18.Bölüm 🌙| Görünmez Duvarlar

936 100 104
                                    

Chloe Bourgeois

Gözlerim ağlamaktan şişmiş ve kızarmıştı. Bedenim yorgun, halsiz ve bitkindi. Sert esen rüzgar beni dondururken, yağan şiddetli yağmur da rüzgarın beni dondurmasına yardım ediyordu.

"B-Biz," Diyebildim titreyerek.

"N-Neden her s-seferinde b-beceremiyoruz Luka?"

Cevap vermedi. Üzerindeki ceketi çıkarıp omuzlarıma bıraktığında alayla güldüm. "Bu bizi düzeltmiyor!"

Susmayı seçti. Bense ağlamaya devam ettim.

"Tanıştığımız ilk gün, neden bana çıkma teklifi ettin?"

Gözlerini kapattı. "Böyle olacağını nereden bilebilirdim?"

"Sorun da o ya işte Tanrı'nın cezası bilemedin!"

Yine susuyordu. "Madem bu ilişkiyi beraber sürdüremeyeceğimizi bilmiyordun, neden beni kendine aşık ettin?! Neden ikimizi de bilinmez bir yolun en dibine sürükledin!"

"Bizi ben sürüklemedim!" En sonunda konuştuğunda durdum. "Biz o yolda beraber yürüdük!"

Yağmur şiddetini arttırıyordu.

"İlk ayrılmamız!" Diye başladığımda elleri ile yüzünü kapattığında yağmur azalırken rüzgar daha da şiddetlendi.

"Benim, Adrien'ı sevdiğimi düşündüğün içindi! Hatırlıyor musun Luka?!"

İkimizde biraz sessiz kaldık. "Bunu nasıl düşünürsün ya! O benim abim gibi!"

"Peki senin, benim seni başka bir kadınla aldatmış olabileceğimi düşünmen!?"

"Öyle bir şey düşünmedim!"

"İma ettin!"

"O zamanlar ayrıydık, ne dememi bekliyordun! 'Aa Luka seni çok özledim gel barışalım' dememi mi?!"

"Evet!" O an durdum. Gözlerine öylece baktım bir süre. Ve o da benimkilere. O an; Rüzgar dindi, yağmur durdu ve tüm sesler kayboldu.

"Daha bakışacak mıyız yoksa mısır getireyim mi?" Sinirlerim o kadar boşalmıştı ki dediğine güldüm.

"Sen bir çatlaksın."

"Senin gibi."

"Ben çatlak değilim!"

"Öylesin."

"Değilim."

"Öylesin."

"Değilim dedim!"

"Yüzünün halini göstermeli miyim?" Ona anlamaz bakışlar attığımda cebinden telefonunu çıkardı ve kamerayı açtı. Ardından selfie moduna alıp bana çevirdiğinde gözlerim fal taşı gibi açılmıştı.

"Tamam, ucubelere benziyormuşum..." Kahkaha attığında somurtuyordum.

"Ne var makyajı biraz fazla kaçırdıysam ve şimdi biraz aktıysa?" O an telefonun ses düğmesine bastığında fotoğrafımı çektiğini fark ettim. Tekrar kahkaha atmaya başladığında o mavi saçlarını yonmak istiyordum. "LUKA SEN NE YAPTIN?"

Yasak - Miraculous Where stories live. Discover now