" လရိပ် ''
" ဗျာ... မမပိုး...''
" နင့်ကိုငါခိုင်းထားတာရေစင်ပေါ် တက်ပြီးပြီလား...''
" မတက်ရသေးဘူး..လေးလေးကဂေါ့ဖ် ကွင်းကိုလိုက်ခဲ့ဦးဆိုလို့ပါ...''
" တော်စမ်း...! "
ပိုးကဗျာ အသံကဧည့်ခန်းမှာရှိနေ
သည့်လူကြီးတွေကိုပါခေါင်းထောင်သွားစေ၏။
" ပိုးရေ..ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလည်း...
ခုနှစ်ချီဟစ်ပြီးတော့....''
ဒေါ်ခင်ခင် ဧည့်ခန်းကနေ ထလာကာ သမီးဖြစ်သူနှင့်လရိပ်ကိုတစ်လှည့်ဆီ ကြည့်၏။
" ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်မိန်းကလေးဆိုတာလည်းသတိထားဦး...''
" သတိထားဖို့အချိန်ကိုမရပါဘူး ...... ဒေါသထွက်ရတာ...ရေစင်ပေါ်တက်ပြီး သန့်ရှင်းရေးလုပ်ဖို့ ပြောထားတာမနေ့ တည်းကကို ခုထိ ဟိုအကြောင်းပြ...
ဒီဟာအကြောင်းပြနဲ့....''
" ငါသိတယ်....သူ့အကြောင်း...''
ဒေါ်ခင်ခင်ကခါးတစ်ဖက်ထောက်၍
လရိပ်ဘက်သို့လှည့်ကြည့်သည်။
လရိပ်က မျက်လွှာချလိုက်ရင်းရပ်
နေရာကနေဘယ်ကိုမှမရွေ့..။
" ဒီကောင်မလေး အချိုးမပြေတိုင်း လိုက်ပြောနေရရင် သူကတော့ထူနေပြီ ဘာမှပြောက်းလဲမှာမဟုတ်ဘူး...ညည်း တို့ပဲ ကျက်သရေယုတ်မာ..၊ပြီးတော့..''
စကားမဆက်ပဲအကြည့်တွေကအပြင်ဘက်၏ဧည့်ခန်းဆီဝေ့၏။ပြီးမှ..
" သင်းက အားကိုးတွေရှိနေတာကိုး...''
" အဲ့တာကိုပဲသမီးကလည်း..စိတ်တိုနေ တာ..ဘာခိုင်းခိုင်း...သူ့မှာအကြောင်း
ပြချက်..ကောင်းကောင်းတော့..အမြဲရှိတယ်''
နားထဲမှာကြားနေကျစကားပေမယ့် ကြားရတိုင်းနာကျင်ရသည့် ရင်ထဲမှာ ဖြေရှာမရနိုင်..ထူနေပြီဆိုတာဘာလဲ... ဘယ်နေရာထိကြည့်ကြည့်သွေးတို့နှင့် နွေးနေသည့် ခန္ဓာကိုယ်မှာ စကားပြောသောသွေးဆိုတာ ခံစားတတ်လို့ပဲမဟုတ်ဘူးလား........
YOU ARE READING
ငါဟာမင်းအတွက်
Short Storyကျနော်အရမ်းကြိုက်တဲ့ normal fic ကို gl versionပြောင်းရေးထားတာပါပထမရေးတာဖစ်လို့အမှားပါရင်ခွင့်လွှတ်ပေးကြပါဗျာ
