ೃ⁀➷
1, 2, 3 ve bam!
Yılların ardındaki takipten sonra ortaya çıkma zamanı.
Adam senin gözlerinde bütün olan bir yaşamın güzel kalıntılarını görürken, sen ise onun gözlerinde parçalara ayrılmış olan karanlığın sonsuzluğa gömülü bir versiyonunu görüyo...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Elim hemen belimdeki silaha uzanırken kapıyı tamamıyla açtım ve hemen duvarın arkasına saklandım.
Silahı korkmadan sıkıca elimde tutarken içerden kapıya doğru yaklaşan adım sesleri duyunca hemen silahı içeriye doğrulttum.
"HER KİMSEN OLDUĞUN YERDE KAL!"
Tabiki karşımda ellerini yukarı doğru kaldırmış ve başında parti şapkası olan bir Eren görmeyi beklemiyordum.
Ben silahımı hâlâ ona doğrultmuş bir şekilde tutarken onun da korktuğunu anlayıp yavaşça aşağı indirdim. Aynı zamanda yüzümdeki şok ve rahatlama ifadesiyle yavaşça ona yürüdüm.
"Eren... Sen ne halt yapıyorsun?..."
Az önce ona silah doğrulttuğumdan beti bezi atmış gibi görünüyordu.
"B-ben sadece sana sürpriz yapmak istemiştim."
Konuşmadan devam etmesini bekledim.
"Yarın senin doğum günündü, bende sana sürpriz yapmak için pasta falan alıp doğum gününden bir önceki geceden kutlamak istedim. Evdesindir diye düşündüm ama değildin, bende dışarıdaki yedek anaharla içeri girip gelmeni bekledim.."
Olanları sindirmek için bir iki dakika bekledim. Bu yüzden mi ışıklar kapalıydı?.. Ve bu yüzden mi mesaj atmadı?.. Beni nasıl hem mutlu etmeye çalışıp hemde korkudan öldürebilir...
"GERİZEKALI SANA BİR ŞEY OLDU SANIP NE KADAR KORKTUĞUMDAN HABERİN VAR MI?!"
Aslında bağırmak istememiştim ama içimdeki korku kendini dışarı böyle vurmuştu.
Çünkü gerçekten içimde oluşan onu kaybetme duygusu beni yiyip bitirdi. Hayatımda yeni kişiler kaybetmeye ihtiyacım yok..
Hemen gözlerimi kapatıp bir kaç derin nefes aldım ve açtığımda onun gözlerini görünce vicdan azabı çektim..
Çünkü gözleri dolmuştu ve dokunsan o göz yaşları yüzünden akıp gidecekmiş gibiydi.
Hatta bir tanesi yanağından aşağıya süzülmeye başlamıştı bile.
"Ya mal... niye ağlıyorsun beni de ağlatacaksın şimdi" dedim ve hemen onu kendime çekip sarıldım.
Nasıl bir gün yaşıyorum böyle diye düşündüm içimden.
Biz sarılmaya devam ederken o sırada bir şeyler mırıldandığını duydum.
"Özür dilerim...özür dilerim S/A.."
Al işte şimdi de çocuğa kendini suçlu hissettirdim. Hâlbuki sadece beni mutlu etmek istemişti..
"Bende özür dilerim... Bir anda sana öyle çıkışmamalıydım."
(Bu arada Eren ile aranızda abla-kardeş ilişkisi var, kardeşinizeyürümey-)
Bir süre daha o şekilde durduktan sonra geri çekildim. Yüzünü ellerim arasına alıp, başparmaklarımla gözlerinden akan yaşları sildim.
