BİZ AYRI DÜNYALARIN İNSANLARIYIZ

Anısı Biz Olalım Bu Sokakların...

Çok hızlı bölüm getirdiğimi düşünüyorum, o yüzden bana Aferin 😅 Yorumlarınız için sabırsızlanıyorum.
Lütfen Yıldızı boyayalım!

              -16. Bölüm
"Bir şey var aramızda;
Senin bakışlarından belli,
Benim yanan yüzümden..
Dalıveriyoruz arada bir..
Bir şey var aramızda,
Senin gözlerinde ışıldıyor,
Benim dilimin ucunda..."

Sabah yatağımdan mutlulukla uyanıp, taptaze makyajım ve çapaklanmamış gözlerimle uyandım demek isterdim.

Ama öyle olmuyor arkadaşlar.
Dünya böyle bir yer değil.
Uyanın.

Sabahın 5'inde daha kargalar kahvaltısını etmeden Ali'nin aramalarıyla gözlerimi açtım.

8. Aramasında telefonu açıp, 'kim o?' diyecek kadar ayılabilmiştim ancak.

Aslında rüyamda kapıya gelen Emir'den saklanmaya çalışan Feriha'ydım.

Ferihay'ım ben! Sadece Feriha!

Şimdi ise babamın şehir dışına nakliyeye gitmesini fırsat bilerek Ali ile pazara tezgah açmaya gidiyoruz.

Evet, biz boş zamanlarımızda pazarda tezgah kurarız.

Şaka, şaka.

Mahalleden Enver abi ufak bir kaza geçirdi, 2 haftadır tezgahı açamadığını öğrenince Ali onun yerine bakabileceğini söylemiş.

Ve gönüllü olduğu bu işe cebren ve hile ile beni de dahil etti.

Yarın bütün gün benimlesin derken beni yevmiyeli işçi yapacağını bilmiyordum!

Şimdi ise, arabanın ön koltuğunda uyuyorum.

Çünkü saat 5!

Sokakta temizlikçi abiler, ben ve Ali var sadece.

Ne satacağımızı öğrenince şoka gireceksiniz.

Mahallenin yağız delikanlısı, bir numaralı komşu çocuğu, düğünlerin gözde damat adayı Ali'ye iç çamaşır tezgahı şoku!

Şaka ya, şaka.

Domates, biber, patlıcan işte.

Klasik.

"Hşş! Uyan!"

Ali'nin sesini duymamazlıktan gelip uyumaya devam ediyorum.

Kolumu dürtükleyip adımı söylüyor.

Sonra benimle uğraşmaktan vazgeçip arabadan iniyor.
Bagajdan kasaları indirmeye başlıyor.

Bütün kasaları indirince, yandaki adamların işaret ettiği tezgahları taşımaya başlıyor.

Kapıdan içeriye giren soğuk hava hareketlenmeme yardımcı oluyor.
Sabah ayazında bir oraya, bir buraya koşturan Ali'ye üzülüyorum.

O kadar da zalim değiliz canım.

Arabadan inip uyuşuk adımlarımı Ali'ye yöneltiyorum.

Tezgahları yan yana dizmekle meşgul olduğu için beni fark etmiyor.

Yanına yaklaşıp konuşuyorum.

"Resmen tezgaha geldim."

Başını ayaklarını sağlamlaştırdığı tezgahtan kaldırmadan cevap veriyor o da.

"Bu bir espri miydi?"
"Hayır, cidden tezgaha geldim. Bana bundan bahsetmemiştin."

"Söyleme sürpriz olsun diyen sendin."