Our Forgotten Pinky Swear

CHAPTER 18

FEA'S POV

But that smile reminds me of someone, matagal ko nang napapansin. I'm just really not sure kung saan ko nakita.

We maybe know each other in our past life, who knows diba?

"So since kayong dalawa ang nakakita, tatanungin ko kayo. Do you two prefer handing the letter personally to my mother or gusto niyo wag nalang?" tanong samin ni ate Cha. Nagkatinginan naman kami ni Raphael. Maya maya ay inilapit niya ang mukha sa may bandang tainga ko.

"You decide nalang, Fea." mahina niyang sabi sakin.

"I honestly.....want to do it." mahina ko namang sagot. Hindi ko alam kung bakit kami nagbubulungan ngayon.

"Is it okay with you though?" dagdag ko.

"Sure, let's do it." I saw him form his lips in curve before facing ate Cha.

"We'll hand it to your mother personally." pormal na sabi ni Raphael na para bang business negotiation ang nangyayari.

"Okay, that's great." masiglang turan ni ate Cha. "But that's not all, ofcourse may prize pa kayo no. Supposedly, I t-treat ko lang ang mananalo. But since dalawa kayo, why not set a dinner date for you two." dagdag pa niya.

Dinner date???!!!

"That sounds great!" nagulat ako nang bigla yang sinabi ni Raphael.

"What do you think, Fea?" baling sakin ni ate Cha.

"Sure, I can't just waste the prize."

"Then, ready yourselves this evening. Ipapatawag ko nalang kayong dalawa, okay?"

Nagpatuloy ang paggawa namin sa iba pang activity pero hindi naalis sa isip ko ang about sa dinner mamaya. Why am I so freakin' anxious about it???????!!!! Para akong boba, hindi bagay sa pangalan kong Fea Lorain!

Well, maybe because it's my first time eating with a male person na kaming dalawa lang. Ofcourse except my kuya and dad.

When the sun starts to hide, nagsimula na akong maghalungkat ng damit.

Sa dami ng damit na dala ko, wala akong nagustuhan ni isa! Kanina pa ako dito. I decided to call Aki and told her that I'm having a date. Lakas maka sigaw ng babaeng to. Then a minute after, dinig ko na ang kalabog ng takbo niya papunta dito sa tent ko.

"Fea!!!! Oh my god, buksan mo ang zipper!!!" tili niya sabay yugyug pa ng tent ko.

"You're killing my tent Aki! Stop it!" sigaw ko habang hirap na hirap sa pagtayo dahil sa nakakalat na mga damit.

"I said stop it! Pag ito nasira, I'll choke you!" dagdag ko nang hindi siya tumigil.

When I opened the zipper, agad siyang nagulat. "What the heck happened here? Parang binagyo yung tent mo, Fea." sabi niya sabay pasok sa tent, isinara ko naman ulit yun.

"Akala ko ba, ayaw mo pag makalat. Ehh ano to?"

"I just can't find an outfit to wear tonight." sabi ko sakaniya sabay sabunot sa sariling buhok.