KİRAZ KOKUSU (Tamamlandı)

FİNAL

Sessizliğimi sürdürüp elindeki cihaza baktım. Kendi dikkatsizliğim yüzünden belki de şimdi ölecektim.

"Ama merak ediyorum..." diyerek bıçağı geri çekti. "Ölmene neden olan Rüzgar kim?"

Yere bakan gözlerimi merakla bakan gözlerine çevirdim. Rüzgar'ın oğlu olduğunu bilmiyor muydu?

"Gerçekten kim olduğunu bilmiyor musun ?"

Başını evet der gibi salladı. Komaya girmesine neden olduģun kişi senin öz oğlun. Seni pislik . Bunu ona nasıl yaptın?

"Doğru nerden bileceksin ki?" dedim öfkeyle bakan gözlerimi ona dikerek. "Bu yüzden öz oğlunu küçücükken mafyanın eline bırakmadın mı?"

Yüzünde herhangi bir şaşırma ifadesi yoktu. Sanki bildiği bir şeyi doğrulamıştı.

"Ahhh öfkesi hiç değişmemiş" dedi ve gülmeye başladı. "Hala Aptal gibi davranıyor "

"Sensin aptal" boğazıma tekrar dayadığı bıçak umrumda değildi. Birazdan beni öldürecek olması da umrumda değildi. O nasıl Rüzgar'ı aşağılayabilirdi? Üstelik onun yüzünden bu haldeyken...

"Aslında seni sevmiştim." Bıçağı biraz daha bastırdı. "O güçlü kız hoşuma gitmişti. Ama...sen her şeyi mahvettin"

"Belki ben öleceğim" diye fısıldadım yüzüne doğru. "Ama yanımda seni götürmeden asla ölmeyeceğim"

"İşte böyle " dedi muazzam bir esere bakar gibi ,ona nefretle bakan gözlerime bakarak. "O asil kız geri geliyor "

"Gerçekten merak ediyorum. Bir baba nasıl öz oğlunu bu denli umursamaz?"

Artık dayanamıyordum. Bu adam nasıl bu kadar rahat davranabiliyordu? Nasıl oğlunu umursamazdı?

"Sen umursadığım da ne oldu? Baksana şu haline birazdan öleceksin" dedi aşağılayıcı bakışları geri dönmüştü. "Elindeki güçten haberin bile yok. Sen yanlızca aptal bir sevginin peşine düşmüşsün"

"Anladığında kendini çok aptal gibi hissedeceksin" dedim doğrudan gözlerine bakarak.

"Neyi anladığımda ?"

"Yanlış insanlara bulaştığına" diye fısıldadım. "Oyun bitti"

Başını arkasındaki noktaya çevirdi. Ama artık çok geçti. Silah sesi kıyıya vuran dalga seslerine karıştı.

Cansız bedeni uçurumdan aşağıya hızlı bir düşüşe geçti.Artık bitmişti. Elindeki silahtan duman tüten Rüzgar'a baktım. Yüzünde ilk kez gerçek bir rahatlama hissi vardı.

🍒

"Sen iyi misin?"

Evet der gibi başımı salladım. Uzun zamandır bu anı bekliyordum. Çok uzun bir zamandır...

O pislik boğazıma bıçağı dayadığında işimin bittiğine emindim. Ama sonra onu gördüm. Yaşama sebebimi...bana doğru koşmak için can atan sevgilimi ve onu zor tutan Batın'ı.

Rüzgar'ın bu pisliğin babası olduģunu bilmediğine emindim. Çünkü gözlerinde gördüğüm şey korkuyu. O an o pisliğin ağzından öğrenmesine izin verdim. Ama Rüzgar'da en ufak bir sevgi belirtisi göremedim. Babasından nefret ediyordu.

Rüzgar ani bir atakla Batın'ın silahına uzandı. Ben daha ne olduģunu anlamadan silah ateşlendi.

"Şimdi ne olacak?" Başımı Rüzgar'ın kollarının arasından kurtarıp Batın'a döndüm. "Onu hapise gönderemeyiz"