BİZ AYRI DÜNYALARIN İNSANLARIYIZ

Göğe Bakalım....

Selamün aleyküm! Nasılsınız? Satır arası yorumlarınızı heyecanla bekliyorummmm.
Bu arada unutmayın #doğutürkistandazulümvar

              -23. Bölüm-

O benim gözlerime niye öyle, neden öyle, hangi öyle, nasıl öyle bakmıştı ki, ben sağ elimle kalbimi yoklamıştım.

Daha fazla dayanamayıp bahçeden çıkıyorum.Karanlık sokakta ilerlerken burnumun sızlamasını dikkate almıyorum.

Ağaçlıklı yola saptığımda arkamdan bir çıtırtı geliyor.

Arkamı döndüğümde Ali'yi görüyorum.

"Ne var Ali? Yürüyeceğim biraz gider misin?"

"Gidemem. Konuşalım biraz."

"Ne konuşması yaa? Gider misin annemler merak edecek ikimiz de yok olunca."

Ali adımlarını hızlandırıp bana yaklaşıyor. Arkamı dönmeden bu kez sinirle tekrar ediyorum.

"Ali gider misin? Git."

"Gitmiyorum, hiçbir yere gitmiyorum." diyor önüme geçerken.

Uzanıp tutmaya çalıştığı kolumla itiyorum elini.

"Dokunma bana!"

"Yağmur yurt dışına gidecek biliyorsun, uzun süre görüşmeyeceğiz dedi. O yüzden ben iki gündür-"

"Bana açıklama yapmana gerek yok Ali."

"Sana açıklama yapmak istiyorum Bahar. Kimseye değil sadece sana. Bana hesap sor istiyorum, bağır, kız istiyorum."

"Hesap mı sorayım?" diyorum kahkaha atarak.

"İki gün önce önce bana beni sevdiğini söyleyen en yakın arkadaşıma, başka bir arkadaşına dokunuyor diye hesap mı sorayım?"

Sinirden ellerimin titremesine engel olamıyorum.

Ali önüme geçip onu dinlememi ister gibi daha çok yaklaşıyor.

"Neriman'la planlamışlar haberim yoktu yemin ederim. Böğürtlen toplarken öğrendim, yanağımdan öpmezsen Bahar'a her şeyi bildiğimi söylerim dedi. Sana söylerse daha çok içine kapanırsın diye korktum. Öpmedim. O kadarını yapmayı yakıştıramadım kendime."

"Öpseydin canım! Niye geriyorsun kendini bu kadar? Ne oldu? Ben senin yanında bir kız görünce senin kıymetini mi anladım, ne oldu şimdi? Kollarına mı atlayacağım hemen?"

İçimde patlak veren volkana engel olamıyorum. Bir yanım Ali'yi delik deşik etmek isterken diger yanım sarıp sarmalamak istiyor.

Ve ben bu sonsuz uçurumun arasında tükeniyorum.

Gözümden yaşlar akarken kendimi artık tutamıyorum.

Ali'nin bedenimi sarmaya çalışan kollarını itiyorum hırsla.

"Özür dilerim... Özür dilerim.. Ben karşı çıkmalıydım ama... Sandım ki.. sandım işte Bahar.."

Ağlar gibi konuşması içimi acıtıyor.
Kolları merhametime çarpıp beni sarıyor bu sefer.

"Özür dilerim... Elime yüzüme bulaştırıyorum sürekli her şeyi... Ben seni istedikçe uzaklaştırıyorum kendimden. Özür dilerim..."

"Ne sandın ya? Seni sevmemin seninle alakalı olduğunu mu sandın? İlgini benden çekince tekrar beni sev diye kollarına koşacağımı mı sandın?"