng elevator ay binitawan nya ako at hunarap sya sakin. Mukha syang di mapakali.

Huminga muna sya ng malalim bago sya nagsalita. "I hope you'll like it."

Napatango na lang ako sa sinabi nya.

Hinawakan nya ulit ang kamay ko saka naglakad papasok sa isang kwarto. Pumila kami saka nilabas nya ang dalawang ticket.

Art gallery ang naksulat sa entrance ng napasukan namin.

Marami kaming nalagpasan na gallery hangang sa huminto kami sa isang malaking litrato.

Ganun na lang ang gulat ko ng makita ko ang larawan. It was vintage.

God. Di ako makapaniwala sa nakikita ko. It was me. In my high school days. I was smiling while looking at far, medyo nakatagilid ako sa larawan at tinatangay ng hangin ang mahaba kong buhok.

"Beautiful."

"Ang ganda ng pagkakakuha sa kanya .."

"Ang ganda nung girl, in fairness .."

Napalingo  na lang ako sa mga taong nagsalita sa likod ko. Yeah they're all right. Sobrang ganda ng pagkakakuha nya sa larawan ko.

"So what do you think?" He asked.

"I'm speechless. I don't know what to say. It's overwhelming. I can't explain my feelings."  I said looking at the picture.

"Hindi ka ba galit?" Alanganin na tanong nya sakin.

"Of course not! Why would I? " sagot ko agad sa kanya.

Alam nyo yung feeling na gandang ganda ka sa sarili mo? That's exactly what i'm feeling right now. Looking at my self 10 years ago, i can't believe na ganon na pala ako kaganda dati pa. Oh well maganda naman talaga ako e.