De Mysterieuze Steen FT CNCO

Hoofdstuk 22 klaar shelby

                                                                                       Pov shelby

Ik word wakker van het felle zonlicht dat naar binnen schijnt. Ik sla de dekens van me af en stap het kleine houten bedje uit. Ik kijk naar de anderen die nog liggen te slapen. En (Ik)zucht. Het was al drie dagen geleden dat Chris en Julia het kasteel binnen gingen. Zouden ze snel terug komen? Die vraag spookten al dagen door m'n gedachten. En Richard niet te vergeten, die was daar ook nog. Hopelijk komen ze snel terug. Ik liep naar het kamertje waar Gust achter zijn bureau zat. "Goedemorgen, u bent er vroeg bij" zeg ik vriendelijk en ik glimlach. Hij knikt. "Ik ben altijd al een vroege vogel geweest." Hij klapt een boek dicht en loopt naar de boekenkast. "Ik ga zo naar de markt, heeft u zin om mee te gaan dame?" Ik knik. "Ik fris mezelf even op." Ik loop naar buiten richting het beekje achter het huis. Ik zie Joël op de waterkant zitten. Zachtjes loop ik van achter naar hem toe, als ik bij hem ben geef ik hem een klein duwtje in zijn rug. Van schrik laat hij zich in het water vallen. Ik barst in lachen uit. "Shit. Ik had je echt niet aan horen komen." roept hij. "Dat was ook de bedoeling" lach ik. Hij zwemt terug naar de kant "Shel, help me is omhoog!" Hij steekt zijn hand uit. En hoe goedgelovig ik ook ben pak ik die aan, en lig dan even later zelf in het water. "Eikel! Ik zou met Gust naar de markt gaan. Maar zo kan ik niet meer mee." Roep ik en spetter water zijn kant op. "Sorry" glimlacht hij en zwemt onderwater naar me toe. Als hij boven komt is hij wel heel dichtbij. Hij staart me aan en brengt zijn hand naar m'n wang. Ik schrik maar herstel me snel. "Sorry er zat modder op je wang" hij veegt het weg en duikt weer onderwater. Ik zucht opgelucht. Gust Giraud staat ons bij de waterkant aan te kijken. Hij kucht even "Je zou meegaan? Maar ik zie dat het nu niet gaat lukken" Ik word rood en hijs mezelf omhoog. "Zo kun je niet mee dame. Ik zal kijken of ik nog een jurk voor je kan vinden." En met die woorden loopt hij weg. Ik sta op en sla de modder van m'n jurk af. Luna komt naar buiten gestormd met Erick op haar hielen. "NEE ERICK. IK WIL NU NAAR HUIS!"

Schreeuwt ze en rent het bos in. "What happend?" vraag ik aan Erick. Hij laat zich op het gras vallen en zucht diep. "Ze wordt gek hier. Ze wil snel dat boek over de steen vinden en naar huis gaan. Jullie moeten helpen jongens! Ik hou haar niet meer in bedwang. Ik word gek van dat mens!" Ik slik even "Dan is het plan nu dat we met z'n allen naar binnen gaan" zeg ik zachtjes.