Katil Gölge +18 ~Tamamlandı~

Yokluğumu fırsat bildiniz!

Arkadaşlar size bir soru sormak istiyorum. Aranızdan kitap yazan biri varsa konsantre olmak için ne yapıyor acaba? Ben bu zamana kadar şarkı dinliyordum ama artık o benim konsantre olmama yardım etmiyor. Cevap verirseniz teşekkür ederim şimdiden.

Ben daha kendimi toparlamaya çalışırken iki tane arkadaşım gelip iki adamı da kafalarından vurup bayıltmışladı. Biri Eda diğeri Merve. Hatırladığım her şey hala canımı acıtıyordu. Şu an nasıllardı acaba? Beni özlüyorlar mıdır?

Damla: Lütfen sakin ol.

Yanıma gelip bana sarılmak isterken elimde onu itip ayağa kalktım. Neredeyse bütün köy halkı etrafımızda toplanmıştı. Damla bana merakla bakarken ben ona kırgınlıkla bakıyordum.

Lara: Biliyordun. Hatta. Hatta biliyordunuz.

Damla: Ben üzgünüm Asu ama.

Lara: Ben Asu değilim!

Merve: Lütfen sakin ol.

Lara: 3 ay ya. 3 ay boşu boşuna yaşadım. Kim olduğumu bilmeden yaşadım. Aptal yerine koydunuz beni.
Eda: Aptal yerine koymadık salak. Mutlu ol istedik. Yaşadığın şeyleri hatırlayınca işte böyle olucaktın. İyi mi oldu? Mutlu musun şu an?

Lara: Ben.

Lara: Canım acıyor benim.

Eda gelip bana sarıldı. Kollarımı beline doladım ve sıkıca sarıldım. Aklım şu an sadece Lisaya takılı kalmıştı. Beni unutmuş mudur? Yoksa hala hatırlıyor mudur? Özlüyor mudur acaba beni?

Eda: Tamam sakin ol. Sen güçlü bir kızsın. Hiç birimiz katil olduğun için seni yargılamıyoruz. Sen gerekeni yaptın. Senin gibi güçlü kadınlar lazım bu ülkedeki aciz kadınlara.

Onun söylediği sözler kalbimi biraz da olsa rahatlamıştı. Aslında çevremde ki insanların ne dediği benim için önemli değil ama yaptığım şeyin karşılığını almak iyi geldi bana.

Hacer: Aynen güzel kızım. Ay valla iyi dedin. Ohh canıma değsin.

Köyün dedikoducu Hacer teyze de konuşunca bu defa istemsizce bir kahkaha kaçmıştı dudaklarımdan. Sanırım haklılar. Ne yapıyor olsam da ben hiç bir zaman suçlu olmadım. Ben kendimi biliyorum. Kimsenin hakkımda ne dedikleri önemli değil.

Damla: Şu an geri gidemezsin. Baksana hala unutulmamışsın.

Merve: Yüzünü değiştirsek.

Damla: Saçmalama lütfen Merve.

Lara: Abi ne gitmemesi ya. Bir maske takıcam olucak bitecek işte.

Damla: Gidiyorsun yani?

Ona ters bir bakış attım.

Lara: Hala sana kırgınım. Söylemen gerekirdi.

Eda: Kızlar bu iki kerizi ne yapıcaz? 

Merve: İş Laraya düştü.

Ayağa kalkıp biraz uzaklaştım onlardan.

Lara: Saçmalamayın abi. Alın koyun tekneye. Artık nereye kadar giderlese.
Merve: Ay çok haklısın.

Lara: Gerizekalı. 

Hacer: Geçen köyümüze gelen bir kaç turist yarın geri gidiyormuş. Onlarla gidebilirsin kız.

Lara: Çok sağol teyzecim. 

Onlara söylene söylene eve doğru yürüdüm. Geri gideceğim ve sevdiğim kızı göreceğim için
içim-içime sığmıyordu. Az önce ağlayan ben şu an gülümsüyordum. Ne şaka gibi bir hayatım varmış abi ya. İki yılda yaşamadığım bir bok kalmadı. Bu benim seçimim mi yoksa kader mi bilmiyorum ama bu tempo beni artık çok fazla yoruyordu. Sürekli bir olay, sürekli bir mesele. Artık düzenli ve düzgün bir hayat istiyorum.