Our Forgotten Pinky Swear

Prologue

                 

Hayssss kapagod naman ng buhay ko. Ano ba kasing kabalastugan ang nagawa ng mga ninuno ko at kailangan kong maghirap ng ganito? Huhuhu

            

I'm now in a cafe where I work part time... And yes I'm still studying. Diba ang sipag ko? Hehe...joke!

           

Honestly, hindi ko kagustuhang mag apply dito yung mga kasama ko lang talaga sa bahay ang nagpilit sakin. Eh ang tamad ko daw, lagi nalang ako nakalublob sa kwarto at sa movie room ng bahay like what the heck am I suppose to do kung tapos na akong mag study?

         

Ughhhhh I hate them talaga!!!!!!!

      

Nagmadali naman akong umayos ng tayo ng may bagong costumer na naman ang pumasok sa cafe. Naka smile na ako pero deep inside gusto ko silang siringan lahat. Grupo ng mga lalaki ang pumasok, ang gagara ng pagkaka taas ng mga noo nila. Halatang mayayaman. Ang gwapo nung nasa unahan!!!

      

...wait-what? Did I just say ang gwapo? Hell no, hoyyyy selp umayos ka nga!

     

Iniling ko nalang ang ulo ko para maalis ang iniisip ko. "Welcome sir, can I have your order?"  binati ko ang costumer as always.
Ngiting ngiti pa ako kahit alam ko namang halatang pilit yun. Lumapit yung pinaka gwap--- ....aii este yung pinaka matangkad  "I'd like to have a frappe"  walang gana niyang turan. Tiningnan niya ang mga kasama niya, "We'll get the same order as his, miss" sabi nung isa. Naka smile siya sakin hindi gaya ng isang nasa harap ko.         "Sure, sir" sabi ko at nagsimula nang gawin ang trabaho ko. Apat silang lahat kaya apat na frappe ang inihanda ko. Habang naghahanda narinig kong magsalita ang isa sa kanila "Dude, kalma lang. Hindi natin hahayaang mangyari ang banta nila"

         

Nubayan mag uusap na nga lang yung may makakarinig pa sa kanila.... Awitttt sa inyo at ano raw? banta? Ang pangit naman nila para pag bantaan no?    */evil laugh  BWAHAHAHHAHAHAHA. Para maiwasang humalakhak  dinaan ko nalang sa pigil na ngiti yun habang binibigay ko sa kanila isa isa yung frappe. Nung nag angat ako ng tingin napansin ko pa ang mabilis na pag bawi ng titig sakin nung pinaka gw---- MATAAS.....pinaka MATAAS sa kanila. At tsaka atat niyang kinuha sakin yung drinks niya. Ehhh? Ano yun?

      

Hayyyyyy at last 5 o'clock na ng hapon. Which meansss!!!!! Pwede na akong umuwii!!!! Yesssss!!!! .....today's work is tiring andaming costumer ngayon.

      

Pagkarating ko sa parking lot bumugad agad sakin ang Hyundai H350 service Van ko. Yes....KO. Ako lang sini-service niyan. I hate sharing my things to people no!

      

Nasa tapat na kami ng bahay nang may maalala ako, sinabihan ko si Tito P na may pupuntahan muna ako. Anyways si Tito P siya ang nag d-drive ngayon. I call him Tito just because.... just because gusto ko. Naalala ko pa ang sabi sakin ni mommy nung narinig niya akong tawagin yung driver namin na Tito, "Sa kaartehan mo? Hindi ko inaasahan yan ahh. Well that's good".  Maarte ba talga ako? Hindi naman....siguro? Hahahhaha ewan ko ba