Mine internet üzerinden Yeşil Küpeli Kız takma ismiyle magazin haberleri yaparak milyonlarca takipçiye ulaşmıştır ve Mine'nin şimdiki haber hedefi genç kızların yeni sevgilisi Efe Duran'dır... Yepyeni bir yaz macerasına hazır mısınız?
"Ben notaları...
Yukarıdaki müziği açmayı unutmayın, oy vermeyi ve yorum yapmayı da unutmazsanız çok ama çok mutlu olurum. Bölüm sonunda görüşürüz, iyi okumalar dilerim^^
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
34.Bölüm : Uyu Bebeğim. *Kalbinin içindeki sancılar bir gün dinecek, sana sözüm olsun.*
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Efe ile balkonda tam iki saat boyunca oturup kar yağışını izledikten sonra donmama birkaç dakika kala içeri girdik. Donmama birkaç dakika kaldığını içeri girdiğim an fark ettim, dışarıda değil içeride titremeye başladım. İnsan bazen ne kadar üşüdüğünü ısınmadan anlayamıyor.
"Titriyorsun," dedi Efe, "Gel buraya."
Beni kollarının arasına aldığı sırada tir tir titriyordum. Efe ellerini sırtımda dolaştırıp beni ısıtmaya çalışırken yavaş yavaş ısındığımı hissettim. Eğilip saçlarımı öptü.
"Bebek gibisin." dedi bir anda şefkatle, "Ellerin, kıpkırmızı olmuş burnun, yüzün... Her şeyin minicik. Tam bir bebek gibi."
Efe beni şefkatle ve hayranlıkla severken ben soğuktan sıcağa girmenin etkisiyle ayakta uyukluyordum. Hiç farkında bile olmadan kendimi Efe ile birlikte salonun büyük gri koltuğunda buldum. Yanında yatıyordum, başım göğsündeydi, Efe ise üzerimize battaniye örtmekle meşguldü.
"Efe..." dedim gözlerimi açmaya çalışarak. Uykumu da gözlerimi de asla açamıyordum.
"Efendim Mine?"
"Bundan sonra hep böyle miyiz?" diye sordum uykumun arasında.
"Bundan sonra hep böyleyiz Mine."
"Yani hep yan yana mıyız?"
"Hep yan yanayız... Başka bir ihtimal yok." dedi, sonra ben üzerinde kıpırdanırken eğilip alnımın kenarına bir öpücük kondurdu ve aynen şöyle dedi,
"Hadi, uyu bebeğim."
Hayatım boyunca hiç bebeklik ve çocukluk dönemi geçirmemiş gibiydim. Hiçbir zaman uyutulmamış, hep kendi haline bırakılmış, hiç sakınılmamıştım. Bu benim hayatımda her şeyden sakınıldığımı hissettiğim ilk ve tek dönemdi. Öyle ki sabaha kadar uykumun arasında dönüp durdu bu güzel cümle kafamın içinde.
