MIKAIRA |Sequel ASAMI| - *Naruto* |ZAKOŃCZONE|

Prolog

***

Mała czteroletnia dziewczynka o białych prostych włosach sięgających do ramion, w których znajdowała się piękna srebrna spinka z wzorami kwiatów oraz niebieskich niczym bezchmurne niebo oczach spacerowała po wiosce. Była zima, śnieg już dawno przestał padać pozostawiając po sobie puch białego śniegu na ulicach, gałęziach, dachach domu, ławkach...wszędzie. Ubrana w ciepłą fioletową kureczkę z białym kożuchem oraz niebieskim szalikiem, ciepłe rękawiczki, podczas gdy na nogach miała buty zimowe szła przed siebie nie zważając na szepty ludzi i wytykanie palcami. Mimo, że miała tylko 4 lata - była do tego przyzwyczajona. Zawsze tak było, odkąd pamiętała. Nie raz słyszana jak jest nazywana potworem, czy porównywana do legendarnej Otsutsuki Kaguyi - jednak cóż się dziwić, skoro była jej potomkiem. Jej ostatnim żyjącym potomkiem. Była sama, bez rodziców, których nigdy nie poznała. Ilekroć pytała Trzeciego Hokage, chociaż o ich imiona, to on zawsze odpowiadał 'może kiedy indziej', albo 'kiedy nadejdzie czas, dowiesz się wszystkiego'. Nie wiedziała jednak kiedy ten czas ma nadejść

Jej przemyślenia zostały przerwane, gdy poczuła jak coś uderza tył jej głowy. To była śnieżka rzucona przez chłopców w jej wieku. Uwielbiali jej dokuczać

- Hej! Dziwadło! Chodź tu do nas!- krzyknął jeden z nich, jednak dziewczynka nic sobie z tego nie zrobiła, tylko szła dalej. Jej dalsza droga została jednak przerwana przez ból spowodowany ciągniętymi włosami.- Jak się coś do ciebie mówi, to masz słuchać. Rozumiemy się?- zapytał ten sam chłopach szarpiąc za jej włosy

- T-Tak.- potwierdziła nieśmiało starając się nie sprzeciwiać

- Te! Spójrzcie jakie dziwadło! Kto to widział, by mieć białe włosy, chociaż nie jest się starym!- krzyknął drugi chłopiec

- P-Proszę, puśćcie mnie.- poprosiła cicho

- He?! Chyba nie dosłyszałem, czego chciałaś. A wy chłopaki? Słyszeliście coś? Bo ja tylko jakieś pomruki.- zapytał swoich kolegów chłopak, który w dalszym ciągu ciągnął ją za włosy

- P-Puśćcie mnie, proszę.- powtórzyła ponownie

- Co?!- zapytał udając, że niedosłyszy i pociągnął mocniej za włosy

Nikt z dorosłych nie ośmielił się zwrócić uwagi chłopcom, którzy dokuczali młodszej od nich dziewczynce. W końcu dla nich to oni dobrze postępowali, pokazując potworowi, gdzie jest jego miejsce

- Powiedziała, że masz ją puścić, dattebayo!- rozniósł się krzyk, a na dachu jednego z budynków grupa chłopców dostrzegła blondyna o niebieskich oczach oraz 'wąsach'. Ubrany był w pomarańczową kurtkę, czarne spodnie i buty zimowe, a szyję osłaniał czerwony szalik

- O! Kolejne dziwadło!- zawołał i zaśmiali się ponownie. Niespodziewanie jednak tajemniczy chłopiec zaczął w nich rzucać śnieżkami, co nie było już im do śmiechu. Niezadowoleni puścili dziewczynę, a następnie popchnęli ją w kupę śniegu

- Chodźcie stąd! Nie ma sensu nawet z nimi rozmawiać. Dziwadła zostaną dziwadłami!- zawołał, a następnie odszedł z kolegami od nich. Blondyn zeskoczył z dachu, po czym stanął przed dziewczynką i wyciągnął w jej kierunku dłoń, którą białowłosa niepewnie przyjęła. Chłopiec pomógł wstać jej ze śniegu

- Nic ci nie jest?- zapytał przyglądając się jej uważnie

- N-Nie.- odpowiedziała nieśmiało

- Nie ma za co!- odpowiedział z szerokim uśmiechem.- Jestem Uzumaki Naruto i w przyszłości zostanę Hokage!- przedstawił się energicznie

- J-Jestem Otsutsuki Mikaira. Miło cię poznać, Naruto. D-Dziękuję za pomoc.- powiedziała kłaniając się nisko

- He?! Nie musisz mi się kłaniać!- krzyknął spanikowany.- Od tego są przyjaciele.- stwierdził pewnie

- P-Przyjaciele?- powtórzyła zaskoczona

- Oczywiście!- potwierdził radośnie.- Chyba, że nie chcesz.- dodał przygaszony

- N-Nie! Chce być twoją przyjaciółką, Naruto.- powiedziała z wypiekami na twarzy

- Więc od dzisiaj jesteśmy przyjaciółmi, Mika-chan! Na zawsze!- powiedział pewnie

- Tak.- potwierdziła nieco pewniej

-----

Mamy Prolog!

Opowieść będzie się TROCHĘ różniła od tej oryginalnej wersji Naruto. Będą nowe określenia, jednak pojawią się również starzy bohaterowie z poprzedniej części