FALÇATA /KARA SEMT(+18) (TAMAMLANDI)

Yanan Kötülük

Helloooo oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın 💕 💕

Falçata duyduğu son cümlelerden sonra kendine gelmemişti. Oraya çökmüş kalkamamıştı. En sonunda Merve gelmiş kızı oradan götürmüş ama adamın yanına yaklaşmayı kimse cesaret edememişti. 

Ne kadar saat geçmişti bilmiyordu Falçata yavaş yavaş bilinci yerine gelmişti. Titreyen bacakları yavaşca ayağa kalktığında etrafına baktı. Nabiyi görmek istedi ama yoktu. Bir anda paniğe kapıldı. Aklına gelen en kötü senaryo kızın kendisini oradan aşağıya atmasıydı. Direk uçuruma doğru koştuğunda aşağıya baktı. Dakikalar içinde ise Feritin sesi yankılandı.

"abi Merve götürdü kızı."

Falçatanın içine bir anda serin bir su serpilmişti. Ama deli gözleri bu kez ferite döndüğünde Ferit adamın o yeşil gözlerden korktu. Bir kaç adım geriye gitmişti. Falçata ise hızla adama doğru yaklaşıp sert bir biçimde kendine doğru çekmişti.

" bana o şerefsizi bulacaksın Ferit!.

Adam kimden bahsettiğini anlamamıştı.

" abi kimden bahsediyorsun?. "

" Kemal olacak kansızdan bahsediyorum. "

Ferit şaşkınca adama baktı. Babasına normalde saygı duyan adam nasılda böyle sözleri söylerdi.

"a.. Abi öldü ya baban..".

Falçata bir anda adamın yüzüne sıkı bir yumruk attı.

"ulan bir daha o şerefsiz için babam dersen seni vururum!."

Ferit yediği yumrukla ve adamın sözleri ile sersemleşmişti. Neler oldu da adam bu denli sinirlenmişti. Falçatayı ilk kez bu halde görüyordu. Kendinden geçmiş gibiydi sanki bambaşka biriydi. İçinden şeytan çıkmış bu kez tamamen o ruha sahip olmuştu.

" falçata ölü adamı ben nasıl bulayım."

Falçata derin derin nefesler almaya başladı. Sanki biri onun boğazına sıkıyor gibiydi.

"bana onun mezarını bul o zaman mezarında bile o şerefsize rahat vermeyeceğim!."

Bu adam için son sözler olmuştu Hızlan arabasına binip bir an önce oradan ayrılmıştı. Babası öldüğünde kimse ölüsünü bulamamıştı sadece öldüğünü biliyordu onun dışında başka bir şey bilmiyordu. Tek biri vardı aklında tek bir kişiden öğrenirdi gerçekleri o yüzden uzun zaman sonra o hastanenin önünde durdu. Bugun yapmazsa daha yapamazdı. O yüzden cesur olacak kendi geçmişinden kaçsa da Nabinin geçmişinden kaçmayacaktı. Kaderin o ipleri nasıl boynuna sarıldığını onu boğmadan önce o ipleri bu kez koparacaktı.

Gecenin bir vakti müdür falçatayı dışarı da karşılamıştı. Başta adam garipsemiş bu saatte uzun zamandır gelmediği yere gelmesine ama sonra zaten adam tuhaf olduğunu bildiği için fazla düşünmemişti.

"Hoşgeldin falçata.".

Falçata sadece adama başını sallamıştı. Beraber içeriye girdiklerinde müdür adama karşı tedirgindi zaten sağı solu belli olmaz bir adamdı.

"sizi bu saatte buraya getiren durum ne falçata?."

Falçata adama ters ters baktığında yaşlı müdür hemen susmuştu. Aşağıya indiklerinde beyaz duvarlar sanki üstüne üstüne geliyordu. Müdür başka bir kapının önünde durduğunda cebinden çıkardığı anahtarla kapıyı açmıştı. Falçata adımını içeriye atıp atmamak arasında kararsızdır.

"anahtarı bırak git!."

Müdür adamın uzun zaman sessizlikten sonra sesini duyunca kafasını sallayıp anahtarı adamın avuçlarına bırakıp o beyaz koridordan yürüyüp gitmişti. Falçata ise içeriye girip ardından kapıyı kapatmıştı. Karanlık odayı esir almıştı. Ama adamın keskin gözleri herşeyi net bir şekilde görmüştü. Yatağın hemen aşağıda oturan yaşlı kadın beyaz saçları ve beyaz geceliği ile bu zifiri karanlıkta en zıt durumdu. Sanki tüm benliği ile beyaz renge bürünmüştü.