KİRAZ KOKUSU (Tamamlandı)

69.BÖLÜM "Uyku Vakti"

Yazar'dan

Rüzgar gerginlikle ellerini ovuşturdu. Yase'nin kaybolması ve ortada bir cesetin olması düşüncelerinin birbirine karışmasına neden olmuştu.

Bakışlarını ellerinden çekip akıp giden yola çevirdi. Yase'yi bulması ve onu kurtarması gerekiyordu. Ama ne yapacağını ve onu nerde arayacağını bilmiyordu.

"Gidebileceği her yere baktın mı?"

Rüzgar evet der gibi başını salladı. Yorgunluktan her an kapanacak gibi olan gözlerini zar zor açık tutuyordu.

Aniden aklına gelen düşünceyle aracı kullanan Yağız Karaduman'a döndü. "Kapı komşumuz onu bir kızla birlikte çıktığını görmüş"

"Ne zaman ?"

"Akşam saatlerinde" dedi Rüzgar. "Hava karardıktan sonra"

"Yanındaki kız......."

İkisi de sessizliğe büründü. Yase gerçekten masum olabilir miydi?

                                   🍒

"Hala haber yok mu?" Kuzgun volta atarak Batın'dan haber bekliyordu. Oğlunun yüz ifadesine baktığında cevabını almıştı.

"Peşine taktığım adam da kayıplarda. Cihaz konumunu bulmaya çalışıyorum" dedi Batın telefonu koltuğa fırlatıp babasının yanına ilerleyerek. "Umalım da Yase onunla olsun"

"Onu bizden önce bulmamalılar" dedi Kuzgun ayağa kalkarak. "Geri döndüğümü onlara duyur"

"Yase'yi bulmadan önce bunu yapamazsın" dedi Batın. Ama boşa konuşuyordu. Kuzgun artık kararını vermişti.

Beste'den

"Rüzgar. Sana bir şey söyleyeceğim ama sakin olmalısın" dedim yıkılmış gözüken Rüzgar'a. Bunu nasıl söyleyeceğimi bilmiyordum ama bir şekilde söylemek zorundaydım.

"Yase katil zanlısı olarak aranıyor "

"Biliyor muydun?"

"Evet" Açık tutmakta zorlandığı gözlerinin dolduğunu görmek içimde bir şeylerin kopmasına neden oldu. Rüzgar'ın annesi uğruna Yase'ye zarar vermesi ilk duyduğumda sindiremediğim bir şeydi. O zamanlar bunu öğrendiğimde gözümü daima ikisinin üzerinde tutmuş ve Rüzgar'ın yanlış bir şey yapmasına engel olmuştum.

Ama zamanla fark etmiştim. Rüzgar Yase için her şeyi yapardı. Ona gerçekten değer veriyordu. Arada aptalca kıskançlıklara girse de Yase'yi incitmemişti.

"Ağlayabilirsin" Elimi omzuna koyup bana dönmesini sağladım. "Güçlü görünmene gerek yok "

Göz yaşlarını serbest bırakıp gözlerime baktı. "Sence şuan ne yapıyor?"

Yase'den

"Uyandı mı?"

"Hayır bilinci hala kapalı"

"Yaşayacak mı?"

"Bilmiyorum. Bir şey söylemek için çok erken. Çok fazla kan kaybetmiş"

Duyduğum konuşmalar hayal mi gerçek mi emin değilim. Hepsi kesik kesik ve çok uzaktan geliyor.

Kolumda hissettiğim acıyla birlikte tekrar karanlığa gömüldüm.

Rüzgar'dan

"Ölenin kim olduğunu biliyor musun?" dedim saatler önce yanında ağladığım Beste'ye.