FALÇATA /KARA SEMT(+18) (TAMAMLANDI)

Final

Helloooo bir kitabın sonuna geldik benim için güzel bir kitap oldu bazı kitapları uzatmamak gerektiğini düşünüyorum bu kitapta benşm için öyle idi. Kitabın finalinde her okuyan kişinin final yapmasını istiyorum sizi seviyorum 🤟

Geçmiş zaman

Aden yavaşça merdivenlerden indiğinde elinden geldikçe ses çıkarmamaya çalışıyordu. Bu gece intikam gecesiydi onun için onu getirdiği bu evde Kemal önce kendisini pazarlamış sonra da aşağıya geçip yatmıştı bu son gecesiydi kendi kendine büyük ah etmişti artık 17 yaşında bir genç kızdı böyle yaşamayacaktı bu gece ya o ölecekti ya da beraber, en azında iki seçenekte huzur veriyordu. Mutfağa indiğinde daha yavaş hareketle davrandı. Tüm ocakların gazını çevirdiğinde biraz bekledi yavaş yavaş odanın içine dağılması için sonra onun uyuduğu odanın kapısını da açtı o gaz kokusu ona da işlesin diye küçücük kalbi o kadar hızlı çarpıyordu ki sanki yerinden çıkacak gibiydi.

En sonunda o kaçacağı kapının ardında durdu anahtarları zor bela almıştı cebinden sonra eline aldığı çakmakla önce kapıyı açtı tüm gaz evi doldurmuştu. şimdi ise intikam vakti idi. Elinde olan vazoyu acımadan yere fırlatmıştı. Odada çıkardığı o sesle beraber Kemal bir anda yataktan fırlayıp uyanmıştı. Önce etrafına baktı sonra ise aklına gelen isimle öfkeyle yataktan kalkmıştı.

"Ulan seni varya!"

Kemal odadan çıktığında Aden'i tam kapının ardında gördü. Anahtarları nasıl almıştı. öfke ile bir kaç adım attı.

"Bence yerinde dur."

Aden'in sesi ile daha çok kaşları çatıldı. Nasıl ona ne yapacağını söylerdi.

"Bana bak küçük orospu hemen buraya gel!”

Aden bugün son diye düşündü son kez bu adamın iğrenç yüzüne ve iğrendiği sesine katlanacaktı.

“Bugün sondu."

Kızın sözlerine anlam veremiyordu.

"Ne diyorsun kapat o kapıyı içeriye gel."

"Biliyor musun koku almamanın işime yarayacağını hiç düşünmezdim ."

Aden'in gözü mutfağa değdiğinde adam artık neler olduğunu net anlamıştı. Öfke ile kıza doğru koşacakken Aden ondan önce davranıp çakmağı çakıp içeriye atmasıyla kendini kapıdan dışarıya oda fırlatmıştı. Tabii o anda büyük bir gürültü kaplamış ev yerle bir olmuştu. Evin yandığını gören Aden bu kez başardım diye düşündü. İncinen ayak bileği ile yavaşca ayağa kalktı dudaklarında bir kahkaha çıkmıştı. 

"KURTULDUM ALLAHIM KURTULDUM SONUNDA."

Sanki yeniden doğmuş gibiydi Aden annesinin karnından doğup yeniden hayat bulmuş gibiydi. Kaderinin değişeceğini düşündü acıların yerine mutluluk bırakacağını düşündü.

"Aden?"

Aden Meltem teyzenin sesini duyduğunda şaşkınca baktı ne zaman buraya gelmişti. Meltem ise kül olan eve baktı. Gözleri bu kez kıza düştüğünde onun yapıp yapmadığını emin değildi.

"Sen mi?”

Aden'in gözlerinden yaşlar akmaya başlamıştı. Küçücük kızın aslında omuzlarına bu kadar büyük yük yüklenmemişti. Meltem ayak seslerini duyduğunda adamların bu tarafa geldiğini anlamıştı. Koşarak kızın kolundan tutup ormana doğru girdi bir saniye bile düşünmedi. Koşarak ormanın derinlerine indiklerinde meltem durup kendine doğru çekmişti Aden'i sıkı sıkıya sarılmıştı. Sanki veda gibiydi bu sonra yıllardır sakladığı günahı boynundan çıkardığı kolyenin içine saklamıştı. Kızın son umudunu ellerine bıraktı.