𝘿𝙖𝙣𝙙𝙚𝙡𝙞𝙤𝙣𝙨 ll 𝙔𝙖𝙣𝙜 𝙅𝙪𝙣𝙜𝙬𝙤𝙣 ✔️

𝘁𝗲𝗻

“ah—haha, i got carried away, ang ganda kasi nung movie.”

mukhang natauhan siya at nag-iwas ng tingin. “nevermind what i said. let's go.”

gusto ko siyang tanungin kung ayos lang ba siya dahil kakaiba ang ekspresyon ng mukha niya kanina pero hindi ko mahanap ang mga tamang salitang dapat sabihin.

yun ang unang beses na nakita ko siyang ganon. sa bawat araw at oras na nakikita ko siyang ngumingiti, hindi ko aakalaing ang ngiting kasing-tamis ng asukal ay magiging ganon kapait kagaya ng kape. parang bigla ay hindi ko siya nakilala.

“oy, jungwon!” nabalik ako sa reyalidad sa tawag niya. tsaka ko lang na-realize na kaming dalawa nalang dito at malayo na siya sakin.

agad akong kumilos at naglakad kasabay siya palabas. nang sulyapan ko siya ay nakayuko lang siya habang hawak-hawak ang bag na parang may malalim na iniisip.

tumikhim ako para maagaw ang pansin niya. “wanna go eat—”

“ah—! look! arcade!” huli na para habulin siya dahil para siyang batang excited na excited na tumakbo papunta sa game station.

pagod na bumuntong-hininga ako at sinundan siya. nagniningning ang mga matang nakatingin siya sa claw machine.

“ilang taon ka na ba para ma-excite pa sa game station? five years old? tch.”

nilingon niya ako at sinamaan ng tingin. “wala ka bang childhood? malamang wala kang kaibigan nung bata ka. masiyado kang kj, hmp.” sabay irap.

tumaas ang parehong kilay ko at hindi makapaniwalang napangisi. “excuse me? i was the always center of attention when i was in grade school.”

“ano naman, wala ka namang kaibigan.” bawi niya, sumimangot ako. “waah, mr. bun-bun is inside!”

narinig ko na naman ang pangalan na yon. “hoy, kanina tinawag mo din akong m-mr. bun-bun, bakit?”

“ah, haha. look at that stuffed toy,” tinuro niya ang rabbit stuffed toy na nasa dulo. “isn't he look just like you? you're really like a bunny at parehas pa kayong laging salubong ang kilay.” tinakpan niya ang bigbig saka bumungisngis.

tinignan ko siya ng may nandidiring tingin at binalik muli dun sa rabbit stuffed toy. mukha ba akong kuneho?

“tch, are you trying to piss me off? mukha bang kamukha ko yan?!” tinuro ko yung laruan.

“why are you getting mad?” nagtatakang tanong niya.

because i thought i'm special that you gave me a nickname! pero galing lang pala sa kunehong yan!

“don't call me by that weird nickname again, got it?”

“why, you don't want it? ang cute kaya. mr. bun-bun hehe.” pang-aasar niya pa.

ngumiwi ako. “you're annoying.”

“did i make mr. bun-bun mad?” tumingkayad pa siya at nilapit ang mukha sakin. ako naman ay umatras agad siyempre saka nag-iwas ng tingin.

“i-i'm warning you, sienna angeles, stop that crap.”

“ohh, mr. bun-bun's blushing...” nanlaki ang mga mata ko nang tusukin niya ng daliri ang pisngi ko.

hinuli ko ang pulsuhan niya. “sienna, i'm telling—”

nanlaki ang mga mata ko sa susunod na nangyari.

“oops! hala, sorry po, ate tsaka kuya!” sabi nung babaeng bumangga kay sienna sa likod dahilan para mapasandal ang katawan niya sakin at saluhin ko siya.

nanlalaki ang mga matang nakatingin kami sa isa't-isa. hawak ko ang isang kamay niya at ang isang kamay ko at nakapulupot sa bewang niya para balansehin siya, ang isang kamay niya naman ay nasa dibdib ko.

ba-dum

what the hell! i felt it again!

napalunok ako. malamang sa malamang ay ramdam niya ang bilis ng tibok ng puso ko.

“a-ano, ayos lang po kayo?”

doon kami nakabawi at sabay na humiwalay sa isa't-isa. diretso kaming tumayo. nagngitngitan ang ngipin ko sa kahihiyan at sa kakaibang excitement na nararamdaman ko.

“ayos lang kami, wag kayong mag-alala.”

nahihiyang yumuko ang dalawang babae. “sorry po talaga! ikaw kasi eh!” pinalo ng matangkad yung isang maikli ang buhok na nakatitig saming dalawa ni sienna.

tsk! malamang nakita niya din yung nangyari kanina pati na din ang pamumula ng pisngi ko ngayon. damn it.

“i-ikaw po si yang jungwon di ba?” tanong niya bigla. tumango lang ako. “omg! follower niyo po ako sa instagram, i really like your style of photography po!”

plastik naman akong ngumiti. “ah, thanks.”

“and one more thing po,” bahagyang tumaas ang kilay ko nang lumapit nalang siya basta sakin at pinakita ang kung ano sa phone. nahigit ko ang hininga nang mapagtantong picture namin yun ni sienna kaninang magkadikit kami.

“w-why do you...” hindi ko alam kung anong sasabihin sa hiyang nararamdaman. bwisit!

“it's alright, mr. jungwon. you look good together. want me to send this to you later?” bulong niya.

nakatulalang bastang tumango lang ako. sa sobrang lutang ko hindi ko na namalayan na umalis na pala silang dalawa.

“jungwon?” napakislot ako nang marinig ang pagtawag sakin ni sienna. “what did you two talk about?” inosenteng tanong niya.

agad akong umiling. “nothing important. l-let's just play some game.”

“eh? why do mr. bun-bun look embarrassed?” otomatikong tumigil kami sa paglalakad. pinanliitan ko siya ng mata. she's obviously teasing me by that mischievous smirk of her.

“did i or did i not tell you to stop calling me by that weird nickname?”

matamis siyang ngumiti, nang-aasar pa din. “okay... after you get me the mr. bun-bun stuffed toy.”

tuluyang nag-salubong ang kilay ko. “what?”

“you heard me, mr. bun-bun.”

“i swear, you—”

.

.

.

... after nearly 30 minutes

“wooow,” rinig kong sarkastikong aniya. “jungwon, you really suck at this.”

“could you stop talking? argh!”

hindi ko na mabilang kung pang-ilang beses ko ng attempt to para makuha ang bwiset na rabbit stuffed toy na yon pero hanggang ngayon hindi ko pa din makuha-kuha.

honestly, kanina ko pa gustong tumigil pero ang ego ko ang may ayaw bilang lalaki. badtrip.

pinihit ko na ang handle papunta doon sa butas at inaabangang mahulog doon yung stuffed toy pero bago pa mangyari yon ay nabitawan na yun ng claw. pinigilan ko ang sariling hampasin yung glass sa inis. ramdam ko ang unti-unting pagkulo ng dugo ko.

“sir, is there any problem?” mas dumagdag pa yata sa irita ko yung nagbabantay dahil kanina pa tanong ng tanong kingina.

“hey, how much is this whole machine?” tinignan ko siya sa mismong mata.

mukha namang nagulat siya at natigilan. “eh—pardon, sir?”

“i'm asking you if how much—”

“pasensya na, kuya, gutom na kasi tong kasama ko hehe.” pinutol ni sienna ang dapat na sasabihin ko. nakasimangot na nakatitig lang ako don sa stuffed toy sa loob ng machine habang hinahayaan silang mag-usap dalawa.

“we're not done yet, remember that.” bulong ko at nagpahila nang hilahin ako ni sienna paalis sa station.

at the end, hindi ko talaga nakuha yung stuffed kahit na sa pangalawang balik namin sa game station.