𝐋𝐞𝐭 𝐌𝐞 𝐆𝐨 [𝐍𝐋]

O42 • Let me go...

De wedstrijd was afgelopen en Gryffindor had gewonnen. De sfeer tussen de Gryffindors en Slytherins was dan ook om te snijden. Het kon mij echter niet veel schelen dat mijn eigen afdeling had verloren, ik was blij voor mijn vrienden die wél hadden gewonnen.
'Er is een feestje in de leerlingenkamer, ga je mee?' vroeg Harry die naar mij toe gesneld kwam toen ik samen met Draco richting het kasteel begon te lopen. Ik had het team al gefeliciteerd toen ik uit dolheid naar de kleedkamers was gerend.
'Ehm,' Ik keek even kort naar Draco die zijn kaken strak op elkaar hield en voor zich uit keek. Ach, waarom ook niet. 'Sure, ik ga wel mee.'
Harry glimlachte breed en pakte toen mijn hand vast waarnaar hij mij mee trok, weg bij Draco. 'Waar zijn Hermione en Ron?'
'Al richting het kasteel.' beantwoordde Harry mijn vraag. Hij had mijn hand nog vast en ik merkte dat hij niet van plan was deze nog los te laten. Een ongemakkelijk gevoel bekroop mij. Ik keek even achterom en zag Draco met een woedende blik naar onze handen staren.
Ik begon Harry zijn hand voorzichtig af te schudden, maar had direct spijt toen ik de winterse kou bezit voelde nemen van de warmte die Harry zijn hand had geboden. Hij keek naar mij om en ik zag iets van teleurstelling in zijn ogen. Ik voelde mij onmiddellijk schuldig. Misschien had hij het niet eens zo bedoeld.
Een paar sneeuwvlokken dwarrelden naar beneden en bleven in mijn bruine lokken kleven. Toen we het wit besneeuwde bordes op liepen moest ik direct denken aan vorig jaar. Hier hadden Draco en ik elkaar voor het eerst gekust. Ik kon het niet laten opnieuw om te kijken en zag Draco enkele meters achter ons tussen een hele groep Slytherins lopen. Zijn ogen ontmoette die van mij en ik zag hem glimlachen. Hij dacht er ook aan!
Ik bloosde en draaide mij vlug weer om. 'Ik vind het jammer dat George en Fred er nu niet zijn. Dat zijn de twee grootste feestbeesten die ik ooit heb gekend.'
Harry lachte. 'Daar ben ik het met je eens. Ik vind het ook jammer dat ze niet meer op Hogwarts zitten. Ze hadden altijd wel van die leuke streken waarom ik kon lachen.'
Ik maakte een instemmend geluidje. Toen we door de grote deuren van het kasteel waren gestapt slaakte ik een zucht van verlichting toen de warmte in mijn gezicht sloeg. Het was buiten zo ontzettend koud dat ik de top van mijn neus had voelen branden. Deze was dan hoogstwaarschijnlijk ook rood.
Nadat ik we een halve wandeltocht door het kasteel hadden gemaakt om bij de Gryffindor toren aan te komen, stonden we dan eindelijk voor het portret van de Grote Dame en vroeg ze om het wachtwoord die Harry opnoemde en zij vervolgens gehoorzaam open zwaaide. Ze protesteerde niet meer wanneer ik als Slytherin de kamer van Gryffindor betrad, ze was het inmiddels wel gewend, ook al was het verboden. De Grote Dame leek mij te mogen, net als de Gryffindors zelf.
Toen ik echter door het gat van het portret was gestapt merkte ik de feeststemming in de leerlingenkamer pas. Alle Gryffindors hadden zich verzameld rondom Ron en begonnen hem uitbundig te feliciteren. Er stond muziek aan die ik niet kende, waarschijnlijk een één of andere tovenaarsband.
'Ik ben zo blij voor hem.' glimlachte Harry gemeend. 'Eindelijk krijgt hij de aandacht die hij verdient.'
Ik keek even om naar de donkerharige jongen en glimlachte ook. Hij was naar Ron aan het kijken als een trotse vriend. 'Ron heeft geweldig gespeeld. Je had geen betere Keeper kunnen hebben.'
Toen ik Hermione tussen de menigte vond liep ik opgewekt op haar af. 'Echt geweldig dit, vind je ook niet?' schreeuwde ik om boven de muziek en de stemmen van de menigte uit te komen.
'Zo gaat het altijd wanneer wij een wedstrijd winnen.' schreeuwde ze terug met een brede lach rond haar lippen.
'Pff, ik wou dat wij dat maar eens hadden.'
'Hey, Audrey.' Ik draaide mij om en zag dat Neville naast mij was komen staan. 'Gezellig dat je er weer bent.'
Ik glimlachte. 'Hier is het altijd gezellig, veel gezelliger dan in Slytherin.'
Die opmerking liet Neville glimlachen. 'Malfoy lijkt trouwens wel veel om je te geven.' merkte hij op.
Ik voelde een steek in mijn maag bij die woorden. 'Vind je?'
'Ja, hij wilde voor jou tussen Gryffindor gaan zitten terwijl zijn eigen afdeling speelde.' Neville klonk duidelijk onder de indruk. 'Dat heeft hij in die zes jaar nog nooit eerder gedaan.'
Ik kon het niet laten om te glimlachen. Mijn aandacht werd echter getrokken door de menigte die plots Ron zijn naam begonnen te roepen in koor.
'Weasley! Weasley! Weasley!' Ik richtte mij op de roodharige jongen en zag dat hij een glimlach van oor tot oor had. Hij zag er gelukkig uit. Ik begon opgewekt met de menigte mee te schreeuwen en klapte in mijn handen. Het geroep ging echter over in gejoel toen Lavender uit de menigte stapte en Ron zo plots zoende dat ik even niet meer wist wat ik nou moest gaan roepen.
Mijn eerste reactie was dat ik omkeek naar Hermione. Haar ogen stonden verrast, maar gingen langzaam over in een gekwelde blik. Ik zag plots iets glinsteren in haar ogen en toen ze merkte dat ik haar aankeek draaide ze zich om en verliet de kamer.
'Hermione?' Harry keek verbaasd naar haar om, maar leek uit mijn blik al te kunnen halen wat er gaande was. 'Ik ga wel naar haar toe.' zei hij en verliet vervolgens de leerlingenkamer via de zelfde uitgang als Hermione.