𝐋𝐞𝐭 𝐌𝐞 𝐆𝐨 [𝐍𝐋]

O56 • Let me go...

Met een bonzend hart stormde ik de ziekenzaal binnen. 'Wat is er gebeurd?!' riep ik direct uit toen ik Ron bewusteloos in het ziekenbed zag liggen, zijn gezicht lijkbleek.

Hermione, die naast hem zat aan het bed, hief langzaam haar hoofd naar mij op en staarde mij met haar betraande gezicht hoofdschuddend aan. Harry, die naast haar stond, was echter die antwoord gaf.

'Een toverdrank,' mompelde Harry zacht, zonder ook maar naar mij op te kijken. 'Bedoeld om hem te doden.'

Ik liep met grote passen dichter naar het bed toe en schudde wild mijn hoofd. 'Wie zou Ron nu willen vermoorden?' Ik ging aan de andere kant van het bed staan en pakte voorzichtig één van Ron zijn slappe handen vast en kneep hier zachtjes in. Hij voelde koud.

'Het drankje was ook niet voor hem bedoeld,' Dit keer keek Harry mij wel aan. 'Het was bedoeld voor Dumbledore.'

Ik opende mijn mond om iets te zeggen, maar sloot deze toen weer. Voor een lange poos kon ik Harry enkel aanstaren, niet wetend wat te zeggen. Het was pas toen het langzaam tot mij door begon te dringen wat zijn woorden wel niet betekende, dat ik boos begon te worden.

Ik liet Ron zijn hand voorzichtig weer zakken en klemde mijn kaken strak op elkaar. 'Voor Dumbledore? Net zoals de ketting?'

Harry, die zijn blik nog geen enkele seconde van mijn gezicht had afgeweken, knikte lichtjes. 'Inderdaad, net zoals de ketting.' Ik kon de toon in zijn stem niet helemaal plaatsen, maar ik had een vermoeden waar hij aan dacht, en ik dacht aan precies het zelfde.

'Audrey, hij is nog steeds niet wakker geworden.' snikte Hermione zachtjes. 'Ze weten nog niet wat het drankje voor bijwerkingen met zich mee zal brengen.' Haar stem brak halverwege en ik kon voelen hoe mijn hart mee brak.

Ik begon hard op de binnenkant van mijn wang te bijten terwijl ik naar het levenloze gezicht van mijn beste vriend staarde. Hij zag er uit alsof hij dood was.

'Hoe is het gebeurd?' 

'Hoe het is gebeurd, mejuffrouw Mccloud, doet er nu niet toe.' klonk Snape zijn stem vanachter mij. Ik draaide mij naar hem om en zag hoe hij samen met Dumbledore de ziekenzaal binnen gelopen kwam.

Ik keek even naar Dumbledore die met een gekwelde blik naar de jongen in het bed staarde. 'Dit had niet mogen gebeuren,' zei hij zacht. 'Ik moet jullie nu echter wel vragen de zaal te verlaten zodat Professor Snape en ik ervoor kunnen zorgen dat de jongeheer Weasley zijn herstel spoediger zal gaan verlopen.'

'Hermione,' fluisterde Harry zacht toen zij geen aanstalten leek te maken. 'Het is al laat, misschien kun je maar beter gaan rusten.'

Nog steeds verroerde zij zich niet en bleef zij Ron strak aankijken. Er ontstond een brok in mijn keel.

'Hij zal in goede handen zijn.' zei Dumbledore warm die bij Hermione was komen staan en kort een hand op haar schouder plaatste. Ditmaal leek ze wel te ontwaken uit haar trance en staarde zij de oude professor kort aan voordat zij gehoorzaam knikte en van haar plek opstond.

Ik pakte meelevend haar hand vast en sloeg mijn arm om haar heen waarnaar wij met zijn drieën de ziekenzaal verlieten, een laatste blik werpend op Ron, de dood grijnzend aan zijn zijde.

~

Nadat Harry mij precies had verteld hoe het ongeluk was gebeurd was ik met grote passen richting de Kamer van Hoge Nood gelopen.

'Hoe kon je!' riep ik woedend uit toen de deur van de Kamer van Hoge Nood weer achter mij was verdwenen. Draco, die verderop in de kamer voor de verdwijnkast stond, draaide zich met een verwarde blik op zijn gezicht naar mij om.

'Audrey, wat doe je hier? Wat is er gebeurd?' Draco stapte bij de kast vandaan en kwam naar mij toe gelopen maar hield plots halt toen een stapel boeken die net nog naast de kast hadden gestaan, door de kamer vlogen. 

Hij zal het bezuren.

'Wat er gebeurd is?!' riep ik uit. 'Jij weet donders goed wat er gebeurd is! Hoe kon je?!' Een porseleinen vaas spatte zonder pardon uit elkaar.

'Audrey, je ogen,' mompelde Draco zacht terwijl hij voorzichtig een hand naar mij uit stak, maar ik sloeg deze woedend weg.

'Hoe kon je?! Een toverdrank brouwen waarmee je bijna Ron hebt vermoord!'

Draco staarde mij verward aan. 'Ron? Hoe bedoel je Weasl-'

'Ja, Ron inderdaad!' Ik stond nu recht voor de blonde jongen die op mij neer keek. 'Dat drankje dat Slughorn aan Dumbledore had moeten geven, daar heeft hij Ron van laten drinken.'

Draco opende zijn mond om iets te zeggen maar sloot deze toen weer. 

'Waarom, Draco?' Ik klemde mijn kaken op elkaar.

De schrik verdween weer van zijn gezicht. 'Ik doe tenminste iets om er voor te zorgen dat deze missie niet faalt!' beet hij  mij toe. 'En eerlijk gezegd kan het mij niet zoveel schelen als Weasley ook slachtoffer raakt. Dan zijn we tenminste één bloedverrader min-'

'Genoeg!' Het geluid van brekend glas galmde luid door de kamer, gevolgd door scherven die door de lucht vlogen.

Draco dook geschrokken in één en sloeg zijn armen beschermend om zijn hoofd. 'Adurey, wat doe je!'

Ik negeerde zijn woorden echter en staarde hem kil aan. Ik voelde een hevige druk om mij heen, gevolgd door een kou dat bezit van mij nam. De lichten in de kamer begonnen te flikkeren en alles leek ineens donkerder te worden.

Moorden.

Draco krabbelde langzaam overeind maar dook vlug weer opzij toen er opnieuw een stapel boeken door de kamer vloog.

'Audrey,' Hij dook naar mij toe en greep mijn schouders beet waarnaar hij mij flink door elkaar begon te schudden. 'Herpak jezelf weer!'

Één voor één begonnen de kasten in de kamer uit elkaar te barsten. 

'Audrey het spijt me, oke?'  Draco zijn stem klok plots heel ver weg en ik kon zijn grip om mijn armen bijna niet meer voelen, ondanks dat hij hier heel hard in kneep. 

De kasten bleven één voor één uit elkaar barsten en al het glas breken. Ik had niet eens meer door dat ik het zelf niet was die dit alles deed, maar de duisternis.