ೃ⁀➷
1, 2, 3 ve bam!
Yılların ardındaki takipten sonra ortaya çıkma zamanı.
Adam senin gözlerinde bütün olan bir yaşamın güzel kalıntılarını görürken, sen ise onun gözlerinde parçalara ayrılmış olan karanlığın sonsuzluğa gömülü bir versiyonunu görüyo...
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
*Senin Bakış Açın*
Bugün 16.47
'Selammm bebeğim!! Haberin var mıydı bilmiyorum ama yoksa da ben vereyim!!! Genel müdür Levi Ackerman hastanedeymiş.'
Bir süre boş boş telefon ekranına, Hange'nin gönderdiği mesaja baktım.
Şu siyahtan başka bir rengin varlığından haberi olmayan adam mı? Hastanede?
Kısa süreliğine gözlerimi kapattım ve derin bir nefes alarak ayağa kalkıp Hange'ye mesaj yazmaya başladım.
'Ne olmuş peki ona, haberin var mı?'
Yazdıktan sonra telefonumu geri cebime atıp fabrikadan yeni çıkan Armin'e baktım.
"S/A Başkomiserim! Cesedin vücuduna dışarıdan bir göz attım, vücudu henüz şişmeye başlamamış, bu yüzden en fazla bir gün önce öldürüldüğünü söyleyebilirim."
Demek en fazla bir gün önce... Bir gün önceyi düşündüm.
Kafedeydik.
O zaman ya onunla olay yaşamamın ardından, ya da gün içinde başka bir saatte öldürüldü.
"Bilgilendirmen için teşekkür ederim Armin."
O da bu cevabımla bana gülümsedikten sonra bütün dikkatiyle telefonuna gömüldü.
Bu sırada etraftaki koku benim nefesimi kesmeye başlamıştı.
Ekiplerin gelmesini arabada beklememizin daha iyi olacağını düşündüm ve arabanın yönüne yürümeye başlarken Armin'e seslendim.
"Armin."
...
"Armin?"
....
Yeniden bir ses gelmeyince bu sefer arkama döndüm.
"Armin!"
Sesimi yükseltmemle yerinde zıplasa da sonunda başını telefonundan kaldırabilmişti.
"Hadi gel, ekipleri arabada bekleyelim."
"Tabi Başkomiserim geliyorum!"
Önümden yürümeye başlayan Armin'i gözlerimi kısmış izliyordum.
Son zamanlarda biraz tuhaf ve dikkati dağınıktı.
Derin bir iç çektikten sonra yakında çıkar kokusu diye düşünerek peşinden bende arabaya geçtim.
