Şanlı bir asker... Cesur bir kadın... Mükemmel bir anne...
Yıllarca pes etmeden , cesurca her sorunu göğsünü gere gere aşmış ve TÜRK ORDUSUNA hizmet etmek için dişini tırnağına takmış , her şeye rağmen kendine bir düzen kurmuş bir KADIN. En önemlisi...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
5.Bölüm *Mecburdum...*
(Bugünden sonra her gün bölüm gelmeyecek çiçeklerim. Bölüm birikmesi lazım.🌻)
"Dede beni kucağına al , kapıyı ben çalacağım." Diyen Melisa'yı babam hemen kucağına alarak zile yaklaştırmıştı.
Hevesle zili çalan Melisa'nın ardından gerginlikle beklemeye başlamıştık. Kapı kısa surenin ardından hemen açılırken önce Hilal Hanım , ardında Sera ve genç sarışın bir kadın gözükmüştü.
"Hoşgeldiniz küçük hanım." Diyen Hilal Hanım tamamen Melisa'yı odaklıydı.
Melisa da tabi geç kalmayarak cevap vermişti.
"Hoş bulduk ama küçük demezseniz sevinirim. 4 yaşına gelmişim sonuçta." Diye benim ciddiyetine konuşan kızımın şu an ki duruşu tamamen babasının aynısıydı.
O da sürekli yaşı ile övünür bana öyle denir mi derdi.
"Ah tabi , içeri geçerken sana ne diye hitap etmem gerektiğinden bahseder misin?"
"Dedeciğim beni indirir misin? Konuşmam gereken meseleler var." Diyen Melisa herkesi şaşırtırken onun bu haline alışık olan babam onu indirmişti.
Melisa ve Hilal Hanım konuşarak içeri girerken biz de selamlaşarak içeriye girmiştik.
Bu sürede de diğer kadının Deniz yani Ertunç Hânedan'ın eşi olduğunu öğrenmiştim.
Salona geçtiğimizde beklediğimiz gibi fazlası ile kalabalıktı.
Melisa koşarak Hilal Hanım'ın yanından gelip elimi tuttuğunda çıt çıkmayan salonda konuşmaya başladı.
"Anne , ben hep küçük insanlar beklemiştim ama bunlar çok büyük. Merdiven mi getirsek de öyle konuşsak? Sonuçta benim onlarla iletişim kurmamın başka yolu yok. Hem kuzenlerimi de mi böyle büyük? Büyükse arkadaş olamayız ki."
Bir kaçı gülecek gibi olsa da kendini tutmuşken aralarından biri anıra anıra gülmeye başlamıştı. Melisa ise o gülene 'Bu ne yapıyor?' bakışı atıyordu.
O sırada devreye abim girmişti. Hızla Melisa'yı kucağına alarak konuşmayan başlamıştı.
"Dayıcım ne konuştuk ama? Hani laflarımıza dikkat edecektik?"
"Tamam dayı ama haksız mıyım? Sanki bir ara seninle masanın üzerine çıkarak konuşmamışım gibi davranıyorsun."
"Pes cadı pes." Diyen abim bir yandan egleniyordu aslında.
"Sizi oğullarım ile tanıştırayım." Diyen Hilal Hanım ile bakışlar ona dönmüştü. Oldukça keyifli gözüküyordu.
İlk önce kenarda ifadesizce bizi süzen adamı gösterdi. Duygularını iyi gizliyor gibi gözüküyordu.
