Mahalle dediğin nasıl mı olmaz! İşte tam da böyle katibem! Bizim Mahalle gibisini her yerde bulamazsınız, siz en iyisi mi baştan başlayın okumaya!
Yaptıklarımdan pişman mıyım diye sorarsanız: Pişman değilim, aklım hâlâ yapamadıklarım da!
***
"Mini...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Beyazıt mı?!"
Benim sorumun ardından Zeyna hanım teyze, koçişinin kolundan çıkıp, bana yardımcı olan adamı da tek eliyle geriye doğru kışkışlayarak yolundan çekilmesini sağladı. Karşım da duruyordu tüm ciddiyeti ile.
Kirpiklerimi kırpıştırarak bende kafamı ona doğru yaklaştırdım merakla.
Kafa kafaya vermiş, sanki büyük bir sırrı açığa çıkartacakmış gibi bir pozisyona geçmiştik. Kafamı hayırdır dercesine iki yana salladım. O da aynısını tekrarladı. Ardından tek kaşını kaldırarak, ki belirtmeden geçmeyeceğim çok havalı duruyor, konuşmaya başladı.
"Evet, Beyazıt! Sen de-" duraklayıp beni hızla aşağıdan yukarı süzdü. "Hanzade olmalısın. Doğru mu?"
Geri çekilip kafamla onayladım. "Evet, ben Hanzade." Cevap verdikten sonra idrak ettim teyzenin söylediğini.
Ben az önce hepsinin önünde rezil rüsva olmuştum, değil mi!?
Neyse göte giren şemşiye açılmaz. Bu durumu fazla kafaya takmayacaktım. Aniden ortada ki sessizliği bozan bir ses yankılandı koridor da.
Aranan delikanlı turta bulundu!
Beyazıt'a baktım. Ardından tam onun arkasında koşarak bana doğru gelen canım delikanlı turtama.
"Lannn! Lannn!" diye bağırarak komada olan hastaları rahatsız eden canım arkadaşımı, yanımda duran Baş hemşire uyarmaya çalışmıştı ama sonuç hüsrandı tabii ki!
Komada ki hastaların da tek derdi şu an bizdik ya...neyse.
Son sürat üzerime koşan kızı kimse durdurmaya kalmadan, o çoktan üzerimde ki yerini aldı! Baçaklarını belime dolamış konuşan gerizekalıyı kulak arkası dinliyordum, çünkü bit kadar boyu olmasına rağmen eşşek kadar ağırdı!
Ve hatırlatırım benim kaburgamın biri sizlere ömür!!
"Aaağaa! İnsene lan üstümden!" diyerek onu üzerimden attım ama o beni hiç takmadan konuşmaya devam etti.
"Canımın içi!" diye kinayeli bir şekilde konuşan arkadaşıma bende onun gibi karşılık verdim. "Hayatımın anlamı!"
Tek kaşını kaldırıp bana dik dik bakarken dişlerinin arasından tıslayarak devam etti. "Günümü aydınlatan güneşim!"
"Aa! Yeter ayol! Sizin köpek dalaşınızı izleyemem hiç! Benim canım arkadaşım gelmiş, siz iki kurbağa kılıklı silin aklınızdan o fikri!"
Maalesef annem bizi çok iyi tanıyordu ve de haklıydı. Birbirimize iltifat ediyor gibi görünsek de bu aslın da kavga edeceğimize işaretti. Ve annem de bunu biliyordu. Mekan tanımadan birbirimize girecektik ama annem sağolsun bizi durdurmuştu.
