Our Forgotten Pinky Swear

CHAPTER 13

A/N: ANG KYUT KO, HAYSTTTTT

RAPHAEL'S POV
         

   My steps are slow but my eyes are roaming around like a desperate person looking for the most precious thing in his life. I can't understand myself by the moment I heared those words from Aki, the moment I knew Fea is in danger, my whole system came to it's panic state. I can feel my hands trembling, even my knees and legs. I can feel how bloodshot my eyes are right now. I can feel my mind digging and digging thoughts about what will possibly happen to Fea. And most especially, I can feel my heart being torn as I am thinking that Fea is out in this forest-like place alone, as thinking that Fea is in danger. That Fea is out of my sight.

I'm not suppose to act this way cause it is so unlikely of me but when it comes to Fea, I can be whatever the world wants me to be.

 Hindi ko alam kung bakit kailangan mo akong pag alalahin ng ganito Lorain Fea Azelart. Hindi ako ganto dati ehh. Pero bat pag dating sayo tiklop ang kalmadong ugali ko???? Why are you making me feel this way???

Napalingon ako sa dalawa kong kasama dahil may dalawang magkaibang daan ngayon sa harap namin. Makahulugan na tingin ang ipinukol ko kay Cloud. 

We split ways, magkasama nilang tinahak ni Mariafe ang daang pakaliwa at ang pakanan naman ang tinahak ko.

Lingon ako ng lingon sa paligid habang naglalakad. Sinimulan ko na ring isigaw ang pangalan ni Fea.

Maya maya pa ay hindi ko namalayang napunta na pala ako malapit sa isang river. Nasa gitna ito ng naglalakihang mga puno. Sandali ko pang nilingon lingon ang paligid bago may isang bagay na napansin.

May bulto ng tao akong naaninag sa dilim. Nasa ugat ng malaking puno ito na nasa kabilang bahagi ng river.

Wala pa man ay nakilala ko na kung sino ito kaya walang ano ano'y agad kong tinawid ang river.
   

"Fea...."  sambit ko habang papalapit sa kaniya. Habang papalapit ako ay hindi ko inalis ang paningin sa kaniya. Unti unti kong naaninag ang maganda niyang mukha.

    

Her face looks so pale, she is clasping her chest and catching up her breath as she surrender her eyes locked on me.

"Raphael......." 

Mahina pero dinig ko paring tawag niya sakin.  Ang tonong ginamit niya ay tila humihingi ng tulong sakin na siyang nakapagpalambot ng puso ko.

   

Mas binilisan ko ang lakad sa gitna ng taga tuhod na tubig. Kahit na nagkanda dapa dapa dahil sa dami ng mga bato ay hindi yun alintana sakin upang lakarin ang distansyang meron kami ni Fea.

   

I felt a hand ripping out my heart as I saw the tears on her eyes.

'Don't worry my princess, I'm here.'

 
  

Agad ko siyang niyakap sa sandaling narating ko siya. Dun naman siya mas humagulhol.

   

"I-inhaler..." nanghihinang bulong niya sakin kaya agad akong nataranta.

   

"Where is it?" I hysterically asked.

Agad pero maingat ko namang kinapa ang bulsa niya nang pukulan niya ng tingin ang bulsa ng skirt. At dun ko siya tinulungang gamitin yun.