De Mysterieuze Steen FT CNCO

Hoofdstuk 2 klaar Shelby

        

                            

                                                        pov Shelby

Ik open mijn rooster op mijn telefoon en zoek op welke les ik heb. Geschiedenis Ik zucht opgelucht en pak het boek uit mijn kluisje. Geschiedenis (was) is het vak dat me het meest (aansprak) aanspreekt. Ook omdat onze geschiedenis leraar meneer Hofman van z'n vak houdt. (En) Je kunt dit echt merken aan hoe hij dingen vertelt. Ik kan altijd mijn aandacht er goed bij houden. Bij sommige andere leraren (was) is mijn concentratie gewoon 0,0 . Ik (liep) loop naar het lokaal en klop(te) op de deur. "Binnen." hoor(de) ik meneer Hofman meteen roepen. Ik open(de) de deur en keek de klas in. "Sorry dat ik te laat ben ik moest nog-" Meneer Hofman (onderbrak) onderbreekt me en (wees) wijst nog een lege stoel aan naast Joël. "Ga maar zitten, dan kunnen we snel beginnen met de les. Ik heb vandaag een lang spannend verhaal wat ik aan jullie wil vertellen." Ik knik(te) en (nam) neem plaats naast Joël. Joël (was) is een soort van vriend, we (zaten) zitten in hetzelfde vriendengroepje, maar (hadden) hebben elkaar nog maar weinig gesproken. Joël (was) is een beetje de stille (net als ik trouwens.) We (hadden) hebben wel vaak oogcontact en (we) (leken) lijken elkaar te begrijpen. Ik (zocht) zoek oogcontact met Julia. Ze (vond) vindt mijn ogen en glimlacht. Ik (gaf) geef haar een groetend knikje en (hield) houdt mijn telefoon omhoog. Ze (begreep) begrijpt meteen de hint en pakt haar telefoon.

Whatsapp gesprek Shelby, Julia

Shelby: Wat doe je na school?

Julia: Nog geen idee. Jij?

Shelby: Niks, zullen we even naar de stad gaan?

"Shelby en Julia letten jullie ook even op?" (vroeg) vraagt meneer Hofman met vragende ogen achter zijn grote bril. Ik stop(te) snel mijn telefoon in mijn jas die over de stoel (hing) hangt. Ik (was) ben weer vol aandacht en concentreer(de) me op het verhaal dat meneer Hofman (ging) gaat vertellen.

"Voor dit verhaal gaan we terug naar de 16de eeuw. De middeleeuwen. Ook hier in ons kleine stadje gebeurde van alles (wat). In het kasteel Château du Dimur, hier vlakbij in de bossen, werkte een oude man Gust Giraud als schrijver. Hij schreef verhalen op perkament. Een middeleeuwse kopiist was dan bezig met het overschrijven van het boek van Giraud, woord voor woord, bladzijde voor bladzijde. Iedereen dacht dat Gust Giraud een gekke oude ziel was, omdat hij een verhaal schreef over een magische steen die hier verscholen zou liggen in de bossen van Aramoor. Er wordt verteld dat je met die steen kunt tijdreizen. Volgens Gust Giraud is hij terug in de tijd gegaan. Hij kwam in het jaar 500, de tijd van monniken en ridders. Ook wel de vroege middeleeuwen genoemd. In zijn verhaal beschrijft hij alles wat hij meegemaakt heeft, maar niemand geloofde hem. Hij beschrijft alleen niet in zijn verhaal hoe hij terug is gekomen. In de Middeleeuwen werden boeken niet individueel gelezen, maar was er een voorleescultuur, de mensen luisterde in grote groepen naar een verhaal dat voorgelezen werd. Gust Giraud las zijn verhaal voor. En iedereen dacht dat hij gek was. Hij werd uitgelachen en getreiterd. Hij werd zelfs gevangen genomen en gemarteld. Niemand heeft hem daarna ooit nog gezien. Men denkt zelfs dat hij de doodstraf heeft gekregen. Alles werd geheim gehouden en ik denk dat het iets met die magische steen te maken heeft. Maar zijn verhaal wordt nog altijd vertelt."

Meneer Hofman start(te) een powerpoint op en( liet) laat wat plaatjes zien. "Zo zou de magische steen eruit hebben gezien, maar niemand heeft hem ooit gevonden." Meteen (keek) kijk ik Julia aan, en zij (dacht) denkt precies hetzelfde. Ik (keek) kijk even naar de jongens die nu ook in gesprek (waren) zijn.

"Dat was het dan voor nu, volgende week gaan we verder met hoofdstuk 9, als huiswerk wil ik vast dat jullie dat doornemen." zei meneer Hofman.

Ik pak(te) mijn agenda en noteer(de) de opdracht. Joël (deed) doet hetzelfde en (keek) kijkt me glimlachend aan.

"Gaan jullie zo mee naar de mediatheek? De jongens hebben een idee." Ik (stond) sta op "Ik ga het aan de meiden vragen." Meneer Hofman zetten het bord uit "Tot volgende week, fijn weekend alvast!"

Maar niemand had ooit bedacht dat er 9 leerlingen volgende week niet aanwezig zullen zijn.