CHAPTER 15

69 8 205
                                    

RAPHAEL'S POV


       I carefully put her down and supported her as she tried to take a step. When she finally managed to adjust on walking in her own feet I thought about what happened earlier.



   How we exchanged gazes, how we hugged each other really tight, how she cried on my chest, how I helped her calm herself, how I witnessed the weak side of her, how she didn't said anything when I carried her, how she comfortably circled my neck with her arms, how she leaned on me as I was carrying her and most especially, how her lips accidentally touched my neck.



I was really surprised that I even flinched and stopped from walking for a while. H-her lips......it's so warm. I-......I liked it.



Napiling ako sa sariling naiisip.



'You stupid mind, kung ano ano nalang sinasabi mo! Tss'



I heared her said something kaso di ko naintindihan dahil sa pagmuni muni ko.



"Yes? What were you saying?" I asked her.



I saw her eyes widened then her brows met. I gulped and I don't freakin' know why I have to. Matagal pa kaming nag-usap. Bumalik ang pagiging maarte ni Fea kaya medyo nataranta ako sa gagawin. What the fuck Raphael?!



Till........



"How do I lift you up and make you not be tampo anymore?" tanong ko sa kaniya. Sandali siyang natigilan tsaka lumapit sakin.



"Sing a song for me." sabi niya habang tumitingkayad, pinipilit abutin ang tangkad ko. I gulped again like crazy.



S-she's so cute....








FEA'S POV

        Naglalakad na ulit kami hanggang sa naaninag na namin ang barkada. Agad silang nagtatatakbo nang makita din nila kami.



"Fea are you now okay?" kanina pa sila paulit-ulit sa tanong na yan kaya naman natawa nalang ako.



"Why are you laughing? Happy ka na pinagtripan ka ng bruhang Samantha? Na nagka phobia attack ka kanina? Come on, Azelart!" dinig ang galit, takot at pag aalala sa tinig na yun ni Aki.



"Bakit ka mad?"



"Wag mokong ma  conyo-conyohan dyan, Fea Lorain! "



Natawa ulit ako. I know this girl loves me so much and I to her too. I'm so grateful to have Aki care for me ever since 7th grade.



"Don't be mad na, beautiful Aki." lambing ko sa bestfriend ko sabay kapit sa braso niya. I rarely do lambing to her, panu ba naman kasi madalas siya ang madaldal at malambing habang ako naman kung hindi bagot na bagot na pinakikinggan ang daldal niya ay iniiwas ko ang topic. Napakasama ko na banag friend?



"Tsss.... Okay ka na ba talaga? As in okay?"



Makulit akong tumango sa kaniya kaya napangiti siya.



"Buti naman, kala kasi namin ano na nangyari sayo."



Napatingin ako sa lahat tsaka isa isang nginitian sila. "Thank you guys.....I'm sincerely thankful sa paghanap niyo sakin."



Our Forgotten Pinky SwearTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon