FALÇATA /KARA SEMT(+18) (TAMAMLANDI)

Yük

Helloooo oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın ❤️

Geçmiş zaman

Alpaslan aynaya baktığında yüzündeki o derin yara yüzünden gözlerini sıkı sıkıya kapatmıştı. Evet birçok kişi neden karıştığına kadar kızmış birçoğu hak ettiğini söylemişti. Ama biri de yaptığını desteklememişti. Ama ne yapsın ablasını ve annesini koruyamamıştı. Belki dedi, belki o kızı kurtarırdı. Ve dediğini de yapmıştı kızı kurtarmıştı. Sonu kendisinin yüzünde o derin yara da olsa kurtarmıştı. Bu yüzden kim ne derse desin bu çocuk kendisiyle gurur duyuyordu.

İçeriye giren ustasını gören Alpaslan direk toplanmıştı. Adama karşı büyük saygısı vardı.

“Murat Baba seni çağırıyor.”

Ustasının lafı onu şaşırtmıştı.

“N-neden?”

Usta omuzlarını silkti.

“Ne bileyim kim bilir bu kez ne yaptın da semtin babasını sinirlendirdin.”

“Usta valla bir şey yapmadım zaten bu haldeyim.”

Usta çocuğa baktığında üzüldü o gün adamın elinden yine ustası almıştı yoksa vicdansız adam hıncını alamayıp bir de dövecekti.

“Hazırlan hadi adamı bekliyor kapıda.”

Alpaslan ayakkabılarını giyip üstüne annesinden kalan küçük yeleğini de giyinmişti.

“Tamam usta.”

Çocuk ne kadar gitmek istemesede dışarı çıktığında kapıda bekleyen uzun boylu iri yarı bir adamla karşılaştı. Adamdan bir anda korkmuştu.

“Alpaslan sen misin?”

Adamın duruşu kadar sesi de heybetliydi.

“E-evet.”

Tek kaşını kaldırıp çocuğu süzdükten sonra başıyla arabaya binmesi için işaret etti. Alpaslan ne kadar binmek istemesede arabaya binmişti. En sonunda adamda arabaya bindikten sonra arabayı çalıştırmıştı. Küçük aynadan kendine bakan Alpaslan adamın kara gözleri ile karşı karşıya gelince başını yere indirmişti. Sessiz bir yol olmuştu ne o tek bir kelime atmıştı ne de adam onunla konuşmak için gayrette bulunmuştu.

Araba en sonunda büyük bir evin önünde durduğunda şaşırmıştı. O hep önünden geçtiği evdi içinde ne vardı merak ederdi.

“İn bakalım.”

Adamın talimatı ile aşağıya inmişti. Kısa zaman sonra adamın elini küçük omzunda hissettiğinde küçük kalbi hızlı hızlı atmaya başladı.

“Yürü.”

Yürümeye başladıklarında onları her gören onun gibi adamlar selam verip başını eğiyordu. Sanki Alpaslan bunların kendisi için yapıldığını bir anda hissetti. Uzun zaman sonra ilk kez ona birileri insan gibi davranıyordu.

“Babanın karşısına çıkacaksın ona göre kusurda bulunma gördüğünde git elini öp.”

Alpaslan’ın kaşları çatılmıştı. Neden tanımadığı adamın elini öpecekti ki. O anda bir şey demesede başını sallamıştı. Başka bir kapı açıldığında önünde bekleyen adamı gördüğünde adamın yine o heybetli sesini duydu.

“Babaya de ki geldiler.”

Adam başını sallayıp içeriye girdiğinde Alpaslan’ın kalbi yerinden çıkacak gibi atıyordu. Birkaç saniye sonra adam tekrardan odadan çıkmıştı.